Sprawnie, obrazowo napisana, trzymająca w napięciu. Pomimo zapewnień we wstępie o dostępności technologii opisanych w książce, jest pewna dawka niedowierzania, dla tego niektóre rzeczy trzeba przyjąć "na wiarę". Wiemy że "amerykańscy naukowcy" potrafią wiele... tak jak kiedyś potrafili rosyjscy czy chińscy więc pomińmy to litościwie milczeniem - wszak liczy się akcja, a ta jest wartka i nie nuży zbędnymi opisami. Wiadomo Ludlum - solidna firma.

Drugi tom, równie dobry jak pierwszy. Wartka, trzymająca w napięciu akcja, ciekawy pomysł na jej umiejscowienie powoduje że czytelnik utożsamia się z wydarzeniami co zresztą niektórzy potwierdzają dopisując komentarze bezpośrednio w książce. Szkoda, że bazujące na własnych sympatiach i to pozaksiążkowych. Może dla tego przeniesiona na ekran została delikatnie aczkolwiek istotnie ocenzurowana. Czyta się lepiej niż ogląda. Autor umiejętnie wykorzystuje obecną sytuację do nakreślenia tła i powiązań bohaterów. Książka dla tych którym rzeczywistość nie zdominowała trzeźwego poglądu na literacką fikcję jakkolwiek bliska była by rzeczywistości.

Nasuwa się analogia do Wielkiego Guslaru Igora Możejki. Potencjał pomysłów sprawia wrażenie opracowanych jak by nie do końca, pomimo to czyta się z zaciekawieniem. Uśmieją się raczej mniej wymagający, reszta na pewno przynajmniej uśmiechnie. Razi w książce natomiast język niedopasowany do postaci, a żywcem skopiowany z miejskich i to raczej nie barowych rozmów. Nie chodzi o slang, czy wtopienie się w subkulturę jaką niewątpliwie tworzą śmiało aczkolwiek znów nie do końca wykorzystani bohaterowie. Wystarczyła by garstka choćby pseudogwary namiastka grypsery dopasowana do okoliczności w jakich żyją. Mam na myśli głównych bohaterów lecz paradoksalnie z wyłączeniem przedstawicieli miejscowego prawa, bo tych autor choć w dalszym planie wpasował o wiele lepiej.

Do bólu znany temat tym razem opowiedziana nie przez rodzimego świadka. Czy bardziej wyważenie i obiektywnie od tych z naszego podwórka ? Nie byłem, nie wiem. Może dla tego oraz z racji upływu czasu od tamtych wydarzeń czyta się to trochę jak opowiadanie przygodowe. Ale może o to chodziło, żeby nie tylko epatować okrucieństwem, ale i pokazać, że TAM byli żywi ludzie, którzy jakoś funkcjonowali w tej beznadziei. Po obu stronach drutu kolczastego były kanalie i bohaterowie bez względu na narodowość, religię czy jej brak. Grupowa, niejako z urzędu afirmacja, czy potępienie dla trzeźwo myślącego człowieka jest błędem. Każdy tworzy własną historię, a czy od niej zależy tylko nasz los, czy wielu to już inna i nie zawsze tylko od nas zależna sprawa jak wynika z lektury.

Drugi tom ( pierwszy „Maryna z Hrubego" ) więc recenzja taka sama... książka stawia trochę na głowie wyobrażenie o Podhalu i jego mieszkańcach i może być szokiem dla nieobeznanych z naturą klimatu i czasów w jakich przyszło ludziom żyć na tych terenach. Oczywiście jest to luźno powiązana opowieść z prawdziwymi wydarzeniami i osobami jakie w niej występują jednak opiera się w jakiejś mierze na faktach. Czyta się ciekawie. Razić może „góralszczyzna” która czytana nigdy nie brzmi tak jak słyszana. Dla koneserów i ciekawskich – po prostu warto wiedzieć więcej.