Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
60 61 62
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Książka z pewnością zainteresuje młodych fanów dinozaurów, choć podejście odbiegające od prezentacji wyłącznie faktów (co przecież wcale nie musi być nudne) może niektórym czytelnikom nie podejść. Przy okazji czytania lektury trzeba świadomie puścić wodze fantazji lub przynajmniej podchodzić do niej z humorem i odpowiednim dystansem. Szukających prawdziwie popu­larn­onau­kowe­j książki dla dzieci w lekturze razić mogą liczne "rady" i inormacje: jak hodować dany okaz, czy prezentowany gatunek jest liczny (co ułatwi znalezienie jaj na założenie hodowli) itd.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Lektura nieciekawa. Tytuł zwodniczy. Nie można jej potraktować jako wiarygodne źródło informacji, jest raczej obszernym zbiorem przedstawień przypadków wraz z próbą osadzenia ich w kontekście postawionej tezy (że za taki a nie inny przebieg schorzeń - lub za ich powstanie - w prezentowanych przypadkach odpowiadać mógł długotrwały stres). Nie jest to pozycja naukowa, co mogłoby być nawet zaletą książki, ale nie w takiej formule i takim ujęciu; czytanie lektury przypomina nurzanie się w ludzkich tragediach bez wyraźnego celu. Może ktoś poza autorem wyniesie z tej książki coś dla siebie, ale na pewno nie jest to lektura uniwersalna i może wzbudzać conajmniej mieszane odczucia.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Książkę odebrałam jako dobrze napisany lekki erotyk z akcją osadzoną w realiach wcze­snoś­redn­iowi­ecznych terenów Norwegii. Rys historyczny jest tu przedstawiony w sam raz dla laika; oczyma wyobraźni można zobaczyć niektóre aspekty życia wikingów, tak odmiennego od naszych słowiańskich korzeni. Subtelna w słowie erotyka przeplata się tu z wysmakowanymi opisami krajobrazów i elementów tamtejszej kultury; jedyne, czego brakuje temu utworowi, to nieco bardziej zrywnej i wciągającej akcji. Całość jest nieco zbyt melancholijna i eteryczna, by czytać ją z wypiekami na twarzy czy zapartym tchem.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Bardzo liczyłam na tę pozycję jako ciekawą pomoc utrwalającą dziecku nazewnictwo miesięcy naszego kalendarza. Mały Czytelnik okazał się nią jednak zupełnie niez­aint­eres­owan­y, mnie też niczym nie ujęła. Ilustracje są zbyt szczegółowe i "naćkane", a równocześnie niczym szczególnym się nie wyróżniają. Czytelnik automatycznie szukać zaczyna po chwili przeglądania jakiejś spokojniejszej plamy pośród tego nadmiaru graniczącego z chaosem. Może takie przedstawienie nie zrazi najwytrwalszych fanów wyszukiwanek, mi odechciało się nawet pobieżnego przeglądania po kolejnej stronie z miesiącem, w którym znów nie doszukałam się cech dla niego char­akte­ryst­yczn­ych.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Genialna książka dla całej rodziny. Czytałam ją z pasją na głos, mając za słuchaczy osobę dorosłą i małe dziecko. Napisana tak, że ciężko się od niej oderwać. Rosnący podziw dla wiedzy autora, a równocześnie umiejętności przyjęcia przez niego szerokiej perspektywy i wykazania bezsprzecznej szczerości wobec czytelnika i samego siebie (który historyk czy naukowiec ma odwagę mówić otwarcie "nie wiem", "nie wiemy tego", "nie wiemy na pewno"?) każe mi sięgnąć po więcej jego książek.
Planowane i pożądane pozycje
1
...
5 6 7
...
138
  • Myszka Pik
    Bianki, Vitalij Valentinovič
  • Nie mieszkam w igloo
    Jarniewski, Adam
  • Wielki atlas małych przyjemności
    Ślepowrońska, Olga
  • PSYgoda na czterech łapach
    Włodarczyk, Agata Agnieszka
  • W korzeniach wierzb
    Kuchmmister, Agnieszka
  • Bezduszni
    Błażejowska, Kalina
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo