Książka, wobec której nie można pozostać obojętnym. Poruszająca do głębi. Wszystko co się w niej znajduje nie jest banalne wręcz przeciwnie można uznać za wyjątkowe. Napisana w formie bloga, przez młodą kobietę chorą na raka, posiadającą 10-letniego synka oraz miłość swojego życia, odnalezioną niedawno. Woła do świata aby ocknął się ze swojego codziennego marazmu i znudzenia, aby w końcu zaczął żyć chwilą, tu i teraz, a nie ciągłym odkładaniem wszystkiego na później. Nikt z nas nie wie ile czasu mu pozostało. Nie byłam w stanie dokończyć owej pozycji. Pozostało mi kilka stron i wiem, że nigdy ich nie przeczytam…