Chustka

Autorzy:
Joanna Sałyga (1976-2012)
Piotr Sałyga
Lektor:
Anna Kwaśniewska
Wydawcy:
Towarzystwo Więź (2013)
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2012-2013)
ISBN:
978-83-240-2101-7, 978-83-62610-41-9
83-240-2101-7
Autotagi:
druk
4.4 (9 głosów)

Bolał ją brzuch. W biegu, między licznymi zajęciami wpadła do lekarza. To miało być rutynowe badanie. Diagnoza przeraziła wszystkich. Rak złośliwy, z licznymi przerzutami. Walczyła z nim przez ponad dwa lata. Śmiertelna choroba i nieposkromiony apetyt na życie. Joasia cieszyła się każdą chwilą spędzaną z najbliższymi i pisała blog. Była szczęśliwa. Chustka to nie tylko zapis zmagania się z chorobą, ale przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości do synka, Niemęża i życia. To także opowieść o niezwykłym spotkaniu: Joanna, skupiona na pracy bizneswoman, i Niemąż, mężczyzna z przeszłością, skazany i wciąż walczący o swą niewinność. O tym uczuciu i życiowej przemianie on sam napisze w książce "Nieżona". Niepokorna, piękna, ciepła i otwarta, dowcipna i często kontrowersyjna. Otwarcie mówiła o seksie w czasie choroby. Przygotowywała syna na swoją śmierć. Jej blog zdobył ogromną popularność. Wzruszał i przerażał. Czytali go też ci, którzy szukali zwykłego pocieszenia. Chustka Joanny Sałygi to przejmująca książka napisana na podstawie popularnego bloga. Joanna pisała go przez ponad dwa lata dla swojego syna. Chciała, aby ją zapamiętał i wiedział, że go bardzo kochała. Kiedy zachorowała na raka miała 34 lata. Zaledwie cztery miesiące wcześniej poznała mężczyznę swojego życia. Od początku wiedziała, że umrze, ale swoje ostatnie chwile chciała przeżyć w całej pełni. Blog jest przejmującym, wzruszającym zapisem odchodzenia, rodzącej się miłości, pożegnania z ukochanym dzieckiem. Joanna pisze też o tym, jak sobie radzić z chorobą, gdzie udać się po pomoc. Chce też uświadomić zdrowym, jak kruche jest życie. Blog jest do dziś bardzo popularny (8 mln wyświetleń). Joanna była związana z fundacją Rak'n'Roll. Jej mąż Piotr Sałyga wraz z jej przyjaciółmi założył Fundację CHUSTKA, która ma walczyć o to, by polskie prawo nie skazywało cierpiących na niepotrzebny ból. Ważna, wzruszająca, piękna książka.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Książka, wobec której nie można pozostać obojętnym. Poruszająca do głębi. Wszystko co się w niej znajduje nie jest banalne wręcz przeciwnie można uznać za wyjątkowe. Napisana w formie bloga, przez młodą kobietę chorą na raka, posiadającą 10-letniego synka oraz miłość swojego życia, odnalezioną niedawno. Woła do świata aby ocknął się ze swojego codziennego marazmu i znudzenia, aby w końcu zaczął żyć chwilą, tu i teraz, a nie ciągłym odkładaniem wszystkiego na później. Nikt z nas nie wie ile czasu mu pozostało. Nie byłam w stanie dokończyć owej pozycji. Pozostało mi kilka stron i wiem, że nigdy ich nie przeczytam…
    +2 pouczająca
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
olka
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo