Adara jest zimowym dzieckiem. Nie śmieje się i nie płacze, jej skóra jest chłodna, a najlepszą zabawą dla niej jest budowanie zamków ze śniegu. Pewnego dnia Adara na niebie widzi smoka. Nie jest to jednak zwykły smok, na jakim latają żołnierze, w tym jej wujek, który broni granic ich państwa. To lodowy smok, który z ciekawością przygląda się dziewczynce, a nawet pozwala się jej dosiąść. • Lodowy smok George’a R.R. Martina to powieść dla dzieci autora Gry o tron. To niewielka stustronicowa książka, której główną bohaterką jest mała dziewczynka Adara. To wycofane, spokojne i ciche dziecko, którego nie może zrozumieć nawet ojciec. Adarze nie sprawia radości to co innym dzieciom, bawi się najlepiej sama, zimą, lepiąc zamki. Jest też ufna, nie boi się lodowego smoka, ale z zaciekawieniem zaznajamia się z tą istotą. • Przyjaźń Adary i smoka to tylko jeden temat powieści. Drugim jest wojna, która toczy się w państwie, w którym żyje dziewczynka. Dowiadujemy się o niej z rozmów ojca Adary i jej wuja, ale też z relacji jej siostry i od narratora. Wuj dziewczynki jest wojownikiem, lata na smoku. Z roku na rok jest jednak coraz trudniej bronić granic. W efekcie wojska nieprzyjaciela zaczynają wdzierać się do państwa i grabić, palić i zabijać. • Lodowy smok jest powieścią, w której niewinność dziecka zderza się z wojną. To powieść, w której przyjaźń ze smokiem jest zestawiona z okrucieństwem, wizją przesiedlenia, porzucenia wszystkiego, co znane, na rzecz nieznanego. Nie zabrakło tu walki, w tym brutalnych – jeśli pomyśli się, dla kogo zostały napisane – scen. • Ciekawe w powieści jest to, że powieść napisano z perspektywy dziecka. Narrator jest trzecioosobowy, ale przejmuje myślenie bohaterki i nie wszystko potrafi powiedzieć wprost, nie wszystko dla niego jest jasne. To świetne podejście, bo nie tylko pozwala wczuć się w postać, lecz także dla młodszych czytelników jest ciekawym doświadczeniem. • Tekst uzupełniają ilustracje autorstwa Anne Yvonne Gilbert. Każdy rozdział rozpoczyna się obrazkiem ze smokiem, ale to nie jedyne rysunki w książce. Są to tylko kontury, nie ma w nich koloru, ale to w niczym nie przeszkadza. Są ładne, dobrze dobrane do tekstu i w niego wkomponowane. Wygląda to atrakcyjnie. Dodatkowo książka ma dużą czcionkę, co na pewno ułatwi młodym czytelnikom czytanie. • Lodowy smok to powieść dla dzieci, ale i dorośli mogą ją przeczytać, by przekonać się, jak poradził sobie z historią dla młodszych czytelników autor Gry o tron. Martin ma świetny styl i ogromną wyobraźnię, którą potrafi przelać na papier. Sprawdźcie, co jaką historię zawarł tej książce.

Panna Drake, smoczyca, wysyła swoją pupilkę Winnie do Akademii Springgs, czyli szkoły, która kształci ludzi i magiczne istoty, gdzie uczy się magii, ale także współpracy. Winnie już pierwszego dnia zostaje wystawiona na próbę – będzie musiała poradzić sobie z niechęcią, jaką żywi do niej krewna wroga panny Drake. Sama smoczyca ma jednak inny problem – dostaje informację, że dziadek dziewczynki nadal jej poszukuje i robi wszystko, by Winnie była z nim. Jest zdeterminowany i niebezpieczny. Co zrobi panna Drake? • Poradnik dla smoków. Co zrobić, by twój człowiek zmądrzał Laurence Yep i Joanne Ryder to druga część cyklu Poradnik dla smoków. Ponownie odwiedzamy sympatyczną parę bohaterek – Winnie i pannę Drake. Narracja podzielona została między te dwie postacie, prowadzona jest w pierwszych osobach, dlatego łatwiej zrozumieć, z czym zmaga się każda z nich, o czym myśli i jak się zachowuje. • Tym razem akcja skupia się na dwóch tematach. Pierwszym z nich jest aklimatyzacja Winnie w nowej szkole. Dziewczynka poznaje nowe osoby, ich zdolności, zaprzyjaźnia się z nimi, ale też przysparza sobie wrogów. Musi poznać zasady panujące w tym miejscu, poradzić sobie z faktem, że nie ma zdolności magicznych, wypracować zasady, na jakich będzie uczęszczać na zajęcia. Nie skarży się jednak, doskonale daje sobie radę, jest rozsądna i nie kieruje się emocjami. • Drugim wątkiem podejmowanym w powieści jest sprawa związana z dziadkiem dziewczynki. Mężczyzna chce przejąć opiekę nad wnuczką, mimo że mu na niej nie zależy. Chce mieć jedynie prawa do niej, to jest dla niego ważne. W tym celu nie zawaha się przed różnymi niegodnymi czynami. Czy pannie Drake uda się uratować Winnie przed zmianą opiekuna? • Interesujące są istoty, które przedstawiono w książce. Przede wszystkim smok, który potrafi zmieniać swoją postać, ale też potwór z Loch Ness i cała gama nowych znajomych Winnie ze szkoły. Nie zabrakło kwestii związanej z wtajemniczeniem matki dziewczynki w ten nowy, nieznany jej świat. • Poradnik dla smoków. Co zrobić, by twój człowiek zmądrzał to ciekawa książka z elementami zaskoczenia, ciekawymi bohaterami i pomysłową fabułą. Książka skierowana jest do młodszych czytelników i na pewno przypadnie im do gustu. Zdarzają się momenty zabawne – szczególnie gdy Winnie i panna Drake występują razem – ale też pełne napięcia i akcji. Powieść nie nudzi, choć starszym może wydawać się momentami naciągana. Mimo wszystko jest niezła, w sam raz dla fanów smoków w wieku do 12-13 lat.

W małym miasteczku dochodzi do tragedii – kobieta prawdopodobnie popełnia samobójstwo, skacząc ze skały nad Topieliskiem, miejscem, w którym zginęło już kilka kobiet. To druga taka sprawa w przeciągu ostatnich tygodni. Nel ginie, osieracając córkę Lenę, do której przyjeżdża ciotka, Jules. Nie miała ona zbyt dobrego kontaktu z siostrą, jest jednak przekonana, że właśnie w ten sposób zmarła chciała zwrócić na siebie uwagę – zastawiając ją samą z nastoletnią dziewczyną. Jaka jest prawda? Dlaczego Nel miała tak złą opinię w tym małym miasteczku? I czy jest jakiś związek między jej śmiercią a śmiercią nastoletniej przyjaciółki jej córki, która popełniła samobójstwo jakiś czas wcześniej? • Zapisane w wodzie to thriller Pauli Hawkins, autorki Dziewczyny z pociągu. Tym razem przenosimy się do małego miasteczka, którego centralnym punktem jest rzeka i zakola, które tworzy. Nad Topieliskiem się wypoczywa, bawi, kocha, ale też rozmyśla i kończy z własnym życiem. To miejsce niebezpieczne i fascynujące zarazem. • Fabuła opowiada losy kilku osób. Widzimy nie tylko Jules, która wydaje się główną bohaterką, lecz także Lenę, obserwujemy wydarzenia oczami innych osób albo towarzyszymy im podczas kolejnych scen z życia. Bohaterów jest kilku – jedni są mniej ważni, inni bardziej. Mimo wszystko historie, które się przed nami odkrywa, w jakiś sposób się uzupełniają i przeplatają. • Każda z postaci ma własną opowieść. Nie są to osobne historie, niezwiązane z główną – śmiercią Nel – ale fragmenty każdego z bohaterów są zindywidualizowane. Tu problem w małżeństwie, tam zdrada, niepokorna nastolatka i kobieta, która chce uciec przed przeszłością. Do tego staruszka rozmawiająca z duchami i policjantka, która nie bardzo wie, komu wierzyć i czy to, co jej mówią, to tylko plotki czy celowe zmyłki. Jest matka pogrążona w żałobie i dziewczyna, która nie zapłakała po śmierci najbliższych, a także nauczyciel, który ma coś na sumieniu. Nikt nie jest czysty jak łza, każdy ma jakieś tajemnice, których nie chce wyjawić. • Akcja toczy się wokół śmierci Nel i dochodzenia, jak do niej doszło. Nie mamy typowych przesłuchań, są raczej rozmowy. Pojawia się też wiele retrospekcji, szczególnie w rozdziałach Jules. Są też fragmenty książki, którą pisała Nel. Kobieta miała obsesję na punkcie Topieliska. Czy to możliwe, by to miejsce przyciągało kobiety, które chcą ze sobą skończyć? • Najmocniejszym punktem powieści jest narracja. Jest niesamowicie zróżnicowana. Są rozdziały, w których bohaterowie mówią w pierwszej osobie oraz takie prowadzone przez trzeciooosobowego obserwatora. Te pierwsze są silnie nacechowane charakterami osób, których się tyczą. Na przykład Jules często zwraca się do zmarłej siostry, natomiast fragmenty Leny są przesycone złością i młodzieńczym spojrzeniem na świat. Każdy bohater jest inny i inna jest narracja w rozdziałach opatrzonych kolejnymi imionami. • Drugim plusem jest atmosfera. Nie ma w powieści nagłych zwrotów akcji i szaleńczego tempa, a jednak czyta się ją szybko, nie można się oderwać. To właśnie ta tajemnica, którą w treści zawarła autorka, miejsce, które wykreowała, i bohaterowie sprawiają, że tekst jest tak wciągający. • Zapisane w wodzie to świetna książka, którą przeczytałam z dużą przyjemnością. Nie nastawiajcie się jednak na thriller, który wywoła u was ciarki na plecach, ani na powieść sensacyjną, w której co stronę coś się wydarzy. Uzbrójcie się w cierpliwość, dajcie szansę fabule, która jest przesycona tajemniczością i skomplikowanymi relacjami międzyludzkimi. To książka, która wciągnie was na dno mrocznej rzeki i przytrzyma, aż zabraknie wam tchu. Gorąco polecam.

Ada podczas prowadzenia gokartu widzi czarnego kota. Ten widok ją rozprasza i dziewczyna ma poważny wypadek. W szpitalu ponownie objawia jej się kot. Okazuje się, że dziewczyna trafia do równoległego świata, w którym jest Panią Klątwą, a jej zadaniem jest rozwiązywanie tajemnic, które mają ludzie. Jedna z nich dotyczy zaginięcia córki potężnego człowieka, z czym związane jest pojawienie się w mglistych zakamarkach lasów postaci, która podobno zjada zwłoki... Czy Ada zrozumie, jak działa świat, do którego trafiła? Czy jej przewodnik, kot, pomoże jej odnaleźć się w nowej roli? • Trupojad i dziewczyna Ahsana Ridha Hassana to powieść, w której główną bohaterką jest Ada. W równoległym świecie, do którego trafia, jest ona Panią Klątwą – potężną i szanowną kobietą, która potrafi poznać sekrety ludzi i odkrywa tajemnice. • Ada nie do końca rozumie – a wraz z nią czytelnik – skąd bierze się jej moc i jak ona działa. Stopniowo odkrywa się przed nami i bohaterką tajemnice tego nowego świata, lepiej poznajemy jego historię i istoty w nim żyjące. Fakt, że Pani Klątwa nie pamięta niczego na temat miejsca, w którym żyje, jest dla czytelnika zbawienny – wraz z nią czujemy się bowiem zagubieni i dzięki jej niewiedzy możemy dowiedzieć się wielu informacji na temat tego świata. • Główna bohaterka nie jest dziewczyną, która na pierwszy rzut oka się czymś wyróżnia. Zdarza jej się działać pochopnie – na przykład pojechać z kimś całkiem nieznanym, mimo że rozsądek podpowiada ostrożność. Jest dociekliwa, ale też daje się zmanipulować głosowi w głowie, który nią kieruje. Dziewczyna dziwi się często temu, co mówi, bo to nie są słowa, które wypowiada jako Ada, lecz jako Pani Klątwa. Nie jest jednak całkowicie zagubiona w świecie, do którego trafiła – powoli go poznaje, ale zdaje się nie być tak zadziwioną, jakby można się było tego spodziewać. • Fabuła to głównie odkrywanie kolejnych tajemnic, które finalnie prowadzą do poznania tego, czym lub raczej kim jest Trupojad. Pani Klątwa spotyka na swej drodze kolejne postacie, które dają jej nowe zadania do rozwiązania, a dziewczyna stopniowo się z nimi rozprawia. Jest w tym całkiem niezła. W międzyczasie stara się też jakoś żyć – poznaje lepiej świat, w którym się znalazła, rozmawia z innymi istotami, wybiera się na różne święta, a nawet na pogrzeb. Czytelnik ma też okazję zobaczyć, jak Ada funkcjonuje w realnym świecie. Są bowiem w powieści fragmenty, w których dziewczyna „wraca” do swojego ciała, do lekarzy i najbliższych. • To, co jest mocną stroną książki, to świat wykreowany przez autora. Nie da się go dokładnie określić, a jednak widać, jak wiele pracy włożono w jego stworzenie. Pojawia się cały szereg bohaterów, którzy są ciekawi, są też przemyślanie dobrane opowieści mające na celu rozbudowanie świata, który mamy w powieści. Poznajemy legendy i historię, przyglądamy się nowym istotom, przeżywamy z Panią Klątwą przygody. • To, co mnie nieco rozczarowało, to styl. Momentami bywało naiwnie i szorstko, nie dlatego, że wszystko było cukierkowe – nie, tego się nie spodziewajcie. Trupojad i dziewczyna to powieść, w której bywa obrzydliwie i przerażająco, a jednak niektóre dialogi mające rozjaśnić nam pewne sprawy były poprowadzone jakoś bez pomysłu, to głównie monologi bez emocji, za to dość szczegółowe. Po drugie na początku powieści mieliśmy do czynienia z czymś na kształt przeróbki znanych baśni – Czerwonego Kapturka i Śnieżki – a później pojawił się bohater w typie Drakuli. I nawet ta literacka gra mi się podobała, jednak w rezultacie wyglądało to tak, jakby autor nie mógł się zdecydować – tworzyć coś swojego czy przerabiać znane historie. Także nagłe przejście z rozwiązywania pomniejszych spraw do wielkiej walki z przeciwnikami, którzy pojawiają się tak naprawdę znikąd, trochę mnie rozczarowało. • Ogólnie jednak podziwiam autora za napisanie tego typu powieści. Trupojad i dziewczyna to kolejna lektura z polskiej fantastyki, ze szczyptą grozy, którą miałam okazję ostatnio przeczytać. To powieść, w której sporo się dzieje, z ciekawym światem przedstawionym i postaciami do tej pory niespotykanymi w literaturze. Jeśli przymkniecie oko na niektóre ze wspomnianych przeze mnie wad, będziecie oczarowani.

Summer wybiera się na imprezę ze znajomymi. Przyjaciółka prosi, by poszukały znajomej, która chwilę temu oddaliła się od paczki. Nagle Summer słyszy głos, który woła jaką dziewczynę. Okazuje się, że nieznajomy mężczyzna zwraca się właśnie do niej, ale nazywa ją „Lily”. Mężczyzna porywa Summer i zamyka wraz z trzema innym dziewczynami – Poppy, Violet i Rose. Nazywa je swoją rodziną, ale trzyma pod kluczem. Czy Summer uda się wydostać z tego piekła? • Uwięzione Natashy Preston to powieść, w której jest trzech narratorów – Summer, jej chłopak Lewis i Clover, mężczyzna, który ją porwał. Historia jest podzielona na teraz i wcześniej – dzięki temu dowiadujemy się kilku ważnych rzeczy dotyczących bohaterów, w tym m.in. tego, jak poznali się Summer i Lewis. • Głównym wątkiem dla wszystkich trzech narratorów jest uwięzienie Summer. Dziewczyna stara się odnaleźć w sytuacji, która ją spotkała – myśl o ucieczce ciągle powraca, jednak nastolatka wie, jakie to niebezpieczne. Summer rozumie, że to, co się tu dzieje, jest dziwne i nienormalne. Nie podporządkowuje się Cloverowi i jego zasadom, jednak nie ma szans, by w jakiś sposób z nim walczyć, dlatego udaje, gra zmianę, byleby tylko zachować względne bezpieczeństwo w tym pokręconym domu. • Clover nie jest normalnym facetem – porywa kobiety, które wydają mu się idealne do realizacji planu stworzenia rodziny perfekcyjnej. Niewinne, młode, czyste – takie właśnie mają być jego kwiatuszki. Życie z nim nie jest jednak tak cudowne, jak mu się wydaje – wszystko, co stworzył, jest sztuczne, oparte na manipulacji i ciągłym strachu. Równocześnie Clover zajmuje się eliminowaniem ze świata tych kobiet, które są według niego brudne i grzeszne. Clover ma dwie natury – porywczą, agresywną, gwałtowną, nieznoszącą najdrobniejszych niedociągnięć oraz cichą, umiarkowaną, którą ujawnia zazwyczaj w obliczu swoich kwiatuszków. Jednak mimo pozornej normalności jest on szaleńcem, który nie wiadomo kiedy wybuchnie. • Narracja prowadzona przez Lewisa skupia się z kolei na poszukiwaniach Summer. Chłopak nie poddaje się, mimo że z dnia na dzień szanse na odnalezienie jej są coraz mniejsze. Wierzy, że Summer żyje i że jest cała i zdrowa. • Pomysł na fabułę mrozi krew w żyłach. Z jednej strony motywacje Clovera wydają się snem szaleńca, z drugiej – właśnie jego pokrętne myślenie i wiara w swoje racje sprawiają, że jest to tak przerażające. Autorka stworzyła pozycję, w której doskonale widać, jak można złamać psychikę człowieka i zniszczyć go wewnętrznie. Strach, ciągłe poczucie niebezpieczeństwa, odarcie z godności to tylko niektóre z uczuć, które towarzyszyły Summer i które czytelnik odczuwa wraz z nią. • Uwięzione to lektura, która nie pozwala się oderwać od czytania. Wciągająca, zaskakująca i mrożąca krew w żyłach, a przy tym świetnie skonstruowana. To połączenie powieści dla młodzieży z thrillerem. Jeśli lubicie pozycje wywołujące ciarki na plecach, musicie sięgnąć po Uwięzione. Ostrzegam jednak – później możecie bać się wychodzić w pojedynkę po zmroku w obawie, że spotkacie kogoś takiego jak Clover.