Czy to pierdzi?:

sekretne (gazowe) życie zwierząt

Tytuł oryginalny:
Does it fart?
the definitife field guide to animal flatulence,
Autorzy:
Nick Caruso
Dani Rabaiotti
Lektor:
Olga Żmuda ...
Tłumacz:
Michał Strąkow
Wydawcy:
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix (2007-2019)
Insignis Media (2018)
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix im. Henryka Ruszczyca
Wydane w seriach:
Czytak Larix
Czytak Larix 22024-22046
ISBN:
978-83-65743-82-4
Autotagi:
audiobooki
książki
publikacje popularnonaukowe
Więcej informacji...
4.0

Psy to robią. Krocionogi też. Dinozaury to robiły. Ty to robisz, ja to robię. Ośmiornice tego nie robią. Pająki być może to robią: ta kwestia wymaga dalszych badań. Ptaki tego nie robią, ale mogłyby, gdyby chciały. Śledzie to robią, żeby porozumiewać się ze sobą. Na początku 2017 roku jedno niewinne pytanie na Twitterze o węże zaowocowało powstaniem hashtagu #doesitfart, czyli #czytopierdzi, który rozniósł się po całym internecie, trafiając nawet do najpoważniejszych gazet. Kilkudziesięciu ekspertów wypowiedziało się na temat tego, które zwierzęta pierdzą, a które nie - a jeśli tak, to jak dużo, jak często, z czego składają się ich bąki, jak pachną i czemu służą. Wynikiem tych dociekań jest w pełni wiarygodny i bogato ilustrowany przewodnik po zwierzęcych wzdęciach. Czy to pierdzi?, przedstawiający zwyczaje 80 gatunków ze szczegółami, o których nawet nie śmieliście marzyć. Jakie rodzaje pożywienia sprawiają, że bąki hien są wyjątkowo śmierdzące? Czym jest fossa - i czy puszcza bąki? Dlaczego małże wymiotują, ale nie pierdzą? I czym właściwie jest bąk? Powstała przy współpracy kilkudziesięciu biologów książka Czy to pierdzi? pozwoli ci przez wiele lat zrzucać winę na mnóstwo zaskakujących zwierząt. Przewodnik rozstrzygający wszelkie pytania o wzdęcia u zwierząt: idealny prezent dla każdego, kto kiedykolwiek puścił bąka.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Organizmy żywe – oddychają, rozmnażają się, spożywają pokarmy, a potem… je wydalają i nierzadko także mają wiatry. Temat, o którym mówi się niewiele, czyli bąki w świecie zwierząt. Z ciekawości, która zrodziła się w głowach Nicka Caruso i Dani Rabaiotti powstała książka, która ma rozwiać (trafne określenie) wątpliwości, czyli Czy to pierdzi?. • W książce znajdziemy kilkanaście różnych organizmów, które sprawdzono pod kątem gazów. Autorzy zebrali informację na temat m.in. różnych gatunków węży, ryb i owadów. Ich założeniem było przedstawienie odpowiedzi na pytanie, czy dany okaz oddaje gazy. Krótkie, jednostronicowe opisy dają nie tylko informacje na ten temat, lecz także są wpisami o konkretnych zwierzętach. Czytelnik może dowiedzieć się na przykład o zwyczajach danych istot, sposobie ich odżywania i badaniach, które doprowadziły do uzyskania odpowiedzi na te pytania. • Wpisy na temat zwierząt są zatem naszpikowane informacjami, nie są jednak nudne jak encyklopedia. Napisano je lekko, ciekawie i z pewnym dystansem. Świadczy o tym chociażby notka na temat dinozaurów czy jednorożców. Dzięki tym wpisom można zauważyć, że do tematu puszczania bąków autorzy podeszli na luzie, bez niepotrzebnego napięcia, które może wywołać w niektórych już sam temat lub tytuł pozycji. • Notatki uzupełnione są ilustracjami Ethana Kocaka. Nie każde zwierzę dostało własny rysunek, ale i tak jest ich całkiem sporo. Są dość proste, ale nadają pozycji lekkości i sprawiają, że książka jest atrakcyjna zarówno dla starszych, jak i młodszych czytelników. • Czy to pierdzi? to ciekawa pozycja na temat dość prozaicznego i zwyczajnego zjawiska. Autorzy postarali się zebrać informacje nie tylko na temat istot, które mają gazy, lecz przedstawiają też takie, które nie puszczają bąków i takie, na temat których trudno orzec jednoznacznie. To pozycja, której nie da się przeczytać za jednym razem, mimo że jest ciekawa. Jest raczej lekturą do kilkukrotnego przejrzenia – najpierw pod kątem zwierząt, które nas interesują, potem pod kątem tych, których nie jesteśmy pewni, jaka będzie odpowiedź, a następnie do uzupełnienia informacji na temat reszty istot. Niemniej naprawdę polecam, jeśli jesteście ciekawi świata i otwarci na nowe wiadomości.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Inne tytuły:the definitife field guide to animal flatulence, 22040
Autorzy:Nick Caruso Dani Rabaiotti
Lektorzy:Olga Żmuda Dani Rabaiotti
Tłumacz:Michał Strąkow
Ilustracje:Ethan Kocak
Wydawcy:Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix (2007-2019) Insignis Media (2018) Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix im. Henryka Ruszczyca
Serie wydawnicze:Czytak Larix Czytak Larix 22024-22046
ISBN:978-83-65743-82-4
Autotagi:audiobooki beletrystyka CD czytak dokumenty elektroniczne druk DVD epika książki literatura literatura piękna literatura stosowana MP3 nagrania powieści proza publikacje popularnonaukowe zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 12 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo