Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
agnieszka2
Najnowsze recenzje
1 2 3
  • [awatar]
    agnieszka2
    Pierwszą książką Paulo Coelho jaką przeczytałam była "Weronika postanawia umrzeć", zapoczątkowała ona moją fascynację twórczością tego autora.;). • Następną książką Coelho był właśnie ten tytuł. Historia wzruszająca, ale i dająca do myślenia. Dla jednych za dużo religii, dla innych nudna fabuła, a dla mnie inne spojrzenie na miłość. Polecam tym, którzy otwarci są na ciekawą historię miłosną z nieszablonowym tłem.
  • [awatar]
    agnieszka2
    Moim zdaniem książka ta jest lepsza niż wychwalany przez wielu Alchemik:)
  • [awatar]
    agnieszka2
    Książka próbuję, trochę nieporadnie, odsłonić przed Czytelnikami świat osób chorych psychicznie, funkcjonujących za murami szpitala. • Autor podchodzi do tematu niezbyt refleksyjnie, zupełnie, jakby był mało uważnym obserwatorem. • Aczkolwiek zakończenie jest zaskakujące, a sama fabuła niecodzienna, inna, niepowtarzalna, będąca odzwierciedleniem autora.
  • [awatar]
    agnieszka2
    Książka z gatunku "lekka, łatwa i przyjemna" pod warunkiem, że ktoś lubi filozoficzne wywody i zagłębianie się w poszukiwanie duszy wszechświata. • Coelho jest trudnym pisarzem. Można go pokochać albo znienawidzić. Lecz nie można pozostać obojętnym. • Przyznam jednak, że czytałam zdecydowanie lepsze powieści tego autora.
  • [awatar]
    agnieszka2
    Taką Grocholę lubię. • Historia jest bolesna i prawdziwa. • Grochola poruszyła w swojej książce niezwykle ważny, a jednocześnie trudny temat. Pokazała, że pozory często mylą, a przemoc domowa może dotknąć każdego. Czytając, byłam zszokowana postawą głównej bohaterki. Początkowe wybuchy agresji męża, tłumaczyła sobie jego zaborczością. Po każdym następnym pobiciu wybaczała i dawała mężowi kolejną szansę, wierząc, że może jeszcze wszystko się zmieni i znów będzie szczęśliwa. • Książka objętościowo jest niewielka i czyta się ją bardzo szybko. Całość utrzymana jest w formie listu, a narratorką jest Hanka, dzięki czemu bardzo łatwo jest nam się wczuć w jej sytuację. Grochola posługuje się bardzo prostym językiem, przez co jej książki pochłania się w jeden wieczór, ale też szybko się o nich zapomina. Niemniej jednak zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł, bo zdecydowanie wyróżnia się na tle twórczości Grocholi.
Niepożądane pozycje
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo