1 - 5 / 10245
Nie mów do mnie nie bój się
Autor:
Alex Staudinger
Trzymająca za gardło autobiograficzna opowieść o traumatycznych przeżyciach i wieloletnich zmaganiach z zespołem napadów lękowych. Autor funduje prawdziwy rollercoaster emocji. Szczere wyznania na temat tego co odczuwa się w najgorszych momentach agorafobii sprawiają, że bohater zyskuje sympatię czytelnika. Barwna historia opisana energetycznym językiem. Czyta się tak, jakby się słuchało zwierzeń przyjaciółki niewidzianej przez wiele lat. Cichych, szeptanych, trudnych. Przejmująca lektura. Alex Staudinger mieszka w malowniczej niemieckiej miejscowości nad Morzem Północnym. Przez jedną trzecią życia zmagała się z agorafobią, chorobą psychosomatyczną, na którą składa się szeroki wachlarz różnego rodzaju stanów lękowych i ataków paniki. Kiedy człowiek w niewyobrażalnym bólu natury psychicznej spada na samo dno piekła, może albo tam pozostać albo odbić się od niego na sam szczyt. Zgadnij, gdzie Alex Staudinger jest teraz. Poznaj historię lęku, ukrytego w traumatycznych przeżyciach...(https://aros.pl/ksiazka/nie-mow-do-mnie-nie-boj-sie)
literatura
literatura faktu
Nowe życie
Podtytuł:
jak Polacy pomogli uchodźcom z Grecji
Autor:
Dionisios Sturis
Jak Polacy dali uchodźcom z Grecji drugi dom. Dla wielu krajów w Europie koniec drugiej wojny światowej nie oznaczał końca wojennego koszmaru. Jedne z najkrwawszych, bratobójczych walk toczyły się w Grecji. W ich wyniku tysiące członków komunistycznej partyzantki i ich rodzin musiało uciekać z kraju i szukać schronienia w państwach bloku wschodniego. Dionisios Sturis, potomek uchodźców z pogrążonej w wojnie domowej Grecji, podąża śladami swojej rodziny i innych rodaków, których kilkanaście tysięcy przyjęły polskie władze pod koniec lat 40. XX wieku. Tworzy portret ludzi oderwanych od swojej ziemi i swojej kultury, świadomych, że powrót do ojczyzny – przynajmniej przez jakiś czas – będzie dla nich niemożliwy, próbujących odnaleźć się w nowym miejscu. Nowe życie to także portret Polaków gotowych, mimo własnych problemów politycznych i ekonomicznych, wesprzeć tych, którzy znaleźli się w trudniejszej sytuacji. W tej rzetelnie udokumentowanej, a jednocześnie bardzo intymnej historii Sturis przypomina prawdy, o których wiele osób zdaje się dziś nie pamiętać, choćby taką, że korzyści z przyjmowania uchodźców dotyczą nie tylko ich samych, ale także goszczącego ich kraju. Z recenzje poprzednich książek autora: (O Gorzkich pomarańczach) Fascynująca wyprawa w kłębowisko problemów dzisiejszej Grecji i równocześnie brawurowa opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości autora. Reportaż w najgłębszym stopniu zaangażowany i empatyczny, otwarty i nieprzewidywalny ze względu na niezwykłą polsko-grecką perspektywę. Dla chcących zrozumieć dzisiejszą niespokojną Grecję – lektura niezbędna i konieczna. Roman Kurkiewicz (O Gdziekolwiek mnie rzucisz) Wyspy, zwłaszcza nieduże i trochę zmurszałe od nadmiaru historii, są zawsze ciekawe – to maleńkie zwierciadła, w których przegląda się wielki świat. Sturis znakomicie wykorzystuje tę różnicę skali, w losach skrawka ziemi na Morzu Irlandzkim dostrzegając globalne procesy: migracje, śmierć tradycyjnych kultur, konserwatywny opór przed zmianami. Najważniejsze jest jednak to, że potrafi o tym wszystkim opowiadać w tonacji niemal intymnej. Piotr Kofta Dionisios Sturis (1983) – urodzony w Grecji polski dziennikarz i reporter. Obecnie pracuje w radiu TOK FM, gdzie zajmuje się tematyką zagraniczną. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Fundacji Rządu Greckiego. Jako korespondent polskich mediów relacjonował protesty, demonstracje i działania ruchów społecznych w Grecji. W 2012 roku otrzymał nominację do Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego w kategorii reportaż prasowy oraz nominację do nagrody Grand Press za reportaż radiowy. Jego debiutancką książkę Grecja. Gorzkie pomarańcze (W.A.B. 2013) nominowano do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki. W 2015 nakładem W.A.B. ukazała się druga książka autora, Gdziekolwiek mnie rzucisz. Wyspa Man i Polacy. Historia splątania. '
literatura
literatura faktu
Siedem opadłych piór
Podtytuł:
[rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie]
Autor:
Tanya Talaga

Opowieść o kanadyjskim rasizmie i cierpieniu rdzennych mieszkańców. Narodowy bestseller.

W 1966 roku dwunastoletni Chanie Wenjack uciekł ze szkoły z internatem i zamarzł na śmierć na torach kolejowych. Po przeprowadzonym dochodzeniu wydano cztery zalecenia, żeby zapobiec kolejnej tragedii. Żadne z zaleceń nie zostało zastosowane. Od 2000 do 2011 roku w kanadyjskim Thunder Bay zmarło siedmioro rdzennych uczniów szkół średnich. Mieszkali setki kilometrów od rodzin, zostali zmuszeni do opuszczenia domu, ponieważ w ich rezerwatach nie było odpowiedniej szkoły średniej. Pięcioro znaleziono w rzekach otaczających Jezioro Górne, święte miejsce rdzennych mieszkańców. Inny, łagodny chłopak i gwiazda hokeja, zniknął w noc przy minus dwudziestu stopniach, a młoda dziewczyna z niewyjaśnionych przyczyn zmarła w korytarzu domu kuzyna.

Dziennikarka śledcza Tanya Talaga zagłębia się w historię tego północnego miasta, które stało się symbolem długiej walki Kanady z łamaniem praw człowieka wobec rdzennych społeczności. Opisuje ogromne luki w systemie, powszechną obojętność, codzienny rasizm i niedofinansowanie. Daje bolesną lekcję, ale jednocześnie nie odbiera nadziei. Nie sposób przeczytać tej książki i nie poczuć tej tragedii.

Talaga ożywia każdą historię, umiejętnie snuje opowieści o życiu, śmierci i rodzinach młodych ludzi, przeprowadzając jednocześnie wnikliwą analizę. Łączy każdą śmierć z polityką neokolonialną i instytucjonalnym rasizmem na wszystkich rządowych szczeblach, a także ze spuścizną niesławnych i pełnych przemocy szkół rezydencjalnych. Książka jest przejmująca i doprowadzająca do szału, stanowi zarówno ważne świadectwo potrzeby zmian, jak i wezwanie do działania.

„Publishers Weekly”

Tanya Talaga opisuje dobrze zbadane, okrutne prawdy, które odsłaniają systemowy rasizm, ubóstwo i bezsilność przyczyniające się do ciągłych problemów, z jakimi borykają się rdzenna młodzież, ich rodziny i społeczności.

Patti LaBoucane-Benson, autorka książki The Outside Circle

Musimy zacząć słuchać. Rodzice posyłali swoje dzieci do szkoły w Thunder Bay, a potem musieli patrzeć, jak one umierają. Rasizm, obojętność policji, biurokratyczna nieudolność, pośrednia przemoc – wcale nie musi tak dalej być. Niech ta książka was oburzy.

Duncan McCue, gospodarz Cross Country Checkup w CBC Radio.

literatura
literatura faktu
Gad
Podtytuł:
spowiedź klawisza
Autor:
Paweł Kapusta

Wstrząsający reportaż o więziennym życiu z perspektywy strażników. Ludzi, którzy dzień w dzień, przez lata wyjątkowo trudnej służby, pilnują sprawców najokrutniejszych przestępstw.

Paweł Kapusta oddaje głos gadom – tak w gwarze więziennej nazywa się klawiszy. Oddziałowi, dowódcy zmian, wychowawcy, dyrektorzy mówią o brudzie tej roboty, już do końca życia pozostającym w psychice. O szokujących zdarzeniach, z którymi muszą się mierzyć niemal każdego dnia. O codziennym kontakcie z bandytami, z którymi na wolności nikt nie chciałby mieć do czynienia.

Odwiedzając zakłady karne, prześwietlając oddziały, cele i gabinety, Kapusta szuka dziur w niewydolnym systemie. W systemie, w którym zbrodniarze mają często więcej przywilejów niż pilnujący ich klawisze. W którym pojęcie resocjalizacja stanowi dla osadzonego jedynie sposób uzyskania dodatkowej przepustki. Który – według funkcjonariuszy – w dużej mierze bandytów produkuje, a nie nawraca. Który zaczyna się chwiać. Bo kto chce iść do pracy, w której napięcie sięga zenitu, a pensja bruku?

Bohaterowie mówią też wprost: tak, w polskich więzieniach bije się osadzonych. Tak, w polskich więzieniach problemem jest nielegalny kontakt ze skazanymi – przemyt, handel, noszenie grypsów, telefonów komórkowych, alkoholu. Kontakty seksualne strażników z więźniami. Praca operacyjna służb specjalnych, pozwalających bandytom na prowadzenie nielegalnych biznesów zza więziennych murów.

Kto powie, że nowa książka Kapusty jest brudna, będzie miał całkowitą rację. Ktoś doda, że jest wulgarna, momentami wręcz obrzydliwa i szokująca – też się nie pomyli. Najważniejsze, że jest prawdziwa. A prawda w niej zawarta ścina momentami z nóg.

Druga książka reporterska finalisty Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za książkę „Agonia. Lekarze i pacjenci w stanie krytycznym”.

Książkę czyta Janusz Chabior

literatura
literatura faktu
To jest wasze życie
Podtytuł:
być sobą w chorobie przewlekłej
Autor:
Małgorzata Baranowska
Od ponad dwudziestu lat Małgorzata Baranowska walczy ze swoją chorobą. Jej opowieść nie jest ckliwą i obliczoną na współczucie historią ciężkiej choroby. Przeciwnie, na swoim przykładzie tłumaczy jak nie stać się psychicznym zakładnikiem swojej niepełnosprawności, rozwijając ciekawość świata i zaufanie do ludzi. Jednym słowem: Mądra i krzepiąca książka o ludzkiej sile i poszukiwaniu sensu.
literatura
literatura faktu
1 - 5 / 10245
Kategorie
Biblioteki
Gniezno PBP
(1190)
Kalisz PBP KP
(5068)
Konin PBP
(3192)
Leszno PBP
(2011)
Międzychód PBP
(711)
Nowy Tomyśl PBP
(602)
Oborniki PBP
(1051)
Piła PBP
(3217)
Poznań PBP
(3439)
Swarzędz PBP
(377)
Szamotuły PBP
(621)
Śrem PBP
(532)
Środa Wlkp. PBP
(653)
Wolsztyn PBP
(631)
Września PBP
(553)
Lokalizacja
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo