"Bóg nigdy nie mruga. 50 lekcji na trudniejsze chwile w życiu" to zbiór 50 felietonów Reginy Brett, które mówią o tym jak cieszyć się z życia i docenić to, co się ma. Nie są to tylko lekcje na trudniejsze chwile, choć takich przykładów rzeczywiście jest sporo. Autorka opisuje swoją historię i podejście do życia na różnych jego etapach. Wspomina to, jak bardzo wcześnie zaszła w ciążę, a gdy już zdołała poukładać swoje życie i poznać życiowego partnera, usłyszała diagnozę - rak. I co dziwne, nawet za chorobę jest wdzięczna Bogu, bo wtedy swoje życie tak naprawdę odzyskała. • Jak oceniam te 50 lekcji? Kilka naprawdę bardzo mi się podobało. Skłaniają do refleksji i do zmiany sposobu myślenia. Uświadamiają bardzo proste rzeczy, a właściwie pozwalają spojrzeć na temat z innej strony. Część lekcji, odniosłam wrażenie, że była pisana na siłę. Być może autorka miała silną potrzebę poruszyć jakiś temat, ale tylko przechodziłam przez kolejne słowa i szukałam czegoś ciekawszego. • Warto sięgnąć po te felietony. Jestem przekonana, że każdy znajdzie w nich jakąś cząstkę dla siebie. Znajdzie "coś", co być może odmieni jego życie. Warto spróbować ;)

"Sługi Boże" - polski film kryminalny? W myśl zasady "Przeczytaj, zanim obejrzysz" trzeba było sprawdzić co zgotował nam polski autor. A trzeba przyznać, że opis do tego zachęcał! • Na początku czytało mi się ciężko. Wstawki z językiem niemieckim, łamana polszczyzna - to na szczęście szybko mija (przynajmniej w tak dużych ilościach jak na wstępie). Potem jest już akcja, potencjalne samobójstwo i kolejne ofiary. Historia zdecydowanie wciąga. Wspólnie z Aną i Warskim chcemy rozwiązać tę zagadkę! • Po raz pierwszy, podczas czytania książki, miałam takie momenty kiedy bałam się do niej wrócić! Bałam się tego, co jeszcze się wydarzy. Były chwile strachu, smutku i zwątpienia. Były zaskakujące zwroty akcji i niebywałe zakończenia. • Mocna, wstrząsająca i godna uwagi. Teraz czas na film!

Uwielbiam thrillery psychologiczne, których fabuła i zakończenie potrafią zaskoczyć. Nie są oczywiste. Tak też było w tym przypadku. Nie obyło się bez intrygi, chęci zemsty i romansu, a to wszystko opatrzone wątkiem kryminalnym. • Magda Stachula umiejętnie przedstawiła problemy małżeństw, które bezskutecznie starają się o dziecko, a w których brakuje zrozumienia i wsparcia. Oddalają się od siebie, wzajemnie obwiniają i każde zaczyna podążać swoją drogą. Drogą, która nie wiadomo gdzie ich zaprowadzi... Choć czasem to wszystko może być już z góry zaplanowane. I to nie przez nich! • Nie mogłam się oderwać, "Idealna" mnie pochłonęła. To jest jedna z tych książek, gdzie pojawia się syndrom "jeszcze jeden rozdział". I w ten sposób mija pół nocy :)

Ta książka to kompletny przypadek. Wizyta w bibliotece przed świętami, wystawka ze świątecznymi książkami - w sumie, dlaczego nie? Nie wiem czego się spodziewałam? Chyba świątecznej, lekkiej komedii. A tu co? Połączenie świątecznej masakry z powrotem żywych trupów i waleczną księżniczką niczym z Gwiezdnych Wojen. Poplątanie z pomieszaniem. Ta książka jest jak choinka ubrana w fantastykę, z gadającym nietoperzem na czubku. Kompletnie nie moje klimaty. Nikomu bym jej nie poleciła. Aż dziwię się, że dotrwałam do końca.

Czytam,czytam... i nagle książka się urywa. Koniec. Już? Tak szybko? Jest jeszcze tyle pytań, a tak mało odpowiedzi. Czuję niedosyt, mój apetyt nie został zaspokojony. Choć i tak wiemy więcej, niż nasi bohaterowie, bo oni nawet nie do końca poznali historię pierścienia i tego jak znalazł się w rękach dziewczyny. • Co jest dużym walorem tej serii? Historia Polski, która ukazuje jak naprawdę wyglądała wojna i komunizm. Pokazuje, że to nie tylko są walki, ale i codzienne życie, które było bardzo trudne. Jak przetrwać? Jak walczyć z systemem, w którym tak łatwo można stracić życie? I choć nigdy nie lubiłam tego działu na lekcjach historii, to czytając tę książkę byłam "zafascynowana". Choć w odniesieniu do tematu, to zbyt pozytywne określenie. Zdałam sobie sprawę, że nigdy tak naprawdę nie rozumiałam czym ta wojna była, a ta książka perfekcyjnie to oddaje. Brawa dla autorki za tak skrupulatne przygotowanie się do zadania, którego się podjęła. • Co jeszcze mi się podobało? To, że na przestrzeni lat wszyscy mają jakieś tajemnice, które zabierają ze sobą do grobu. To, jak na przestrzeni lat zmieniały się obyczaje, technika, i myślenie ludzi. To, że w całej serii nie było bohaterów idealnych. Ale przede wszystkim, podobał mi się klimat, który sprawia, że z "Cukierni pod Amorem" nie chce się wychodzić.