Trzy wyznania... • Dwóch kłamców... • Jeden morderca... • Muszę na wstępie to powiedzieć - dałem radę przeczytać tylko pięćdziesiąt stron, gdyż po prostu książka była nudna, a nie lubię się męczyć. Możecie odebrać to jako nie profesjonalizm i przestać czytać tego bloga. Zrozumiem Wasze decyzje. Wszystkie uwagi przyjmę na klatę. • Sharon Bolton jest jedną z najp­oczy­tnie­jszy­ch brytyjskich autorek thrillerów psyc­holo­gicz­nych­ i literackich kryminałów. Jej powieści zostały wydane w 16 krajach i są finalistkami oraz laureatkami międ­zyna­rodo­wych­ nagród literackich, m.in. CWA Gold Dagger, Barry Award, International Thriller Writer's Best First Novel, Mary Higgins Clark oraz francuskiej Prix du Polar. • Nie mogłem się doczekać chwili, gdy zacznę czytać książkę. Zacząłem i... I zacząłem płakać i złościć się, gdyż jest to nudny utwór. Przeczytałem ponad pięćdziesiąt stron, więcej nie mogłem, bo bym się chyba zabił. Język jest nudny, akcja nie trzyma w napięciu i nie mrozi krwi w żyłach. Być może później akcja się rozwijała, ale wolę nie wracać do tej książki. Bardzo zdziwiło mnie to, że dzieło to jest tak słabe, bo autorka napisała bestsellerową serię z Lacey Flint, a tego chyba nie da się kupić. • Catrin Quinn przed trzema laty straciła w wypadku dwóch synów. Od tego czasu nie potrafi wrócić do stanu równowagi. Ma depresję, widzi duchy swoich dzieci. • Jej małżeństwo rozpadło się, romans ledwie się tli. Żyje nienawiścią i pragnieniem zemsty. Bardzo dobrze zna sprawcę. On również nie potrafi zapomnieć o tym, co się zdarzyło. Nocami podkradają się pod swoje domy. Gdy w okolicy znika kolejne dziecko, podejrzenia i oskarżenia spadają na Catrin. I ona, i jej były kochane Callum, i najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa Rachel ukrywają straszne tajemnice. Wiele ich łączy: wszyscy są w żałobie i nikt nie ufa nikomu, nawet sobie. A do odkrycia prawdy wiedzie daleka i kręta droga...* • Zdziwiło mnie to, że na Lubimy Czytać książka ma ocenę 8/10, a wszyscy mówią o wciąganiu od pierwszej strony, dynamice itp. Pomyślałem, że może czegoś nie zrozumiałem, coś mi umknęło czy coś. W każdej książce staram dojrzeć się jakieś plusy. Tej to na pewno okładka, która zarazem jest tajemnicza, ale dość dużo mówi. • Główną bohaterką jest Catrin Quinn. Irytowało mnie w niej to, że ciągle mówiła o zbrodniach i śmierci, jakby nie znała innych słów. Książka jest takim jakby pamiętnikiem – wskazuje na to narracja pierwszoosobowa, emocje oraz numerowanie stron dniami (dzień drugi, trzeci itp.). Nie mogę za bardzo się wypowiadać o tej autorce, gdyż nie dotrwałem do końca utworu, więc nie wiem, czy wpisuje się w mój gust. Jest dla mnie obojętna. • Podsumowując, nie polecam tej książki. Jest to jedna z nielicznych książek, których do końca nie doczytałem. Jak już wcześniej wspominałem, jednym z minusów jest nudny język. Być może od połowy dzieje się więcej. Egzemplarz recenzencki dostałem we współpracy z wydawnictwem Amber. • opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Małe mroczne kłamstwa" • Tytuł oryginału: "Little Black Lies" • Autor: Sharon Bolton • Wydawnictwo: Amber • Korekta: Jolanta Kucharska, Barbara Cywińska • Projekt graficzny okładki: Małgorzata Cebo-Foniok • Zdjęcie na okładce: Richard Lidnie/iStock/Thinkstock • Wydanie: I • Oprawa: miękka • ISBN: 978-83-241-5487-6

I WANT TO BELIEVE • Oficjalna kontynuacja legendarnego już serialu, okrzykniętego telewizyjnym fenomenem XX wieku. Jej pomysłodawcą i opiekunem jest Chris Carter, twórca "Z Archiwum X". • Gdy byłem mały, czytałem komiksy wypożyczane z biblioteki szkolnej (wiecie, takie kolorowe z płytkim tekstem). To one zraziły mnie do komiksów, co sprawiło, iż później nie sięgałem po nie (nawet te poważniejsze). Powróciłem do ich czytania i bardzo się cieszę, gdyż są świetne. Wybieram tylko te najlepsze. "Z Archiwum X. Wyznawcy" to majstersztyk literacki. Świetnie napisany utwór, którego rysunki są bardzo dobre. Widać, że autorzy przyłożyli się, by wydać coś, co podbije rynek komiksowy. Zaczyna i kończy się tajemniczo i mrocznie, a po ostatnich słowach chce się więcej. Czyta się szybko, ciągle coś się dzieje. Minus – szybko się kończy. Ukazanie emocji poprzez rysunek jest bardzo trudne, jednak im to się udało. • Przez całe lata agenci specjalni Fox Mulder i Dana Scully pracowali w Archiwum X – tajnej komórce FBI, zajmującej się sprawami uznanymi za niewyjaśnione i powiązane z niew­ytłu­macz­alny­mi zjawiskami. • Oboje w końcu opuścili swoje małe biuro i rozpoczęli nowe życie, ciesząc się spokojną anonimowością. Aż do teraz. • Kiedy wróg przeniknął sieć FBI i pozyskał poufne dane z akt Archiwum X, Skinner został zaatakowany, Scully porwana, a agent Doggett zaginął w akcji, Mulder musi ponownie wkroczyć na scenę. Nieoczekiwanie powraca również Palacz, który jest w posiadaniu istotnych informacji na temat wroga – tajemniczych akolitów. Rozpoczyna się nowa era. Era technologicznej paranoi, międ­zyna­rodo­wego­ niepokoju i pozaziemskiej groźby* • Komiks został wydany w bardzo wysokiej jakości. Rysunki są bardzo, bardzo, bardzo, bardzo... dobre, oddają klimat mroczny. Widać, że Michael Walsh postarał się, by szata graficzna była na równi z tekstem. Wielki ukłon dla wszystkich, którzy przyczynili się do powstania i wydania tego utworu. • Główni bohaterowie zostali prześwietnie stworzeni. Są bardzo tajemniczy. Dopracowani w nawet najmniejszym szczególe. Fox Mulder i Dana Scully – najlepsi agenci ever! Oczywiście nie są oni idealnymi bohaterami. • Reasumując, bardzo polecam ten komiks wszystkim. Przede wszystkim spodoba się fanom kultowego serialu (będę musiał go obejrzeć). W Polsce są na razie wydane dwa tomy, jednakże mam nadzieję, iż będzie ich tyle, ile za granicą. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Sine Qua Non. • opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Z Archiwum X. Wyznawcy" • Tytuł oryginału: " X-Files. Season 10, vol. 1" • Autor: Chris Carter, Joe Harris, Michael Walsh • Wydawnictwo: Sine Qua Non • Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski • Fabuła: Joe Harris i Chris Carter • Scenariusz: Joe Harris • Rysunki: Michael Walsh • Rysunek na okładce: Carlos Valenzuela • Wydanie: I • Oprawa:twarda • Data wydania: 4 luty 2015 • ISBN: 978-83-7924-311-2

Witaj, Numerze Piąty. • "Lalki" to książka napisana prostym językiem. Autor umiejętnie włada piórem, tworząc historię niep­rzew­idyw­alną­ jak Lady Gaga, przerażającą jak wojna oraz ciekawą jak świetna książka. Warta akcja, dobry sposób narracji, intryga oraz świetnie wykreowani bohaterowie – to czeka nas w tym utworze. Nie ma co się dużo rozpisać, po prostu trzeba to przeczytać. • Ekscentryczny profiler o pona­dprz­ecię­tnym­ IQ, niegdyś gwiazda FBI, teraz niezależny konsultant, który podróżuje po całym świecie, pomagając policji w najt­rudn­iejs­zych­ śledztwach. Jako syn jednego z najs­łynn­iejs­zych­ seryjnych zabójców w Ameryce przez całe życie próbuje zdystansować się do czynów ojca. Co jednak skrywa po maską opanowanego profesjonalisty? • Kiedy przyjmuje szczególnie nieprzyjemną sprawę w zasypanym śniegiem Londynie, zaczyna tropić psychopatę, który porywa i torturuje młode kobiety, a na koniec przeprowadza im lobotomię. Żadna z ofiar nie jest w stanie wskazać oprawcy, ich życie staje się wegetacją. Są jak niepotrzebne lalki, które wyrzucono po zabawie. • Winter będzie musiał wykorzystać swoje niezwykłe zdolności, aby odkryć, kto stoi za porwaniami, zanim kolejna ofiara zostanie nieodwracalnie okaleczona. Rozpoczyna się wyścig z czasem...* • Lobotomia jest bardzo okrutna, gdyż doprowadza do tego, iż ofiara tegoż zabiegu staje się niczym roślina. Pierwszy raz spotykam się z nią w literaturze. Mówiąc fachowo to: zabieg neur­ochi­rurg­iczn­y polegający na przecięciu włókien nerwowych łączących czołowe płaty mózgowe ze strukturami międzymózgowia (najczęściej podwzgórzem lub wzgórzem).** • Jefferson Winter jest ideałem – bardzo inteligentny, towarzyski, przystojny, mający poczucie humoru, dobrze zarabiający i znany (przynajmniej w sferze policyjnej). Polubiłem tego bohatera, gdyż jest tajemniczy. Na początku dostajemy o nim strzępki informacji, z czasem dowiadując się coraz więcej, ale też nie na tyle, by powiedzieć, że wszystko się o nim wie. Dzieciństwo miał na swój sposób udane – nie był bity, miał co jeść, ale mieć pod dachem seryjnego mordercę też nie było zbyt fajne. Oczywiście jego ojciec umiał przywdziewać maski, przez co dużo osób uważało go za miłego człowieka, o którym raczej powinno się mówić, że jest bestialski. Winter na pewno zapadnie mi długo w pamięci i, gdy będę musiał wskazać najlepszego profilera, na pewno bez wahania wskażę jego. • ” Kiedy wyeliminujesz wszystko, co niemożliwe, wówczas to, co zostanie musi być prawdą, niezależnie od tego, jak mało jest prawdopodobne. • • Reasumując, bardzo polecam ten utwór. Koneserzy thrillerów się nie zawiodą. Najbardziej spodobali mi się bohaterowie, którzy byli bardzo złożonymi postaciami. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Naukowemu PWN. • Opis pochodzi z okładki książki • ** Źródło - Wikipedia. • Tytuł: "Lalki" • Tytuł oryginału: "Broken Dolls" • Autor: James Carol • Wydawnictwo: Imprint • Przełożyła: Ewa Kleszcz • Korekta: Zofia Kozik, Anna Sot • Opracowanie okładki: Ewa Modlińska • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 14 lipca 2014 • Liczba stron (tekstu): 414 • ISBN: 978-83-7705-599-1

"Mgła jak z tanich horrorów. Tyle że prawdziwa, bliska swej strasznej doskonałości. Niepokój urasta do lęku, chciałoby się przemieścić w stronę konkretu, ale która to strona? • Trzeba trwać, jak inni. Stoją, ani drgną, związani bagnem lepkiej, gęstej skropliny. Koślawe posągi swego bytu, z kartą choroby na pokrytych brudną mżawką obliczach, na zmianę: abominacja, zmęczenie, apatia. Jedynie oczy gdzieś leniwie błądzą, najczęściej w kierunku nieodległego horyzontu, gdzie tory giną za mgielną kurtyną. Niech no tylko niebo się otworzy, ukazując czoło lokomotywy, a byty zaczną się przepoczwarzać. Póki co trwają, nie tracąc energii..."* • Jarosław Rabenda – absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi – 1990r. Występował w premierach teatralnych na scenach Łodzi, Radomia i Warszawy. Od 1991 związany z Teatrem Powszechnym w Radomiu. W latach 1993-1997 dyrektor Klubu Środowisk Twórczych "Łaźnia" w Radomiu, gdzie m.in. powołał do życia "Teatr z Potrzeby" oraz zorganizował coroczny Ogólnopolski Turniej Śpiewających Poezję "Łaźnia". Laureat Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu oraz Festiwalu Piosenki Kabaretowej "Obora" w Poznaniu, a z "Kabaretem im. Romana" wielu nagród na najważniejszych festiwalach kabaretowych. • Książkę zalicza się do mocnej prozy, czyli jest to coś w stylu thrilleru/horroru, jednak ja nie odczułem żadnego uczucia, które wywołują we mnie te gatunki. Nie zostałem przestraszony, nie było żadnych bestialstw. Mimo, iż utwór został źle sklasyfikowany, podobał mi się. Autor opowiedział ciekawą historię, która została napisana prostym językiem. • Główny bohater, Bożydar, jedzie pociągiem, w którym poznaje wielu dziwnych ludzi – m.in. ślepca, po którego zachowaniu można się domyślać, że widzi, tajemniczą Kobietę Felliniego, która nie cieszy się zbytnim poważaniem ludzi, Justynę, Zegarmistrza oraz Żołnierzy. Gdy tak jedzie do domu zdarza się wiele ciekawych (czasem śmiesznych) rzeczy, które utwierdzają w przekonaniu, że ten pociąg i ci ludzie są dziwni. • Bożydar, który przedstawia się Darkiem albo Filipem (nie znosi swego imienia i nie wie, czemu matka go tak nazwała) jest głównym bohaterem. Poznajemy jego wewnętrzne rozmyślania, w których często krytycznie spogląda na swoją osobę. Jest pomocny, szczery, impulsywny oraz wrażliwy. Nie należy do typu macho, których nienawidzi. Warto też bliżej poznać Kobietę Felliniego, która od początku do końca jest tajemnicza, wręcz zamknięta w sobie oraz pomocna. Bardzo lubi ślepca, którego 'uratowała' z opresji, gdy inni się z niego śmiali, bo narobił na niego ptak. • Reasumując, książka mi się podobała, ale nie dostałem tego, co powinienem. Jeśli szukacie jakiegoś wyznacznika mocnej prozy, to tutaj tego nie znajdziecie, ale polecam utwór tym, którzy chcą poznać ciekawą i miejscami wzruszającą historię. • cytat z książki • Tytuł: "Kiedy ślepiec płacze" • Autor: Jarosław Rabenda • Wydawnictwo: Nowy Świat • Projekt okładki: Nowy Świat • Zdjęcia: Fotolia • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 21 maja 2015 • Liczba stron (tekstu): 319 • ISBN: 978-83-7386-581-5

Nie igraj z czasem, bo świat, który znasz, przestanie istnieć. • Alex Scarrow zaczynał jako grafik, po czym zdecydował, że zostanie projektantem gier komputerowych. W końcu dojrzał i został pisarzem. Napisał wiele popularnych thrillerów oraz kilka scenariuszy, ale to pisanie dla młodzieży pozwala mu do woli cieszyć się pomysłami i koncepcjami, którymi bawił się podczas tworzenia gier. Mieszka w Norwich z synem Jakubem, żoną Frances i dwoma bardzo grubymi szczurami. • Historii Polski i świata uczymy się już od podstawówki. Rzeczy dotyczące I i II wojny światowej mamy obcykane, więc wiemy dlaczego Niemcy przegrały II wojnę światową (na szczęście). Co jednak stałoby się, gdyby wygrały? • Pierwszy tom serii Jeźdźcy w czasie. • • Warta akcja, lekki język, dobrze wykreowani bohaterowie. Autor wpadł na bardzo dobry, choć nie do końca oryginalny, pomysł. Zabiera nas w niebezpieczną podróż wstecz. Każdy miłośnik literatury młodzieżowej powinien sięgnąć po ten utwór. • Liam O'Connor powinien utonąć w morzu w 1912 roku. • Maddy Carter powinna zginąć w katastrofie lotniczej w 2010 roku. • Sal Vikram powinna spłonąć w pżarze w 2026 roku. • Jednak w ostatnim momencie ujrzeli przed sobą tego samego tajemniczego mężczyznę, który powiedział: Złap mnie za rękę... • Liam, Maddy i Sal nie zostali jednak ocaleni. Zostali zwerbowani do tajnej organizacji, o której istnieniu nie wie nikt. Teraz mają tylko jeden cel – naprawić historię ludzkości. Dlaczego? Ponieważ podróże w czasie istnieję i jest wielu takich, którzy wracają do przeszłości, aby zmienić bieg historii. Dlatego właśnie powstała tajna organizacja Time Riders – Jeźdźców w Czasie, aby zapobiec zniszczeniu świat* • Gdy byłem mniejszy, zastanawiałem się, jak to jest podróżować w czasie. Zobaczyć, jak wyglądali ludzie kiedyś i czy to, o czym teraz się mówimy, było naprawdę. Bardzo fajnym przeżyciem byłoby móc porozmawiać ze śred­niow­iecz­nymi­ ludźmi, zobaczyć Mieszka I czy koronację Bolesława Chrobrego. "Time Riders. Jeźdźcy w czasie" w pewnym sensie spełniło moje marzenie. • Liam O'Connor jest nastolatkiem z XX wieku. Jest na pewno odważny, gdyż podejmuje wiele decyzji, które decydują o jego życiu oraz przyjacielski, bo nie chciał zabić przyjaciela (mimo, iż on nie był do końca człowiekiem), a gdyby to zrobił, szybciej wróciłby do 'domu'. Maddy Carter dopiero wkracza w dorosłe życie. To ona będzie musiała dowodzić Jeźdźcami w czasie, podejmować decyzje tak, by światu nie zagrażała zagłada. Na pewno można mówić o niej – wrażliwa. Sal Vikram jest trzynastolatką, która żyła w 2026 roku. Ma najgorzej z całej trójki, gdyż jest najmłodsza, przez co bardzo wszystko przeżywa. Ma jedno z najważniejszych zadań. • Reasumując, bardzo spodobała mi się ta książka. Na pewno sięgnę po kolejne tomy, gdyż muszę wiedzieć, co będzie dalej. Najbardziej w książce spodobały mi się opisy, które są dopracowane, dzięki czemu łatwiej było mi wyobrazić sobie otoczenie. "Time Riders. Jeźdźcy w czasie" polecam najbardziej osobom w wieku 10-14 lat. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Zielona Sowa. • opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Time Riders. Jeźdcy w czasie" • Tytuł oryginału: "Time Riders" • Autor: Alex Scarrow • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Seria: Jeźdźcy w czasie (tom 1) • Projekt okładki: James Fraser • Zdjęcie: Neil Spence • Tłumaczenie: Karol Sijka • Korekta: Teresa Lachowska • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Data wydania: 15 marca 2013 • ISBN: 978-83-7895-100-1