Świetnie napisana, bardzo dobrze się czyta, ale "Bielszy odcień śmierci" jednak był lepszy...

Książka podzielona na krótkie rozdziały, z których każdy poświęcony jest innej niezwykłej kobiecie, dlatego książkę można czytać wybiórczo, od lewej do prawej, na odwrót i od środka, jak się chce. Oczywiście wybór kobiet jest subiektywny i ogranicza się głównie do świata anglosaskiego, ale nie ma się co dziwić - autorką jest Amerykanka i właśnie w najbliższej sobie historii i kulturze szuka ciekawych postaci. Pierwowzorem książki był blog jaki autorka nadal prowadzi dlatego rozdziały są stosunkowo krótkie, mają zaciekawić czytelnika, a nie wyczerpać temat.

Bardzo dobra opowieść o społeczeństwie amerykańskim lat 50 i 60 XX wieku (i jego gwiazdach) snuta na kanwie historii powstania filmu Śniadanie u Tiffaniego.Czyta się tą książkę jak powieść obyczajową, pełną wyrazistych postaci, momentami bardzo zabawną. Polecam nie tylko fanom literatury faktu.

Książka po raz koleiny zmusza mnie do przyznania, że zazdroszczę Amerykanom ich systemu edukacji. Oczywiście historia Ireny Sendlerowej jest przejmująca, ale czytałam już lepsze książki na temat Holocaustu. Fatalnie napisana, albo przetłumaczona - nie wiem.

Jest to biografia Janusza Gajosa przez pryzmat jego ról aktorskich i bardziej jego historia zawodowa niż historia życia. To nie dziwi bo aktor nie mówi wiele o sobie publicznie i tutaj nie zrobił wyjątku. I bardzo dobrze. Męczące jednak jest czytanie kolejnych dosłownie cytowanych recenzji spektakli, opisów jego ról i jak je zagrał, a nawet streszczeń fabuły niektórych dramatów. Pewnie autorka chciała przekonać że Gajos to świetny i wszechstronny aktor i chyba postawiła sobie za punkt honoru, że zrobi to na przykładzie wszystkich jego 300 ról. Bardzo męczące. Pomysł na "ugryzienie" biografii(powiedzmy, że książka nią jest) kogoś kto nie chce swojego życia prywatnego prezentować publicznie całkiem dobry, ale za długo, za dużo, zbyt szczegółowo.