Książka Henryka Sienkiewicza „Latarnik” to lektura, którą musiałem przeczytać. Nie ukrywam, że na początku nie chciało mi się za to zabierać, bo nie lubię czytać książki. Jednak po przeczytaniu mogę powiedzieć, że nie było aż tak źle. • Głównym bohaterem tej noweli jest Skawiński. Był on Polakiem, który walczył w różnych wojnach i dużo przeżył w swoim życiu. W końcu, gdy był już stary i zmęczony, dostał pracę jako latarnik w Ameryce Południowej. Ta praca była spokojna, miał tylko pilnować, żeby latarnia się świeciła i żeby statki mogły bezpiecznie pływać. • Najważniejszy moment książki to ten, kiedy Skawiński dostał paczkę z polskimi książkami. W środku był między innymi „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Gdy zaczął czytać, przypomniała mu się Polska i wszystko, co zostawił. Tak bardzo się w to wciągnął, że zapomniał zapalić latarni. Przez to stracił pracę. To było dla mnie trochę smutne, bo widać, że on tak bardzo tęsknił za ojczyzną, że nawet książka potrafiła go aż tak poruszyć. • Moim zdaniem ta lektura pokazuje, że ojczyzna jest bardzo ważna i że nawet jak ktoś mieszka daleko, to i tak zawsze będzie o niej pamiętał. Skawiński niby miał spokojne życie, ale brakowało mu Polski i to go zgubiło. Sienkiewicz pokazał, jak silna może być tęsknota i jak ważne są wspomnienia. • Książka nie jest długa, więc nie czytało się jej tak źle. Nie była jakaś super ciekawa jak np. książki przygodowe, ale jednak zostawia coś do przemyślenia. Myślę, że warto ją przeczytać, żeby zrozumieć, co czuli ludzie, którzy byli na emigracji i nie mogli wrócić do swojego kraju. • Podsumowując, „Latarnik” to nie jest moja ulubiona lektura, ale nie żałuję, że ją przeczytałem. Z tej książki można zrozumieć jaka jest ważna ojczyzna dla ludzi, którzy w niej dawno nie byli.