Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
56 57 58
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Mało czytelna, niespójna, nieciekawa, chaotyczna. Słaba.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Mam problem z sensownym pisaniem o książkach, których niezbyt rozbudowana treść towarzyszy mi jeszcze na długo po jej poznaniu. Zastanawiam się po takich spotkaniach, jak nie napisać "zbyt wiele", pisząc przecież o jednym z żywych przykładów na to, że liczy się jakość, nie ilość. • "Praktyczny pan" to jedna z tych książek, które zostają w czytelniku na dłużej. Choć dedykowana jest dzieciom - jeszcze jakiś czas po jej przeczytaniu wraca do mnie, wtrąca się znienacka w moją codzienność jakimś szczegółem i na nowo ożywia pozytywne emocje. • Nie przedłużając więc - polecam z pełnym przekonaniem każdemu. Może i Wy się uśmiechniecie.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Jak na lekturę z wydawniczo nadaną etykietą "naukomiks" ilustracje zbyt odbiegają od rzetelnej prezentacji i naukowego podejścia do sprawy; fanów dinozaurów oczywiście niekoniecznie to zrazi, może nawet zostać uznane jako walor tej pozycji - mnie jednak rażą wynaturzone przedstawienia zwierząt (ha! i to zwierząt, których współcześnie kreowane wizerunki to jedynie nasze domniemywania), a w przypadku rysunkowych przedstawień z książki wielokrotnie zobaczymy zło wcielone, nienawiść i okrucieństwo w wyrazie... pyska.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Książka umożliwia zagłębienie się w temat odkryć pale­onto­logi­czny­ch starszym dzieciom lub dorosłym, którzy z jakiegoś powodu sięgnęli po lekturę - np, by towarzyszyć dziecku w jego poznawaniu świata. Choć to literatura popu­larn­onau­kowa­ bez zbędnych żartów, ozdobników i innych "uatrakcyjniaczy", przyjęty styl narracji i opisów pozostaje w kontakcie z czytelnikiem i dość skutecznie skupia jego uwagę. Nie jest to kompendium wiedzy, nie ma ency­klop­edyc­znej­ formuły; poszczególne działy to rozbudowane, pisane ciurkiem teksty, więc trzeba lekturze poświęcić nieco czasu i uwagi - nie da się w nią "wskoczyć" w dowolnym miejscu i momencie.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Bardzo przeciętna pozycja. Informacje niemal wyłażą z natłoku ze stron, równocześnie jednak nic w lekturze nie zachęca, by poświęcić jej czas. Napakowany układ treści i wyrazista czcionka na tle krzykliwych, mnogich ilustracji wypełniających szczelnie tło każdej ze stron nie sprzyjają wchłanianiu wiedzy. Książka być może i zainteresuje młodych wielbicieli koni, może coś z niej dla siebie wyłowią - laikowi jednak prawdopodobnie nie podejdzie, a może nawet do tematyki zrazić.
Planowane i pożądane pozycje
1
...
5 6 7
...
138
  • Myszka Pik
    Bianki, Vitalij Valentinovič
  • Nie mieszkam w igloo
    Jarniewski, Adam
  • Wielki atlas małych przyjemności
    Ślepowrońska, Olga
  • PSYgoda na czterech łapach
    Włodarczyk, Agata Agnieszka
  • W korzeniach wierzb
    Kuchmmister, Agnieszka
  • Bezduszni
    Błażejowska, Kalina
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo