Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
59 60 61
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Historia w pierwszej chwili wzbudziła we mnie umiarkowane zainteresowanie, jednak po zrobieniu "dobrego pierwszego wrażenia" przeszkadzać mi zaczął specyficzny styl narracji i "poklatkowana" fabuła przywodząca na myśl oglądanie poszatkowanego filmu. Gdy umysł przestawił się w końcu na ten dziwny tryb opisu akcji, ponownie spojrzałam na lekturę łaskawszym okiem i tym razem już do ostatniej strony czytało się dobrze. • Nie jest to dzieło wybitne, spokojnie można je ominąć lub pójść po lekturze od razu dalej, w tę czy inną stronę. Ja po więcej książek tego autora raczej nie sięgnę, ale czasu spędzonego nad lekturą nie żałuję.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Tragiczna historia niep­ełno­spra­wneg­o umysłowo człowieka, który w wyniku eksperymentu medycznego staje się inteligentny. Co zyskał? Co stracił?... • Doznałam katharsis. Na niezwykłym koncepcie zostało stworzone absolutnie ponadczasowe dzieło. To książka przede wszystkim o naturze człowieka. Choć czyta się jednym tchem, zostaje z odbiorcą na zawsze.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Opowieść prosta, harmonijna, wzbudza sympatię ale nieszczególnie wciąga. Char­akte­ryst­yczn­e ilustracje utrzymane w stonowanej, "jesiennej" palecie barw tworzą nieco melancholijny nastrój, co z lekka przeszkadza mi w jej lepszym odbiorze.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Na fali zachwytu książkami autorstwa Jenni Desmond zapoznałam się z kolejną z nich. Nie wzbudziła jednak we mnie tych samych emocji co inne jej dzieła - i zastanawiam się, co tak tym razem "nie siadło". Akwarelowe ilustracje są tak piękne jak te z innych książek autorki - może wyobrażenia płetwala błękitnego są jednak mniej ujmujące niż słonie czy niedźwiedzie polarne? To by była odważna teza i raczej nie tu upatrywałabym istoty problemu; sądzę raczej, że tym razem książka odstaje nieznacznie merytorycznie od reszty z serii. Równocześnie coś w lekturze wzbudziło we mnie poczucie wybierania i dopasowywania treści do przyjętego w serii schematu, co tu niezbyt korzystnie wypadło. Co by nie było, książka jest wartościowa, piękna i przyjemna w odbiorze.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Porządnie wydana całokartonowa książka nie tylko dla najmłodszych. Ilustracje harmonijne i piękne, przedstawienie tematu wybitne. Rewelacyjny dobrór gatunków dla przedstawienia najróżniejszych cykli rozwojowych zachodzących w świecie przyrody polskiej.
W trakcie czytania
  • Nasz las i jego mieszkańcy
    Dyakowski, Bohdan
  • Dukla
    Stasiuk, Andrzej
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo