Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie przede wszystkim szczegółowo rozpisany czte­roty­godn­iowy­ plan żywienia, a także ponad czterdzieści przepisów na smaczne dania. Większość już wypróbowałam, część zmodyfikowałam pod własne potrzeby. • Dopiero później zaczęłam dokładnie czytać od początku. I jakież było moje zdziwienie – bo spodziewałam się trudnego naukowego wykładu na temat cukrzycy, insu­lino­opor­nośc­i i żywienia w ogóle. Otóż książka napisana jest przystępnym językiem, czyta się ją jak lekki poradnik – a tyczy się naprawdę ważkich spraw. • Najważniejsza jest konkluzja – dietą można wiele zmienić, zatrzymać rozwój choroby, a na pewno zawczasu skutecznie przeciwdziałać. • Polecam! Pouczająca lektura, pełna rad łatwych do zastosowania.

Dwadzieścia wierszyków – zabaw językowych – kolorowo zilustrowanych przez Jolę Richter-Magnuszewską. • Autorka, Agnieszka Frączek, językoznawca, leksykograf i germanista w jednej osobie, proponuje na wesoło poznawanie zawiłości języka ojczystego. No bo pomyślcie sami. Skoro byk się byczy, to leniwa krowa może się… krowi? A jak to się stało, że koń zamienił się w kuca? (Bynajmniej tym nie zmartwiony, bo nikt nie lubi być w konia zrobiony.) A czy piesek jest w stanie się naindyczyć? Tego typu dylematy językowe są roztrząsane w tej kolorowej książeczce, z humorem i do rymu.

Pięknie wydany i w prosty sposób opracowany przewodnik dla dzieci. Na każdej stronie przejrzyście przedstawiono jeden kwiat. Podany jest opis rośliny, miejsce występowania oraz drobna ciekawostka. Każdy kwiat jest rozrysowany, a dodatkowo przy niektórych zamieszczono fotografię z natury. Roślin jest pięćdziesiąt. Na końcu książki znajdziemy skorowidz, a na wyklejkach rozrysowano rośliny według kodu barwnego – tak jak rozmieszczono je wewnątrz przewodnika. • Przewodnik napisany w języku niemieckim przetłumaczył i zaadaptował do polskich realiów dr Henryk Grabarczyk. • Godny polecenia.

Hm… jak by to powiedzieć… Na wstępie odrzuciła mnie okładka (wyd. I, Nowy Świat, Warszawa 2006), ale ponieważ wcześniej przeczytałam w sieci krótkie streszczenie i zaciekawiła mnie fabuła, więc postanowiłam dać tej książce szansę. • Ilustracje (Roberta Trojanowskiego) są jednym wielkim niep­oroz­umie­niem­, a że występują często-gęsto, więc trudno przychodzi je ignorować. • A fabuła – cóż, pomysł bardzo ciekawy, ale wykonanie nie w moim typie. Odnoszę wrażenie, że autorka na siłę stara się przypodobać młodzieżowemu czytelnikowi, i to szczególnie takiemu, którego czytanie w ogóle nie interesuje. Główny bohater jest antypatyczny, zupełnie niezainteresowany rodziną i jej historią (a na tej historii przede wszystkim zasadza się akcja powieści), i na dokładkę wyraża się niecenzuralnie. • Męczyłam się z tą książką i po drugą część (tak! jest!) na pewno nie sięgnę. • A mogłoby być naprawdę ciekawie. Jest przeprowadzka, są rodzinne pamiątki po dziadku z długą i porywającą historią, są harcerze, jest zadanie do wykonania i są interesujące oraz podejrzane typy. Jest też śliczna i niegłupia dziewczyna. Ale całość, niestety, rozłazi się w palcach.

Barbara Wachowicz, To „Zośki” wiara! tom 2. • W tomie drugim o Harcerskim Batalionie AK „Zośka” przeczytamy o: braciach Długoszowskich (ps. Andrzej Długi, Baobab), braciach Milewskich (ps. Ćwik, Janka), o Bolesławie Wojciechu Omyle (ps. Wojtek), Janie Jaworowskim (ps. Maryśka), braciach Lenartach (ps. Mały Jaś, Michał), Andrzeju Samsonowiczu (ps. Xiążę), Jerzym Gawinie (ps. Słoń), Krzysztofie Kamilu Baczyńskim oraz o najmłodszym powstańcu – Jędrusiu Szwajkercie. • Są tu także rozdziały poświęcone dziewczętom. Jest Dorota Łempicka, Zosia Krassowska (ps. Zosia Duża), Anna Zakrzewska (ps. Hanka Biała), Irena Jaczynowska (ps. Irka), Hanna Bińkowska (ps. Joanna), Zofia Kasperska (ps. Zosia Żelazna), Lidia Daniszewska, Krystyna Niżyńska (ps. Krysia Zakurzona), siostry Grzeszczakówny (Oleńka i Stefa). • Są także wzmianki o tych, o których nie udało się zebrać wielu informacji. • Łączy ich jedno – wszyscy zginęli w powstaniu warszawskim. • Barbara Wachowicz snuje opowieść o rodzinie, przyjaciołach, szczęśliwych latach przedwojennych i wykuwaniu bohaterskich postaw codzienną żmudną pracą w ciężkich i głodnych latach okupacji. Jawią nam się piękni, młodzi, pełni radości życia na przekór strasznej rzeczywistości.