Niewątpliwym atutem tej powieści jest humor sytuacyjny. Słaba strona to chaos kompozycyjny, narracja momentami aż nadto potoczna i niepotrzebne, moim zdaniem, wulgaryzmy w wykonaniu super eleganckiej pani prokurator. Poza tymi mankamentami książka Magdaleny Witkiewicz jest świetną rozrywką. • Gdańsk, osiedle jakich wiele i cztery kobiety przed czterdziestką. Każda ma swoje kłopoty. Połączy je kawiarnia Ady i wspólny spontanicznie podjęty „biznes” – kawiarniany kącik zabaw dla dzieci. Jest też rezolutna dziewięciolatka, która z pomocą sied­emdz­iesi­ęcio­letniej przyjaciółki z sukcesem swata swego tatę z zakochaną w nim sąsiadką. • Na końcu autorka podaje przepis na waniliowe babeczki z truskawką w środku – specjalność cukierniczą Ady.

Lubię sięgać do książki Małgorzaty Musierowicz „Na Gwiazdkę” w czas adwentu. Można tu poczytać o dawnych polskich zwyczajach związanych z tym wspaniałym czasem, jak i o prezentach mikołajowych i o przygotowaniach do świąt Bożego Narodzenia rodziny Musierowiczów. Nastrojowe wspomnienia z wędrówek na roraty do kościoła Dominikanów w Poznaniu (obecnie, od wielu już lat autorka mieszka na wsi, z dala od poznańskiego zgiełku) przeplatają się z opisami produkowanych nałogowo, wspólnie z całą rodziną ozdób choinkowych. Do kompletu mamy tu sporo przepisów na świąteczne smakołyki. Na ostatnich stronach znajdziemy szablony na aniołki – dwa papierowe i jednego piernikowego – oraz na dwa ptaszki. • Wspaniała, radosna i mądra książka, stworzona wespół z córką autorki (obecnie już uznaną pisarką powieści dla dzieci) Emilią Kiereś.

Zbiór opowiadań Virginii Woolf pod tytułem „Dama w lustrze” zawiera dziewiętnaście utworów. Są to w większości zapisy krótkich chwil z życia korowodu postaci, stworzonych przez tę wielką pisarkę. Część opowiadań nawiązuje bezpośrednio do mojej ulubionej powieści „Pani Dalloway”- czy to przez bohaterów czy znów przez umiejscowienie ich w miejscu akcji zaczerpniętym z powieści. Monologi wewnętrzne, mistrzowskie dialogi, plastyczne opisy przyrody zamknięte w kilku zdaniach. Sprawiają bardziej wrażenie etiud. • Najbardziej przypadły mi do gustu: „Pani Dalloway na Bond Street”, „Wdowa i papuga – prawdziwa historia”, „Kundel Gipsy”.

Benjamin Mee, do spółki z mamą, siostrą i braćmi, kupił ZOO. Podupadające ZOO w Dartmoor w Anglii. Całą liczną rodziną postanowili się tam przenieść i zamieszkać w ogromnym domu na terenie ogrodu. Dość dodać, że dom - jak i cały ogród zoologiczny - był mocno zapyziały, zagracony składanymi przez dziesięciolecia śmieciami i od lat nieodnawiany. • Autor szczegółowo opisuje życie swojej rodziny przed decyzją o kupnie ZOO. Następnie samą długotrwałą i męczącą procedurę stawania do przetargu i późniejszych pertraktacji z dotychczasowym właścicielem (znerwicowanym, apodyktycznym i niep­rzew­idyw­alny­m starszym panem) i licznymi urzędnikami. • Powoli, ogromnym nakładem pracy własnej oraz oddanych zwierzętom pracowników, a także dzięki kontaktom autora z mediami i wyemitowaniu w BBC serialu dokumentalnego o ich poczynaniach, ZOO zaczęło dźwigać się z upadku. • Równocześnie autor przeżywa osobistą tragedię – chorobę i śmierć żony. • Książka dość ciekawa, choć męcząca może być wielka skrupulatność w szczegółowym relacjonowaniu wypadków. Wzbogacona wkładkami z kolorowymi zdjęciami.

Główna bohaterka, Anna Elliot, u progu staropanieństwa znów spotyka ukochanego sprzed ośmiu lat. Wtedy najbliższa przyjaciółka i jedyna powierniczka po śmierci mamy wyperswadowała jej małżeństwo z kapitanem marynarki bez majątku i koneksji. Teraz Anna jest o osiem długich lat mądrzejsza i nie zamierza już poddawać się presji rodziny (mającej kłopoty finansowe z powodu życia ponad stan). Jednak Fryderyk Wentworth jawnie ignoruje Annę, ostentacyjnie starając się o względy innej panny. • Świetne studium ludzkich charakterów. Powieści Jane Austen nic nie tracą z upływem lat, bowiem dotyczą spraw naji­stot­niej­szyc­h dla człowieka jak miłość, przyjaźń.