Autor: B.A. Paris • Tytuł: Pozwól mi wrócić • Tytuł oryginalny: Bring Me Back • Wydawnictwo: Albatros • Czas trwania: 7 godz. 28 min • Fin podczas podróży do Francji zatrzymuje się na parkingu, by skorzystać z toalety. Gdy wraca do auta, jego dziewczyny w nim nie ma, mimo że parę chwil wcześniej zostawiał ją w środku. Layla znika bez śladu, a wielu nie daje wiary w zapewnienia mężczyzny, który twierdzi, że nie zrobił ukochanej krzywdy. Kiedy po dziesięciu latach Fin postanawia ruszyć dalej i wiąże się z siostrą Layli, zaczynają się dziać dziwne rzeczy – dostaje maile, które sugerują, że dawna dziewczyna żyje. Czy to w ogóle możliwe? • Pozwól mi wrócić B.A. Paris to thriller, w którym głównym bohaterem i narratorem jest Fin. Mężczyzna musiał uporać się z opinią mordercy po zaginięciu swojej dziewczyny, ale postanowił dać sobie szansę na nowy związek. Mimo wszystko ciągle pamięta o Layli, swojej młodzieńczej miłości. Ma też sekrety, które ukrywa przed obecną partnerką. • Książka skupia się głównie na rozwiązaniu tajemnicy zaginięcia Layli, a raczej na rozwikłaniu zagadki jej „powrotu” do życia Fina. Mężczyzna otrzymuje maile, które sugerują, że pisze je Layla. Są też inne oznaki – w tym mała figurka, którą posiadała kobieta, a która uporczywie pojawia się od czasu zaręczyn Fina z jej siostrą. Właśnie ten moment spowodował lawinę dziwnych zdarzeń. Czy Layla żyje? Czy ktoś próbuje zabawić się kosztem Fina? Czy jego związek z Ellen przetrwa to wydarzenie? • Powieść podzielona jest na dwa plany czasowe – współczesny i dawny. Dowiadujemy się, jak Fin poznał Laylę i jak wyglądał początek ich związku. Obserwujemy też jego obecne życie, relacje z siostrą zaginionej, a także próby samodzielnego dojścia do sedna sprawy rzekomego pojawienia się byłej dziewczyny z powrotem w życiu mężczyzny. Dzięki temu możemy lepiej poznać głównego bohatera. Dostajemy szerszą perspektywę, możemy powoli zapełniać luki fabularne. To dość częsty zabieg w tego typu pozycjach, ale nie sądzę, by był czymś złym, ponieważ pozwala czytelnikowi na śledzenie dwóch ścieżek wydarzeń, które w końcu w pewnym momencie się łączą. • Autorka jak zwykle pokazała, że potrafi wymyślić wciągającą fabułę z zaskakującym zakończeniem. Chociaż tekst jest lekki i prosty w przyswojeniu, może to być plusem dla tych czytelników, którzy oczekują od lektury bycia czytadłem na wieczór. Książka nie jest wybitnie skomplikowana, ale jest całkiem przyjemna. To, co wyróżnia ją pod względem stylu od innych pozycji, jest na pewno forma zwracania się bohatera bezpośrednio do byłej dziewczyny w rozdziałach wspomnieniowych. Wygląda to trochę tak, jakby odczytywał list do ukochanej. To przyjemna odmiana od typowej narracji. • Muszę przyznać, że podczas słuchania audiobooka ciągle zadawałam sobie pytanie dotyczące tego, jak ja bym się zachowała w podobnej sytuacji. Fin skomplikował sobie życie – nie na własne życzenie, tak wyszło. Zakochał się w siostrze dziewczyny, która zaginęła. Tę dwójkę łączy teraz wspólna tragedia, każde z nich przeżyło ją bardzo mocno. Poza tym ciągle gdzieś z tyłu głowy Fina kiełkuje myśl o Layli – co z nią, czy zginęła, czy żyje. Z jednej strony mężczyzna kocha nową partnerkę, ale sam nie jest do końca przekonany – jak i czytelnik – czy to nie z powodu tego, że jest podobna do siostry lub po prostu sytuacja, którą przeżyli, ich do siebie zbliżyła na tyle, że zostali parą. Gdy Fin dostaje szansę na odzyskanie Layli – właściwie cień szansy, nadzieję na to, że kobieta żyje – chwyta się jej. Myślałam o tym, co by było, gdyby musiał wybierać między siostrami. Z drugiej jednak strony związek z Laylą miał miejsce wiele lat temu, Fin zmienił się, dojrzał, był już w zupełnie innym momencie życia. Możliwe, że z byłą dziewczyną łączyły go tylko miłe wspomnienia, a nie uczucie. • Audiobooka powieści czytają Maciej Kowalik i Magdalena Schejbal. Aktorka ma niewiele kwestii do odczytania, ponieważ skupia się jedynie na fragmencie żeńskim. Lektor natomiast interpretuje większość tekstu. Potrafi budować atmosferę, a przy tym ma przyjemny do słuchania głos. • Pozwól mi wrócić to pozycja, która wciąga. Nie można odmówić jej budowania napięcia na każdym kroku. Co prawda fabuła w pewnym momencie okazała się dla mnie przewidywalna, przez co zakończenie powieści nie zrobiło na mnie takiego wrażenia, jak się spodziewałam, ale i tak się dobrze bawiłam. Podobało mi się to, że książka zmusiła mnie do postawienia sobie pytań i przemyślenia wielu kwestii. • Jeśli szukacie powieści, która was zajmie na kilka godzin i sprawi, że z zapartym tchem będziecie śledzić losy bohaterów i skomplikowane relacje, które przedstawiono w książce, polecam.

Autor: Jesse Jacobs • Tytuł: Miesiąc miodowy na safari • Tytuł oryginalny: Safari Honeymoon • Wydawnictwo: Kultura Gniewu • Liczba stron: 80 • Nowożeńcy postanawiają spędzić swój miesiąc miodowy na safari. Wraz z przewodnikiem zwiedzają tajemniczy tropikalny las, w którym co krok napotykają dziwne gatunki zwierząt i roślin. Małżeństwo nie boi się jednak o swoje bezpieczeństwo, podchodzą do wszystkiego z zainteresowaniem i otwartością. Mają też przewodnika, który ma za zadanie ich chronić. • Miesiąc miodowy na safari Jesse’ego Jacobsa to komiks wydany przez Kulturę Gniewu w 2017 roku. Pozycja opowiada o podróży poślubnej małżonków, która zmieniła ich na zawsze. • Tematem, który zainteresował mnie podczas czytania komiksu, była odmienność fauny i flory w miejscu, w którym małżonkowie spędzali urlop. Im dłużej patrzyło się na obrazki, tym więcej dziwnych rzeczy można było na nich zauważyć. Przyroda była zarówno fascynująca, jak i przerażająca. Ten całkiem inny świat, w który wprowadza się czytelnika, jest dziwny i niepokojący. Nie da się go jednoznacznie określić. To, co się w nim dzieje, jest trudne do wyjaśnienia, o ile w ogóle istnieje jakieś wytłumaczenie tego, co rozgrywa się na kartach komiksu. • Z jednej strony mamy dziwną naturę, z drugiej małżonków i ich podeście do świata, w którym się znaleźli. Dla nich ważne jest, że są razem, że przeżywają to wszystko wspólnie. Nie jest to typowa podróż poślubna, bowiem to, co dzieje się na safari, nie jest normalne. Ale są razem i to się dla nich liczy. • Zaskoczeniem dla mnie było to, że ilustracje w komiksie są prawie całkowicie zielone. Dominuje tu jedynie zieleń i biel, co jest ciekawym zabiegiem. Podobały mi się rysunki, chociaż wprawiały mnie w niepokój, gdy odnajdowałam szczegóły, które zaburzały pozorną sielskość urlopu małżonków. • Miesiąc miodowy na safari to ciekawy komiks, który czyta się z dużym zainteresowaniem. Myślałam, że przebrnę przez niego szybko, jednak podczas lektury skupiałam się na podziwianiu ilustracji i wyłapywaniu szczegółów. Myślę, że dla fanów takich niepokojących historii to komiks obowiązkowy.

Tytuł: Gorący ziemniak mini • Producent: Alexander • Wiek: 8+ • Liczba graczy: 2-4 • Jak radzisz sobie z myśleniem pod presją czasu? Czy dasz sobie radę z odpowiadaniem na trudne pytania, gdy zegar tyka? Musisz zmierzyć się z Gorącym ziemniakiem i przekonać się sam! • Gra polega na odpowiadaniu na pytania w określonym czasie. Brzmi banalnie, ale wcale nie jest tak prosto. W wersji mini tej popularnej gry gracze muszą podawać sobie piłeczkę (nie zabawkę przypominającą prawdziwego ziemniaka) i odpowiadać na to samo pytanie do momentu, w którym bączek odmierzający czas przestanie się kręcić. Osoba, która w momencie, gdy bączek stanie, będzie miała w ręku ziemniaka, musi przesunąć swój pionek na planszy o jedno pole. Ten, kto dobrze pierwszy na koniec planszy przegrywa, a gra się kończy. • Gorący ziemniak mini to ciekawa gra, która wymaga skupienia. Odpowiedzi na pytania nie mogą być nielogiczne, bo mogą zostać zakwestionowane przez pozostałych graczy. Zabawa ma kilka różnych wariantów – na przykład kończyć się może w momencie, gdy jeden gracz dotrze na koniec planszy lub wtedy, gdy na planszy zostanie tylko jeden pionek, który nie dotarł do mety. Dzięki temu, że zasady można nieco modyfikować – na przykład podając ziemniaka do losowych osób, a nie zgodnie z ruchem wskazówek zegara – nie nudzi się zbyt szybko. • Gorący ziemniak mini to gra, która wymaga od graczy skupienia i logicznego myślenia. Uczy działania pod presją czasu i rozwija wyobraźnię. Jest też lekcją rywalizacji. Rzucanie do siebie bądź podawanie tytułowego ziemniaka rozwija też zręczność. Gra uczy także współzawodnictwa i oswaja z porażkami, które są w tej rozgrywce nieuniknione. • Gorący ziemniak w wersji mini to gra w sam raz do zabrania w podróż. Jest nieduża, opakowanie ma rozmiar książki. W środku znajdziemy małą planszę, 55 kart z pytaniami, 4 pionki, niewielkiego rozmiaru bączka oraz kulkę. Gra jest łatwa do spakowania i zabrania w plener czy do znajomych. • Gorący ziemniak to świetna zabawa dla całej rodziny lub paczki przyjaciół. Można się przy niej rozerwać, zrelaksować, a rozgrywka nigdy się nie nudzi. Gwarantuje wiele emocji i pozwala lepiej poznać innych grających, ponieważ muszą oni udzielić odpowiedzi na same pytania. Rozgrywka nie zajmuje zbyt wiele czasu, można więc po tę grę sięgnąć wieczorem, by przed snem móc się jeszcze trochę pośmiać. Polecam – szczególnie, że ma ona różne wersje i każdy na pewno znajdzie coś dla siebie z tej serii.

Autor: Roksana Jędrzejewska-Wróbel • Tytuł: Królewna • Wydawnictwo: Bajka • Liczba stron: 32 • Pewnego dnia na zwykłym podwórku pojawia się Królewna. Dzieci, które się tu bawią, są zaskoczone, ale uznają, że to na pewno omam bajkowy powstały w skutek zbyt wielu przeczytanych opowieści. Jednak gdy Królewna nie znika, zaczynają się zastanawiać, skąd się wzięła i czego od nich chce. • Królewna Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel to krótka opowieść dla najmłodszych. Dzieci są również bohaterami tej książki. Można je podzielić na dwie grupy. W jednej jest tytułowa Królewna, czyli smutna, samotna, wystrojona dziewczynka, która stoi na uboczu. W drugiej są dzieci, które bawią się, przepychają, brudzą i dokazują. • Opowieść pokazuje, jak smutne jest życie Królewny. Dziewczynka ma bogatych, zapracowanych i zabieganych rodziców, którzy próbują zastąpić jej siebie prezentami, lalkami i opiekunkami, ale nie poświęcają jej uwagi. Gdy Królewna spotyka inne dzieci, jest zaskoczona. Nie wiedziała, że można bawić się z rówieśnikami, że ktoś może się z nią nie zgadzać, a zwykła plama na ubraniu może sprawić tyle radości. To wszystko omija ją w domu, gdzie musi być grzeczna i cicha. Nie ma też żadnych obowiązków, ponieważ wszyscy robią wszystko za nią. • Książka pokazuje nie tylko, jak samotne czuje się dziecko, które nie ma uwagi rodziców, lecz także jak ważne jest przebywanie wśród rówieśników. Dziewczynka zaprzyjaźnia się z dziećmi z podwórka, nie czuje się od nich lepsza, wręcz przeciwnie. Podziwia ich wyobraźnię, szczerość i naturalność, a to, co sama posiada, traktuje jako coś, co nie daje jej szczęścia. I tego też uczą się dzieciaki, które spotyka. • Królewna jest pięknie wydana. Po pierwsze ma prześliczną okładkę, która przyciąga wzrok. Ilustracje Marianny Oklejak są kolorowe, mają sporo detali, ale nie przetłaczają – chociaż niektóre wzory są dość wyraziste, a dobrane do nich barwy jeszcze wzmacniają to wrażenie. Obrazki są różnorodne – jedne są bardziej bogate, inne tylko mają za zadanie pokazać jakiś element związany z opowiadaną historią. Także font użyty do wydrukowania tekstu jest nietypowy – nie tylko ma duży rozmiar dostosowany do potrzeb młodych czytelników, lecz także nie jest to typowy krój, który znamy z powieści dla dorosłych. Zdarza się też, że pewne rzeczy są wydrukowane większym rozmiarem niż reszta tekstu. • Królewna to mądra opowieść, która zwraca uwagę rodziców na to, że dzieci potrzebują ich w życiu bardziej niż nowej zabawki. Jest też pięknie wydana, co w przypadku książek dla najmłodszych czytelników ma ogromne znaczenie. Polecam serdecznie nie tylko jako lekturę dla dzieci, lecz także jako refleksję dla ich rodziców.

Autor: Holde Kreul • Tytuł: Od złości do radości • Pełny tytuł: Od złości do radości. Jak rozpoznawać i okazywać uczucia • Tytuł oryginalny: Ich und meine Gefuhle • Wydawnictwo: Jedność • Liczba stron: 36 • Dzieci nie zawsze wiedzą, jak radzić sobie ze swoimi uczuciami. Obserwują dorosłych, ale nie są w stanie rozszyfrować niektórych emocji, zresztą rodzice czy dziadkowie często ukrywają to, co czują. Maluchy wiedzą, że gdy się cieszą, śmieją się, a gdy są smutne mogą płakać. Jak sobie radzić z uczuciami, gdy nie jest łatwo ocenić, skąd się biorą? • Od złości do radości Holde Kreul to książka dla najmłodszych, która pokazuje różne oblicza emocji i uczuć. Każda strona książki to duża ilustracja i zaledwie 2-3 zdania tekstu, które opisują jakiś stan psychiczny. Pokazano też różne zachowania związane z tymi uczuciami. • Książka ma na celu przybliżenie małym czytelnikom różnych emocji. Dzieci odczuwają coś, co nie zawsze są w stanie określić. Ten wachlarz zaprezentowano też w książce. Pokazano, że smutek może wiązać się z płaczem, strach z próbą ukrycia się, a złość z krzykiem. Krótkie opisy stanów, w jakich znajdują się bohaterowie książki – rówieśnicy czytelników, co jest dużym plusem – pozwalają na zapoznanie się z niektórymi emocjami. Nie jest ich za dużo, pokazano głównie podstawowe jak strach, złość, zazdrość, radość czy smutek. Nie jest to jednak zarzut w stosunku do tej pozycji – temat uczuć nie jest łatwy, a książka ma tylko zarysować tę tematykę i być pomocną przy rozmowie o tym, co dziecko czuje. • Od złości do radości zilustrowała Dagmar Geisler. Obrazki jej autorstwa są kolorowe i ładne, na pewno spodobają się najmłodszym. To one odgrywają tu najważniejszą rolę, bo to na nich skupia się prezentowanie różnych emocji. Podczas wspólnej lektury można pokazywać dziecku ilustrację i poprosić o odgadnięcie, o jakim uczuciu jest teraz mowa. • Od złości do radości to lektura w sam raz dla najmłodszych czytelników, którzy chcą zrozumieć, co czują. Pokazane tu stany są dobrym pretekstem do dalszej rozmowy po skończonej lekturze. Myślę, że książka pomoże rodzicom w pokazaniu swoim pociechom, że można czuć wiele różnych rzeczy i różnie na nie reagować. Dlatego jeśli szukacie pozycji, które pomoże maluchom oswoić się z emocjami, powinniście sięgnąć po tę książkę.