El Greco to książka wydana dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Zamku Królewskiego w Warszawie. Wydawnictwo Arkady wydało ją w 2014 roku. • Malarz El Greco urodził się w 1541 roku na Krecie. Przez lata doskonalił się w sztuce malarskiej. Mistrz miał na swoim koncie obrazy w różnych stylach. Wymagała tego od niego klientela, która zgłaszała się po dzieła. Wiele jego obrazów odnosi się do tematyki religijnej. Piękne rysunki architektury sprawiły, że malarz zwrócił na siebie uwagę. Jego obrazy są harmonijne, przedstawiają najważniejsze sceny z religii chrześcijańskiej. Są też dzieła, które nie odnoszą się do tej tematyki – na przykład portrety. Wiele obrazów znanych jest niemal każdej osobie na świecie (np. Ekstaza świętego Franciszka czy Adoracja Madonny z Dzieciątkiem przez świętego Hiacynta). Niektóre jego prace różniły się jedynie szczegółami. Na pierwszy rzut oka temat jest ten sam, postacie także, ale dopiero po chwili odnajdujemy różnice. Niekiedy schematy się powtarzają – osoby na portretach są w tych samych pozach, tło ma te same kolory i detale, a jednak to dwie różne postacie. El Greco to także rzeźbiarz, twórca wszechstronny i utalentowany. • Pozycja zawiera biografię El Greco. Jest dość dokładna, pokazuje nie tylko jego życie, ale też jego twórczość i jej zmiany. Tekstu nie jest za dużo, umieszczono go na kilkunastu stronach między obrazami. Jest napisany płynnie, bardzo ciekawie, nie jest to sucha notka z informacjami, choć pojawia się wiele szczegółów. Nie brakuje też informacji pobocznych, ale związanych z twórcą. Są opisy miejsc, twórczości innych osób, wpływów kulturowych. • Książka to przede wszystkim prace El Greco. Reprodukcje zajmują 90% całości. Oprócz tych pokazanych w całości, znajdziemy wycinki i fragmenty dzieł. Wszystko zostało dokładnie opisane. Podano informacje o nazwie dzieła, roku jego powstawania, wielkości, miejscu obecnego pobytu i technice wykonania. Pojawia się wiele szczegółów, które mogą zaciekawić znawców i fanów twórczości El Greco. Oprócz tego dopisano krótkie informacje dodatkowe, wyjaśniające okoliczności czy cel powstania dzieł. Fragmenty też zostały opisane. Zwraca się przy nich uwagę na szczegóły, które wyróżniono. • Pozycję uzupełnia obszerny spis bibliograficzny. Znajdziemy tu lektury, które zamieszczono w oryginalnym wydaniu oraz wydaniu polskim. Do tego jest jeszcze indeks dzieł. Dzięki temu łatwiej wyszukiwać konkretne rzeczy przy ponownej lekturze. • Trzeba przyznać, że jest to ciekawa i bardzo bogata pozycja. Przygotowana przez znawców tematu, zawiera wiele cennych informacji, które przydadzą się podczas zaznajamiania się z El Greco. Wszystko podano w eleganckiej formie. Książka ma piękną okładkę, odpowiednią czcionkę (łatwo odróżnić tekst od podpisów pod reprodukcjami) i świetnie wydrukowane zdjęcia. Cała wydana została na papierze, który doskonale prezentuje treść. Można uznać, że książka ta jest albumem, zbiorem prac artysty i kompendium wiedzy na jego temat. • Pozycję polecam przede wszystkim fanom sztuki. Książka ta spodoba się też tym, którzy lubią pozycje dobrze zrobione i estetycznie wydane. To lektura, którą warto mieć w swojej biblioteczce.

Veronica Roth jest autorką powieści młodzieżowych. Jej najbardziej znaną serią jest Niezgodna. Trzeci tom serii to Wierna, którą tak jak poprzednie części wydało wydawnictwo Amber. • System frakcyjny upadł. Miastem rządzą bezfrakcyjni. Jednak nie każdy zgadza się z ich rządami. Wśród mieszkańców zawiązuje się grupa Wiernych, którzy chcą sprawdzić, co kryje się za ogrodzeniem. Tris dołącza do nich wraz z Tobiasem. Jednak nowe rządy to nie jedyne zmartwienie dziewczyny. Matka jej chłopaka za nią nie przepada, a jej brat siedzi w więzieniu. Tobias ratuje Caleba i razem wyruszają w drogę za płot. Po drodze jednak napada na nich grupa bezfrakcyjnych. Evelyn nie chce, by ktokolwiek sprawdzał, czy wiadomość od założycieli miasta jest prawdziwa. Grupie udaje się uciec, ale nie są pewni, co ich dalej czeka. Po drodze widzą całkiem nowy świat – reklamy po dawnych społecznościach, zapadłe budynki, zniszczenia. Są jednak zdeterminowani – chcą sprawdzić, czy ktoś jeszcze żyje poza miastem i co ma wspólnego z ich życiem. • Narratorów jest dwoje – Tris i Tobias opowiadają to, co im się przytrafia. Oboje używają czasu teraźniejszego, co jest dość nietypowym zabiegiem. Mało która książka posługuje się tym czasem w narracji. • Ta część ma sporo akcji, ale jest też dużo rozmów i przemyśleń. Trzeba zdecydować, komu zaufać i której grupy się trzymać. Zerwanie lub sprzymierzenie się z którąkolwiek oznacza niebezpieczeństwo z drugiej strony. Para podejmuje decyzję – chce zobaczyć, czy wiadomość, którą z takim poświęceniem zdobyła dziewczyna, jest prawdziwa. Mimo że są razem, nie zawsze się ze sobą zgadzają. Każde z nich jest silne i niezależne, oboje kierują się intuicją, której ufają i przez to wybuchają między nimi konflikty. • Rozmowy i przemyślenia dotyczą nie tylko tego, komu zaufać. Bohaterowie zastanawiają się też nad swoją przyszłością, szukają rozwiązań na nowe konflikty. Starają się odnaleźć w nowym świecie, ale porzucenie dotychczasowego życia jest niemożliwe. Postacie w książce szukają swojej tożsamości w tej nowej rzeczywistości. Nie każdy umie sobie poradzić z nową sytuacją, demony przeszłości ścigają ich nawet poza murem. • Ta część zawiera też wiele zaskakujących momentów. Nowe miejsce, do którego trafiają bohaterowie, nie jest idealne. Okazuje się, że nawet za murem dosięga ich cierpienie, postawieni są przed trudnymi wyborami. Pod koniec książki czytelnik może mocno się zdziwić wydarzeniami, które rozgrywają się w powieści. • Uważam, że trzecia część była niezła. Była akcja, trudne wybory i niebezpieczeństwo, czyli to wszystko, co znaleźliśmy w poprzednich tomach. Narracja zaskakuje, niektóre momenty także. Tris trochę się uspokaja, nie ma już wyrzutów sumienia, które pchają ją do samobójstwa. Tym razem podejmuje decyzje z zimną krwią, często narażając na niebezpieczeństwo siebie i innych. Jest silna i zdeterminowana. • Ogólnie książka jest ciekawa, trzyma w napięciu i zaskakuje. Osobiście mam jednak z nią problem – przeczytałam okropny spojler, którym ktoś życzliwy postanowił podzielić się w sieci, nie informując nikogo, że zamierza to zrobić. Odebrało mi to radość z lektury i sprawiło, że emocje związane z zakończeniem były dla mnie zdecydowanie mniejsze niż te, które towarzyszyły moim koleżankom. • Polecam tym, którzy czytali poprzednie części. To dobre zakończenie trylogii. Na pewno warto zapoznać się z tym tomem, bo niedługo ma się pojawić jego filmowy odpowiednik. A wiadomo – najpierw książka, potem film.

William W. Hewitt był autorem książek, redaktorem i hipnoterapeutą klinicznym. Interesował się hipnozą i samodoskonaleniem. Jedną z pozycji tego pisarza jest Rozwój mocy parapsychicznych wydane przez Illuminatio. • Często dzieje się tak, że mamy przeczucie co do jakieś sytuacji, które się potem sprawdza. Właśnie to jest początkiem mocy parapsychologicznej. Przeczucie albo déjà vu to tylko niektóre z podpowiedzi, że rozwinęły się u ciebie specyficzne umiejętności. Uznaje się to za szósty zmysł. Czasem nie potrafimy sobie wytłumaczyć, dlaczego coś się dzieje – robimy coś, bo pcha nas do tego dziwna siła. Takie zdolności parapsychologiczne da się rozwinąć. Mogą one ułatwić życie, ale praca nad nimi wymaga dyscypliny i zrozumienia samego siebie. Dzięki nim czerpiemy informacje i umiemy je lepiej wykorzystać. Trzeba znać swoje pragnienia, wizualizować je i działać. Pomocne w tym mogą być hipnoza czy wyostrzone zmysły. • Autor przedstawia rzeczy, które pomogą w rozwinięciu zdolności parapsychologicznych oraz te, które możemy wykonać już po pewnym czasie. Opisy dotyczą m.in. telepatii, uzdrawiania czy jasnowidzenia. W każdym kryje się moc, ale nie każdy potrafi ją wykorzystać. Czasem bagatelizujemy jakieś przeczucia, a to właśnie one są jedną z oznak posiadanych umiejętności. • W książce znajdziemy przykłady z życia autora i nie tylko. Zwraca się on bezpośrednio do czytelnika, tworząc z nim więź. Nieraz mówi np. „wyobraź sobie, że jesteś...”. Dzięki temu lepiej czyta się tę pozycję. Autor stara się przykuć nasza uwagę, ale chce również być wiarygodny, dlatego posługuje się różnymi przykładami. • Książka zawiera bardzo dużo tematów. Porusza różne sfery zdolności paranormalnych. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie jest to jedynie tekst. Są tu ćwiczenia, które pomagają w wykorzystywaniu i rozwijaniu mocy. Do tego jest wiele punktów i dialogów. Książka nie ma sztywnej struktury, dlatego jest przyjemna w odbiorze. Należy też przyznać, że jest bardzo dobrze wykonana. Wszystko oddzielone jest od siebie w estetyczny sposób, nie da się w tej pozycji zgubić. Warto też rzucić okiem na spis treści. Nie wymienia on jedynie nazw rozdziałów i stron – każdy rozdział jest krótko opisany, co w nim znajdziemy. Do tego pojawia się wykaz ćwiczeń umysłowych i studia przypadków jako osobne spisy. Ułatwia to poruszanie się po pozycji przy ponownej lekturze. Całości dopełnia notka biograficzna o autorze. • Rozwój mocy parapsychicznych jest jedną z książek z serii Dla początkujących wydawnictwa Illuminatio. Ten tom trzyma poziom pozostałych części. Jest czytelny, dobrze wykonany, estetyczny, a treść jest przeznaczona dla ludzi, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z ezoteryką. Autor cierpliwie tłumaczy czytelnikowi proste nawet rzeczy. • Książkę tę polecam tym, którzy chcą w swoim życiu coś zmienić. Można dzięki niej przekonać się, że zdolności parapsychologiczne to nie tylko wróżenie z kuli i czytanie w myślach. Jak mówi sam autor, ta pozycja może zmienić życie czytelnika. Zgadzam się z nim – można inaczej spojrzeć na wiele spraw, jak choćby na przeczucia, które towarzyszą nam na każdym kroku. Poza tym to dobrze napisana i ciekawa pozycja, prawdziwe kompendium wiedzy na temat najbardziej znanych technik parapsychologicznych.

Alison Atlee jest autorką książki Miłość pisana na maszynie. W 2014 roku pozycja ta została wydana przez wydawnictwo Imprint. • Betsey pracuje jako maszynistka. Jest dobra w tym, co robi, ale wie, że nie jest to praca dla niej. Dostała propozycję nowej pracy, ale najpierw musi zdobyć referencje. Fałszuje je więc na firmowej maszynie i prawie jej się udaje. Niestety, zostaje przyłapana. By uniknąć nieprzyjemności, szef sugeruje jej, że mogłaby odkupić swoje winy, idąc z nim do łóżka. Betsey nie jest cnotką, ale nie chce dać szefowi satysfakcji. Odchodzi z firmy z hukiem, paląc za sobą mosty i udaje się w podróż do miejsca, w którym ma pracować. Ma ją zatrudnić hotel, w którym będzie menedżerką wycieczek. Obiecał jej to jeden z pracujących tam mężczyzn. Zobaczył w niej coś, czego ona sama widocznie wcześniej nie dostrzegła i zaufał jej, że będzie odpowiednią osobą na to stanowisko. Pan Jones odbiera ją ze stacji, choć przyjechała za wcześnie, na gapę i bez referencji. Nie odsyła jej jednak do domu, lecz zatrudnia. Betsey poznaje okolicę, zaprzyjaźnia się z ludźmi i angażuje się w pracę. Pan Jonas natomiast dogląda budowy największej atrakcji tego miejsca – kolejki, jakiej dotąd nie widziano. Pomaga też Betsey się zadomowić. Kobieta nie ma łatwego zadania – szefowie za nią nie przepadają, jej były facet szarga jej opinię, a pan Jonas chyba chce się z nią przespać. • Koniec XIX wieku. Wszystko się zmienia, technologia idzie naprzód, kobiety pracują, bywają niezależne, ale nadal nie wypada im sypiać z kim chcą. Betsey zostaje maszynistką, ale czuje, że może robić coś więcej. Dlatego przyjmuje propozycję nieznajomego mężczyzny i wyrusza w obce miejsce, by prowadzić wycieczki. Nie ma w tym doświadczenia, ale jest odważna, wygadana i szybko się uczy. I chyba właśnie to, plus jej płeć, nie podoba się jej szefowi. Właściciel hotelu jest przeciwko niej, torpeduje niemal wszystkie pomysły Betsey, za to z przyjemnością ogląda jej porażki. Zupełnie inaczej jest do niej nastawiony pan Jonas. Jest jej przyjacielem, którego fascynuje ta momentami bezczelna i zbyt bezpośrednia kobieta. Szuka jej zajęć, chce by była użyteczna i nie została zwolniona. Pomaga jej nie tylko w sprawach zawodowych, lecz także prywatnych. • Głównym wątkiem w książce powinna być miłość. Tego szukałam w tej pozycji i znalazłam w kilku postaciach – jest to uczucie między dwójką kochanków czy między matką a dzieckiem. Oprócz tego mamy kwestię kobiecą – panie powinny być cnotliwe i niewinne. Są jednak zupełnie inne, bywają wyrachowane i potrafią walczyć o swoje. Jest też motyw osiągania pewnych założonych wcześniej celów. To wszystko opisano we wciągającej fabule. • Narrator śledzi dwójkę głównych bohaterów, Jonasa i Betsey. Czytelnik nie do końca jest jednak pewien tego, jak powieść się skończy – między bohaterami dzieje się tak wiele, sytuacja jest skomplikowana i niejasna, dlatego czekamy do końca. • Muszę przyznać, że mimo iż pozycja jest ciekawa, mam do niej kilka zastrzeżeń. Przede wszystkim przeskoki – bohaterowie znajdowali się w jednym miejscu, rozmawiali, by nagle rozmowa zakończyła się pod bramą domu Betsey. Nie było ani słowa o podróży, przemieszczaniu się. Dialogi często wypadały w środku narracji. Na dodatek znalazłam też kilka literówek. • Książka jest naprawdę ciekawa. Wciąga, czytelnik czuje sympatię do bohaterów i chce dowiedzieć się, jak ich historia się skończy. Plusem są także cytaty na początku każdego rozdziału. Bardzo przyjemnie się to czyta. • Polecam tym, którzy szukają powieści o miłości, zadomawianiu się, trudnych decyzjach, które zmieniają życie. To przyjemna historia, którą czyta się naprawdę szybko.

Agatha Christie to znana autorka powieści detektywistycznych i kryminałów. Ma na swoim koncie także powieści obyczajowe. Stworzyła postać jednego z najsławniejszych detektywów – Herkulesa Poirot. Równie znana jest inna bohaterka jej tekstów – Jane Marple. Zbiór opowiadań z jej przygodami, Śmiertelną klątwę, wydało Wydawnictwo Dolnośląskie. • Osiem opowiadań zawiera krótkie historie dotyczące spraw prowadzonych w większości prowadzonych przez pannę Marple. W jednym z nich została ona narratorką. Inne opowiadania, w których jest bohaterką, prowadzone są w trzecioosobowej narracji. • Dwie historie zawierają wydarzenia, w których nie brała udziału panna Marple. Oba są dość mroczne i wiążą się z jakąś nadprzyrodzoną mocą, której nie da się racjonalnie wytłumaczyć. Opowiadania te są inne w swoim klimacie, brakuje w nich też wyjaśnienia. Nie ma tu śledztwa, są tylko obserwacje i refleksje. • Panna Marple to jak zawsze błyskotliwa starsza kobieta. Śledztwa prowadzi z pewną nieśmiałością, jakby niepewna swoich umiejętności. To doskonała obserwatorka, która analizuje naturę ludzką i dzięki temu rozwiązuje sprawy. Niejednokrotnie nawiązywała do innych wydarzeń i osób, nim doszła do tego, jakie jest rozwiązanie obecnego śledztwa. Przy okazji to żywa i nieco zabawna kobieta. Ciągle odbiega od sedna rzeczy i musi przywoływać się do porządku. Inni nie są do końca przekonani co do jej zdolności, gdy widzą, że to tylko starsza pani, ale potem muszą zmienić zdanie. • Krótkie opowiadania sprawiają, że książkę czyta się naprawdę szybko. Akcja jest upchnięta w kilku stronach, dlatego historia się nie nudzi i nie ciągnie się przez nie wiadomo ile. Trzy pierwsze opowiadania mają podobny schemat. Kolejne są napisane nieco inaczej, przez co cała książka zyskuje przeróżne odcienie. • Moim zdaniem najciekawsze są opowiadania, w których występuje panna Marple. Dwa ostatnie są zupełnie inne, co może nieco zdziwić, bo trochę odstają od całego zbioru. Ogólnie jednak to niezła książka, przy której można spędzić miło czas. Krótkie opowiadania sprawdzą się na podróż, można je szybko skończyć. Cała książka to tylko nieco ponad 100 stron, dlatego naprawdę szybko się ją kończy. • Polecam tym, którzy lubią Christie i szukają czegoś z panną Marple. Opowiadania może nie są najlepszym miejscem, w którym można zobaczyć geniusz starszej pani, ale to lektura, którą czyta się szybko i przyjemnie. Spodoba się tym, którzy chcą zacząć swoją przygodę z Christie, a nie wiedzą, czy spodoba im się powieść. Zbiór opowiadań wprowadzi was w klimat powieści detektywistycznych.