Świetnie napisana książka, przedstawiająca przerażającą historię. Czyta się jednych tchem bo niewyobrażalne jest to co przynosi każda kolejna kartka książki. Cały czas zadajemy sobie pytanie jak taka historia mogła zdarzyć się na prawdę? • Książka zawiera głęboką refleksję - takie rzeczy nie dzieją się od tak sobie. Matka chłopczyka sama w dzieciństwie została skrzywdzona, co pozostawiło ślad na jej psychice. Nie miała wzorca jak powinna wyglądać "normalna" rodzina, nie zaznała bezpieczeństwa rodzinnego, nie została nauczona czym jest miłość, empatia, troska... więc sama nie potrafiła stworzyć prawidłowo funkcjonującej rodziny. Wychowanie ojca dziecka - Jarka również odbiegało od norm. Nie zawsze, ale bardzo często przyczyna takich drastycznych zachować dorosłych leży w poturbowanym przez los dzieciństwie. • Historia Szymona uświadamia smutny fakt, ze ludzie widząc, jak obok dzieje się coś bardzo złego nagle stają się głusi i niewidomi - w myśl powiedzenie "nie moje dziecko, nie moja sprawa". • Ewa Winnicka opisała historię w sposób jak najbardziej rzeczywisty, starając skupić się na samych faktach, oszczędzając własnych refleksji i ocen.

Rozczarowanie. W książce poruszane są bardzo poważne problemy tj.: strata ukochanej osoby, samotność, bycia niechcianą przez matkę, chęci posiadania dzieci, przekonanie do siebie córki kuzynki... - a właściwie powinnam napisać dotknięte, bo to wszystko zostało opisane w taki sposób, że nie wywołuje żadnych emocji, a przecież powinno. Ktoś kto to przeżył, może czuć się dotknięty takim lekceważącym podejściem do tematu. • Wszystko jest takie proste. • Julia w pół dnia podejmuje decyzję, że zaopiekuje się córką zmarłej kuzynki. Matka od dzieciństwa krytykuje Julię, nie wierzy w nią, cały czas przekonują ją, że jest do niczego - ale jak się okazuje, na bohaterce nie robi to większego wrażenia, nawet kiedy ta mówi jej, że chciała ją wyskrobać - Julia przechodzi nad tym do porządku dziennego. • Zabranie wujka, sprzedaż apartamentowca, kupno domu, rozwód rodziców... - wszystko jest takie trywialne, tak jakby to była codziennie pita herbata. Niestety takie rzeczy to tylko w książce;) • Z emocjonalnym rollercoasterem ta książka nie ma nic wspólnego. • Coraz częściej rozczarowuje mnie również blurb. • Czytam z tyłu okładki "Przewrotny los jednak sprawi, że wkrótce ten luksusowy, uporządkowany kobiecy świat stanie na głowie. Co więcej, ten chaos nie będzie Julii nawet zbytnio przeszkadzał!" - a przecież bohaterka nie została przedstawiona przez Anię Dąbrowską jako osoba ceniąca sobie przede wszystkim wygodę, luksus, więc dlaczego utrata tego miałaby jej przeszkadzać? • Książka bardzo niechlujnie napisana, a ponieważ porusza trudne sprawy, tym bardziej razi w oczy.

To moje pierwsze i na chwilę obecną ostatnie spotkanie z tą autorką. Książka bardzo słaba. Czytając ją, nie odczuwałam żadnych emocji, żadnego zaciekawienia... o zaskoczeniu nie ma mowy. Moim zdaniem blurb - tych kilka zdań są ciekawsze niż sama książka. • Jedynym plusem tej książki jest to, że czyta się ją szybko... Taka płaska obyczajówka. • Ja nie polecam, ale każdy z nas może przeżyć tą książkę zupełnie inaczej niż ja.

Rewelacyjna cała seria Powrót czyli Bruno, Ernest, Gaja. • Z wielką dokładnością przemyślana i co ważne nietuzinkowa fabuła, wzbudzająca zainteresowanie od pierwszych stron. Fajny pomysł, żeby każda część serii była napisana z perspektywy innego bohatera, ale nie przedstawiająca tego samego okresu, tylko dalsze losy całej historii. Każda z trzech części całej fabuły przedstawiona jest przez innego narratora jednoosobowego. Książka pozwala na opuszczenie na chwilę swojego życia i przeżycie zupełnie innego. Zakończenie nie jest infantylne czyli typu "i żyli długo i szczęśliwie" czego ja osobiście nie lubię, dzięki temu z wielką niec­ierp­liwo­ścią­ sięga się po kolejną część.

Genialna. Uwielbiam Karolinę Wójciak, wszystkie jej książki gorąco polecam, nie sposób się od nich oderwać. Mam wrażenie, że wszystkie fabuły są z wielką starannością przemyślane. Historia w książce "Tożsamość nieznana" została przedstawiona i napisana w taki sposób, że z łatwością przeniosłam się do świata bohaterów, miałam wrażenie, że jestem jednym z nich i wszystko przeżywałam tak, jakby to naprawdę działo się w moim życiu. Po przeczytaniu tej książki trudno mi było wrócić do rzeczywistości i mojego życia. Nie sposób nie wspomnieć, jaką mądrość można wynieść z tej książki: Nikt z nas nie może cofnąć czasu i zmienić wydarzeń na zupełnie inne, ale zawsze bez względu na sytuację, można zacząć dziś, zmienić swoje życie i napisać całkiem nowe zakończenie. Nigdy nie jest za późno, żeby pójść inną drogą.