Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
efkaraj
Najnowsze recenzje
1 2 3 4 5
...
16
  • [awatar]
    efkaraj
    Jak wszystkie książki z serii i tę czyta się świetnie. • Jedno tylko co mnie drażni we wszystkich, to wtrącanie przemyśleń, że ludzie myślą, iż morderstwo zostanie wyjaśnione w ciągu kilku dni, bo się naoglądali amerykańskich filmów kryminalnych, po czym rach-ciach i w tydzień - dwa, zagadka morderstw zostaje rozwikłana. • Za plus dodatkowy uważam w tej części, brak czytania z wyrazu oczu podejrzanych, przez Pię :) • Tylko jeden jeszcze błąd, raczej wydawniczy. Ostatni rozdział ma pomyloną datę.
  • [awatar]
    efkaraj
    Jak wszystkie książki z serii Oliver von Bodenstein i Pia Kirchhoff - 4 gwiazdki. • Jedna tylko nieścisłość, która nie ma nic do prowadzonego śledztwa, ale jednak rzuciła mi się w pamięć. Pię odwiedza siostra - Kim. Na samym początku tych odwiedzin dowiadujemy się, że Kim ma biologiczny zegar budzenia ustawiony na 7 rano i niezależnie od dnia, zawsze budzi się wcześnie. Dwieście stron dalej Kim dziwi się Pii, że ta wstaje wcześnie, a ona, Kim, lubi długo spać, bo jest sową...
  • [awatar]
    efkaraj
    Zachęcona kilkoma skandynawskimi pozycjami, sięgnęłąm po 'Sowę'... i niestety, ale nie polecam. Początek zapowiada się dość ciekawie, ale im dalej, tym gorzej. • Szef grupy dochodzeniowej - Holger Munch - cały czas jest niewyspany, z bólem głowy, zmęczony, rozkojarzony, a jego główna partnerka - Mia Kruger- pijana, nawalona psychotropami i usiłująca popełnić samobójstwo tak bardzo, że aż chce się ją dobić, żeby się nie męczyła psychicznie. • Z takimi śledczymi nie dziwi więc sposób prowadzenia dialogów, których większość wydaje się być rozmową z idiotą. • Do całości dochodzi wątek milionowych opłat za film, w którym przez kilka miesięcy ktoś ogląda dziewczynę chodzącą w kołowrotku i jedzącą suchą karmę dla zwierząt. • Za tego autora już podziękuję.
  • [awatar]
    efkaraj
    Trudno jest oceniać książkę, gdy się jej nie przeczytało... ale nie dałam rady. • Kolejne przegadane strony, jak gdyby autorowi zależało na ilości postawionych znaków, a nie na prowadzeniu akcji. • Absurdalne zapraszanie byłego funkcjonariusza do pracy..."na czarno"? Takie postępowanie nie ma prawa się wydarzyć, szczególnie w prokuraturze. • To moja trzecie książka Remigiusza Mroza i ostatnia.
  • [awatar]
    efkaraj
    To moje pierwsze spotkanie z autorem i... chyba się nie polubimy. Dorosły mężczyzna, samotnie wychowujący dwie córki, ma czas na rozwiązywanie zagadek matematycznych, tylko dlatego, że chce pomóc swojej młodzieńczej miłości, którą oczywiście kocha do tej pory... • Za bardzo "przegadane" dialogi, jakby autorowi zależało na ilości stron, a nie na prowadzeniu ciekawego wątku akcji. • Całość dość chaotyczna... taka podróbka Dana Browna. • Też lubiłam "Oczy szeroko zamknięte" Łez, ale tutaj już tego za dużo...
Planowane i pożądane pozycje
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo