Kelly ma trzynaście lat i mieszka w Szkocji, w małym, ciasnym miasteczku. Jest autystką i przyszło jej żyć w świecie ludzi neurotypowych, dlatego każdego dnia koncentruje się na przetrwaniu i maskowaniu. W szkole zdarza jej się słyszeć na swój temat niewybredne komentarze, co nie robi już na niej specjalnego wrażenia. Kiedy jednak okazuje się, że szkolny program walki z przemocą nie działa, a coraz więcej ofiar nękania zwraca się do niej z prośbą o pomoc, dziewczyna postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i zawalczyć o sprawiedliwość. Światło wielu gwiazd to zabawna i mądra opowieść o tym, że w każdej sytuacji warto być sobą, nie poddawać się presji innych i walczyć o swoje przekonania.

Manda i Malin mają dość monotonnego życia w małym fińskim miasteczku. Nastolatki nie chcą spędzać swojego wolnego czasu jeżdżąc w kółko na rowerze po okolicy. Potrzebny jest im plan, żeby jakoś wyrwać się z rodzinnych stron, najlepiej do Nowego Jorku, zakochać się i zyskać popularność w szkole. Do tej pory starały się uchodzić za zagadkowe i intrygujące, jednak z marnym skutkiem. W tym roku szkolnym się to zmieni. Wkręcenie się do paczki starszych dzieciaków, to ich sposób na zdobycie popularności. Pierwsze zauroczenia i zawody miłosne, pierwsze imprezy i potajemne schadzki to dopiero początek ich nowego przebojowego oblicza. Przyjaciółki szybko przekonają się, co tak naprawdę jest najważniejsze w życiu.

Niewolnik Jim, na wieść o czekającej go sprzedaży i nieuchronnej rozłące z żoną i córką, postanawia uciec. Wkrótce, z obawy przed brutalnością ojca, dołącza do niego biały chłopak, Huck Finn. Razem wyruszają w podróż, która zapewni im przetrwanie. James to reinterpretacja historii Huckleberry'ego Finna, bohatera znanego z twórczości Marka Twaina. Autor wiedzie nas po wydarzeniach sprawnie, bo narracja opiera się na dialogach. To nadaje treści lekkości, choć same zdarzenia lekkie nie są. Everett ukazuje nam brutalność systemu niewolniczego sprzed wojny secesyjnej, posiłkując się nie tylko tragizmem, lecz także komizmem.

Eliza Kącka w swojej książce Wczoraj byłaś zła na zielono prezentuje wnikliwy i emocjonalnie głęboki portret młodej kobiety, której wewnętrzne rozdarcia ukazane są z niezwykłą delikatnością i szczerością. Autorka zręcznie balansuje między poetycką symboliką a realistycznym obrazem codzienności, co nadaje utworowi uniwersalny wymiar. Narracja pełna jest subtelnych niuansów, które skłaniają czytelnika do refleksji nad własnymi emocjami i relacjami. Kącka używa prostego, lecz zarazem wyrazistego języka, co czyni tekst zarówno przystępnym, jak i głęboko poruszającym. Warto zauważyć, że książka nie tylko opowiada historię, ale także prowokuje do zadumy nad tym, jak kolor i emocje mogą wyrażać nasze ukryte uczucia. Całość stanowi ważny głos w literaturze młodzieżowej, łącząc estetykę z głębią psychologiczną.

Pamiętniki wiejskich kobiet to poruszający i autentyczny zapis codziennych doświadczeń kobiet żyjących na prowincji, ukazujący ich wewnętrzną siłę i odwagę. Autorzy, korzystając z prostego, a jednocześnie wyrazistego języka, kreują obraz społecznej i emocjonalnej rzeczywistości, często pełnej wyzwań i ograniczeń. Książka ta nie tylko dokumentuje życie na wsi, lecz także ukazuje głębię psychologiczną bohaterek, ich marzenia i rozczarowania. Krytyczna analiza tekstu ujawnia jednak pewne powtarzalne schematy i brak większej różnorodności w ukazywanych postaciach, co może ograniczać uniwersalność przekazu. Mimo to, „Pamiętniki wiejskich kobiet” stanowią ważny głos w literaturze społecznej, skłaniając do refleksji nad rolą kobiet w tradycyjnych społecznościach.