• Wspaniałą książka , pełna nies­podz­iewa­nych­ przygod
  • Przygodę z książkami Lucindy Riley zaczęłam od Siedmiu sióstr. Pierwsza część podobała mi się najbardziej. Przeczytałam wszystkie oprócz Zaginionej siostry, która dopiero ma się ukazać i która kończy cykl Sióstr. Przeczytałam również inne pozycje, kończąc Domem Orchidei. Po tak obszernej lekturze, stwierdzam, że wszystkie te książki są na jedno kopyto, ten sam klimat, podobne sytuacje, identyczne zakończenie. Dom Orchidei, jest dla mnie totalną porażką. Końcówka książki mocno naiwna i naciągnięta. Powrót Juli do Francji i wydarzenie które miało tam miejsce, ubawiło mnie, choć wiem, że nie było to zamierzeniem autorki. Odniosłam wrażenie,że Pani Lucinda zupełnie nie miała pomysłu i ochoty na bardziej ambitne zakończenie swojej powieści. Moja ocena tej pozycji to 1/5.
  • Jedna z lepszych pozycji autorki. To jest jedna z tych książek, której jeśli nie przeczytasz, spać nie pójdziesz. Piękna wzruszająca opowieść, cudowne połączenie historii ze wspolczesnoscią! POLECAM!!! 5/5
  • Wiele bohaterek Lucindy Riley wraca do przeszłości, by rozwiązać problemy z teraźniejszości. Julia, znakomita pianistka, przyjeżdża do domu, gdzie mieszkali i pracowali jej dziadkowie. Po odnalezieniu pamiętnika zaczynają wychodzić na jaw tajemnice i kłamstwa, które związały rodzinę Julii z rodziną Crawfordów (dla której pracowali dziadkowie Julii) na długo i w skomplikowany sposób.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo