Dzieci rozwiedzionych rodziców:

Utrata rodziny jako utrata siebie

Tytuł oryginalny:
Children of divorce
the loss of family as the loss of being,
Autor:
Andrew Root
Tłumacz:
Marek Dobrzeniecki
Wydawca:
Fundacja Prodoteo (2025)
Wydane w seriach:
XX Pierwszy
ISBN:
978-83-67634-71-7
Autotagi:
druk
książki
poradniki
publikacje popularnonaukowe
rodzina

Zawirowanie społeczne, samotność i długotrwałe cierpienie – widzimy, że tego doświadcza dziecko rozwiedzionych rodziców. Ale to nie wszystko. Niezależnie bowiem w jak przyjaznych warunkach dochodzi do rozstania rodziców, dziecko – ponieważ jest owocem związku matki i ojca – ma poczucie utraty siebie, utraty sensu swojego istnienia. Andrew Root, uznany ekspert w dziedzinie duszpasterstwa młodzieży, sam będący dzieckiem rozwiedzionych rodziców, wyjaśnia, że rozwód podważa podstawową tożsamość dziecka. Twierdzi, że pomagając dzieciom rozwiedzionych rodziców, wpierw należy się zająć właśnie tym fundamentalnym doświadczeniem. W przywołanych w książce świadectwach dzieci słyszymy, że to nie sam moment rozwodu jest tak trudny do zniesienia, ale fakt, że ogłoszenie końca wspólnoty rodziny rozciąga się zarówno w przyszłość, jak i w przeszłość („Dlaczego pojawiłem się na świecie, skoro oni nie są w stanie być ze sobą razem?”), odrywając tym samym dziecko od jego historii. Ta wyjątkowa książka analizuje skutki rozwodu nie tylko z perspektywy teologicznej i duchowej, ale także z perspektywy młodego człowieka. Pomoże zarówno tym, którzy przechodzą lub przechodzili przez rozwód rodziców, jak i tym, którzy posługują w duszpasterstwie dzieci i młodzieży, w którym znajdują się takie osoby.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo