• Charlie jest w ośrodku dla dziewcząt, które mają problemy z własną psychiką. W wyniku pewnych wydarzeń, Charlie przestała mówić, od dawna się również okalecza, a to tylko część jej problemów. Dziewczyna czuje się w ośrodku bezpiecznie, w końcu ma dach nad głową i nie musi się martwić tym, gdzie spędzić noc. Gdy okazuje się, że Charlie nie może wiecznie mieszkać w ośrodku, jest przerażona. • Dziewczyna w rozsypce Kathleen Glasgow to powieść młodzieżowa, której główną bohaterką jest Charlie. Dziewczyna nie jest pełnoletnia, ale przeżyła w swoim życiu więcej niż niejeden dorosły. Trafiła na ulicę, gdzie musiała radzić sobie i walczyć o przetrwanie, ale nie chciała oddawać swojego ciała przypadkowym ludziom za pieniądze czy jedzenie. Bała się, raniła swoje ciało, a w końcu trafiła do ośrodka, w którym leczy się podobne jej dziewczyny. • Głównym tematem powieści jest pokazanie, jak Charlie próbuje odnaleźć na nowo swoje miejsce w społeczeństwie. Poznajemy ją, gdy przebywa w ośrodku i poddaje się leczeniu. Ze strzępów informacji jesteśmy w stanie przypuszczać, że spotkało ją coś złego, została skrzywdzona. Wszystko, co przeżyła, doprowadziło do tego, że podupadła na zdrowiu psychicznym – przestała się odzywać, bała się zasnąć, okaleczała się, nadużywała alkoholu, zdiagnozowano u niej także zespół stresu pourazowego. • Potem akcja skupia się na tym, co dzieje się z dziewczyną po wyjściu z ośrodka. Trafia pod opiekuńcze skrzydła kogoś bliskiego, ale i tak musi radzić sobie sama. Powinna znaleźć mieszkanie i pracę, wyjść do ludzi, poznać kogoś nowego, a może nawet wrócić do rysowania. Jej obecna egzystencja jest trudna. Czytelnik z bólem dowiaduje się o warunkach, w których mieszka dziewczyna, o jej zmaganiach ze zdobywaniem jedzenia. Co ciekawe, dla niej to wszystko norma. Cieszy się, że ma kawałek kąta tylko dla siebie, nie robi problemów z tym, że wygrzebuje jedzenie ze śmietnika, a za pracę płacą jej grosze. • To, co jest mocną stroną tej pozycji, to temat zaburzenia psychicznego. Nie jest on dokładnie określony, pojawia się kilka różnych sygnałów, które mówią czytelnikowi o tym, co dzieje się z Charlie i jak bohaterka sobie z tym radzi. Obserwujemy jej powrót do społeczeństwa i wszystko, co z nim związane – strach przed wyjściem do ludzi, unikanie kontaktów z nowymi znajomymi, rzucenie na głęboką wodę, a nawet łamanie złożonych sobie wcześniej obietnic. To bardzo prawdziwe, często o tym nie myślimy, ale ludzie z problemami psychicznymi, po leczeniu, nierzadko zostawiani są sami sobie i muszą radzić sobie na własną rękę. Smutne w lekturze jest obserwowanie Charlie, która mimo że zaczyna sobie radzić, jest też na dobrej drodze, by zniszczyć swoją psychikę jeszcze bardziej, ponieważ wiąże się z ludźmi, którzy mogą pociągnąć ją na dno. • Dziewczyna w rozsypce to debiut literacki autorki, czego nie widać podczas czytania. Nie jest to lektura prosta, na jeden wieczór, trzeba się nad nią trochę na dłużej pochylić, skupić. Porusza ważny temat problemów z psychiką młodych ludzi, którzy coraz częściej zmagają się z różnego rodzaju zaburzeniami. Warto przeczytać tę pozycję.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo