• Publikacja ukazuje proces zmian obyczajowych w kulturze na początku XXI wieku. Publikację otwierają rozważania nad cielesnością i ciałem, będącym praźródłem kultury obyczajowej. Zahacza ona o istotę kultury obyczajowej oraz wyjaśnienie pojęć: ‘zwyczaju’, obyczaju’, ‘rytuału’ i ‘obrzędu’. • Rozdział pierwszy opisuje obyczajowość dotyczącą cielesności człowieka. Kult ciała, wzory kobiety i mężczyzny, praktyki związane z modą czy higieną… Porusza temat tatuażu czy piercingu jako jednych z najstarszych form obyczajowych związanych ze zdobieniem ciała. • Rozdział kolejny stawia w świetle obyczajowość jako potrzeby bytowe człowieka: problem bezdomności, emigracji, tradycji i nowoczesności w sposobie odżywiania się. Jeden z tematów poświęcony jest konsumentom i ich obyczajowości wykształconej przez centra handlowe. • W Antropologii kulturowej możecie Państwo znaleźć ciekawe kwestie omawiające związek zwyczajów i obyczajów z hobby, o domowych formach świeckiego życia towarzyskiego, clubbingu czy też sposobie funkcjonowania plotki w życiu społecznym. • Książka zawiera zagadnienia z zakresu obyczajowości o charakterze religijno-świeckim (Mikołajki, Karnawał, Andrzejki, Zaręczyny, Wesela), ale też w przejmujący sposób zajmuje się poważnym problem obyczajowości młodego pokolenia - jakim są używki czy subkultury jako wybrana droga życiowa.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo