I góry odpowiedziały echem

• 

  iwonaga0307
  Podobała mi się ta pozycja. Nie chcę rozpisywać się,która z książek tego autora jest lepsza, nie chcę porównywać,czytając akurat tę przeżywałam to co w niej było zawarte. Jest to niby historia rodzeństwa,piszę niby,gdyż tak naprawdę jest tam więcej wątków,spora liczba postaci i ich opowieści,często zupełnie luźno powiązanych z głównymi bohaterami.Co najważniejsze jest tyle emocji zawartych w książce,tyle pięknych i jednocześnie skrajnych postaw ,ciekawych przemyśleń i to wszystko podane bardzo jasnym językiem,przyjaznym im wszystkim. Na pewno warto!

  +4 trafna
• 

  fiolka
  Bardzo rozczarowała mnie ta powieść. Słuchałam bez zainteresowania i już raczej z rozpędu. Żaden z przedstawionych wątków ani mnie nie poruszył, ani zaskoczył. Ta mozaika bohaterów, którzy próbują co jakiś czas wybić się na pierwszy plan i zdominować go swoimi historiami życia, burzy przejrzystość fabularną, męczy i dekoncentruje. • Najbardziej podobała mi się rozpoczynająca książkę, opowiedziana Abdullahowi i Pari na dobranoc, legenda o okrutnym dewie porywającym dzieci i o dzielnym ojcu, który nie bacząc na nic, postanowił odzyskać syna. • Dobrze, że przed tym nim poznałam „I góry odpowiedziały echem”, byłam po lekturze „Chłopca z latawcem” i „Tysiąca wspaniałych słońc”, które zrobiły na mnie bardzo dobre wrażenie. W innym razie postawiłabym krzyżyk na twórczości autora.
• 

  MFRELIK
  Nie wiem czy ja dokończę. Chaos jaki autor zafundował jest chyba nie do pokonania. Czytam i gubię się kompletnie w treści....
• 

  annastachura1
  Najtrudniejsza je4go książka

Brak wątków