Honor:

opowieść ojca, który zabił własną córkę

Tytuł oryginalny:
Ære være mine døtre
Autor:
Lene Wold
Tłumacz:
Mariusz Kalinowski (1949-2018)
Wydawcy:
Legimi (2022)
Wydawnictwo Czarne (2017-2022)
ebookpoint BIBLIO (2020)
IBUK Libra (2017)
Wydane w seriach:
Reportaż
Reportaż - Wydawnictwo Czarne
ISBN:
978-83-8049-964-5, 978-83-8049-970-6
978-83-8191-589-2
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
3.5 (6 głosów)

Prawo obowiązujące w Jordanii bywa bezwzględne wobec kobiet, a surowa obyczajowość sprawia, że w rolę sędziów nierzadko wcielają się bliscy. Nic dziwnego, skoro seks przedmałżeński sprowadza hańbę na całą rodzinę kobiety, która dopuściła się nierządu. Jedynym sposobem na przywrócenie utraconego honoru jest zabicie cudzołożnicy – matki, siostry, córki. Dotyczy to nie tylko związków przedmałżeńskich, ale również gwałtów czy relacji homoseksualnych. A jeśli kobieta, która czuje się zagrożona, zwróci się do służb publicznych po pomoc, najprawdopodobniej „dla ochrony” trafi do więzienia, zaś oprawcy pozostaną bezkarni.

Norweska dziennikarka Lene Wold na przykładzie historii Rahmana, Aiszy i Aminy próbuje zrozumieć, co kieruje Jordańczykami, którzy w XXI wieku wciąż kultywują krwawą tradycję honorowych zabójstw. Starszą córkę ojciec zamordował z powodu jej związku z kobietą, młodsza miała zginąć za ukrywanie prawdy o siostrze i tylko cudem uniknęła śmierci. Autorka z niezwykłą otwartością, bez krzywdzących stereotypów wysłuchuje zarówno sprawcy, jak i siostry ofiary. Narażając życie, poszukuje odpowiedzi na pytanie: co kieruje ojcem, który zabija ukochane dzieci?

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "- Od roku 2013 zabijanie w obronie honoru jest wręcz zakazane, niezależnie od konkretnego powodu. - Imam unosi brwi, jakby ta informacja miała mi zaimponować. • Ale nie imponuje. Wiem, że zmiana prawa, o której wspomina, to artykuł 341, który do 2013 roku głosił, że „zabójstwo jest dozwolone, jeśli ten, kto zabija lub rani innego, czyni to w obronie własnego życia lub honoru”. Teraz zaś stanowi, że „małżonek albo bliski krewny, który zabija kobietę w sytuacji, gdy istnieją szczególne podstawy do podejrzeń, że była niewierna, ma zostać ułaskawiony przez zredukowanie kary”. • Tekst prawa został w teorii zmieniony, ale w praktyce zmieniło się niewiele." • '- Co pan, jako imam, przewodnik duchowy, sądzi o tym, że w pańskim kraju ludzie zabijają dla honoru? • Imam potrząsa głową ze smutkiem." • "Niedługo potem jego głos niesie się nad miastem,z minaretu obiecując Boże przebaczenie, miłosierdzie i miłość. To takie piękne, że ateistka we mnie ma ochotę zatkać sobie uszy." • XXI wiek i nadal prawdziwe i przerażające.
  • Rewelacja. Nie mogłam sie odciągnąc od czytania.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo