Recenzje dla:
  • "- Od roku 2013 zabijanie w obronie honoru jest wręcz zakazane, niezależnie od konkretnego powodu. - Imam unosi brwi, jakby ta informacja miała mi zaimponować. • Ale nie imponuje. Wiem, że zmiana prawa, o której wspomina, to artykuł 341, który do 2013 roku głosił, że „zabójstwo jest dozwolone, jeśli ten, kto zabija lub rani innego, czyni to w obronie własnego życia lub honoru”. Teraz zaś stanowi, że „małżonek albo bliski krewny, który zabija kobietę w sytuacji, gdy istnieją szczególne podstawy do podejrzeń, że była niewierna, ma zostać ułaskawiony przez zredukowanie kary”. • Tekst prawa został w teorii zmieniony, ale w praktyce zmieniło się niewiele." • '- Co pan, jako imam, przewodnik duchowy, sądzi o tym, że w pańskim kraju ludzie zabijają dla honoru? • Imam potrząsa głową ze smutkiem." • "Niedługo potem jego głos niesie się nad miastem,z minaretu obiecując Boże przebaczenie, miłosierdzie i miłość. To takie piękne, że ateistka we mnie ma ochotę zatkać sobie uszy." • XXI wiek i nadal prawdziwe i przerażające.
  • Rewelacja. Nie mogłam sie odciągnąc od czytania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo