Szpieg czyli Podstawy szpiegowskiego fachu

Tytuł oryginalny:
Osnovy špionaža
Autor:
Wiktor Suworow ...
Tłumacz:
Anna Tłumaczenie Pawłowska
Wyd. w latach:
2017 - 2023
Wydane w seriach:
Historia
Historia - Rebis
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
książki
publikacje popularnonaukowe
Więcej informacji...
2.5 (2 głosy)

Wiktor Suworow jak zwykle w świetnej formie!

Doskonałe uzupełnienie AKWARIUM - największego hitu Suworowa.

Służby specjalne byłego Związku Radzieckiego nieodmiennie budzą fascynację. W swej najnowszej książce Wiktor Suworow opisuje je od podszewki. Były rezydent GRU w Genewie we właściwym sobie gawędziarskim stylu opowiada, jak – krok po kroku – zostawało się szpiegiem. Dowiadujemy się zatem, jak typowano kandydata, jak go kształcono, na jaką placówkę mógł trafić (lepszy Waszyngton czy Pekin – to wcale nie takie oczywiste), jakie zadania mógł tam otrzymywać i jaką rolę w jego życiu odgrywała żona. Poznajemy szczegółowo struktury GRU, sposoby werbowania agentów i zażartą rywalizację z odwiecznym wrogiem, czyli… KGB.

Mnóstwo detali, przykłady akcji, także autentycznych – wszystko to sprawia, że Szpieg, czyli… jest swego rodzaju kompendium pracy radzieckich służb specjalnych, a zarazem arcyciekawą lekturą.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Szpieg, czyli podstawy szpiegowskiego fachu • Wiktor Suworow – właściwie Władimir Bogdanowicz Rezun – to znany rosyjski pisarz i historyk. Ukończył Wojskową Akademię Dyplomatyczną w Moskwie, a następnie w latach 1974–1978 był rezydentem GRU w Genewie. • Co może napisać były szpieg co nie byłoby powszechnie znane? • Książka rozwlekła ma 416 stron. W wielu miejscach autor się powtarza. • Nie znalazłem w książce podstaw szpiegowskiego fachu. A zamieszczone w książce „rady dla początkujących szpiegów” są śmiechu warte, podobno na nich budowali swój kunszt szpiedzy. • Pomiędzy stronami 352 i 353 zamieszczono zdjęcia. Pod jednym z nich możemy przeczytać: • „W czasie konferencji Jałtańskiej 1945 roku Stalin z rozmachem i umiejętnie wykorzystał alkohol. Chciał zmusić Roosevelta i Churchilla do podpisania potrzebnych mu dokumentów. Do tego celu upijanie na wesoło pasowało jak ulał. …. Jednego dnia wzniesiono w sumie 45 toastów. Rzecz jasna towarzysz Stalin był w pracy i czasie konferencji był trzeźwy…. Podczas negocjacji zamiast wódki pił wodę, a zamiast koniaku – zimną herbatę w odpowiednim kolorze.”
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autorzy:Wiktor Suworow Anna Tłumaczenie Pawłowska
Tłumacz:Anna Tłumaczenie Pawłowska
Wydawcy:Legimi (2018-2023) Dom Wydawniczy Rebis (2017-2023) Rebis (2017-2023) ebookpoint BIBLIO (2017) IBUK Libra (2017)
Serie wydawnicze:Historia Historia - Rebis
ISBN:978-83-8062-148-0 978-83-8062-805-2 978-83-8188-511-9 978-83-8338-124-4 978-83-8062-148-0
Autotagi:dokumenty elektroniczne druk e-booki książki literatura literatura faktu, eseje, publicystyka literatura stosowana publikacje popularnonaukowe zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 18 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo