• Szpieg, czyli podstawy szpiegowskiego fachu • Wiktor Suworow – właściwie Władimir Bogdanowicz Rezun – to znany rosyjski pisarz i historyk. Ukończył Wojskową Akademię Dyplomatyczną w Moskwie, a następnie w latach 1974–1978 był rezydentem GRU w Genewie. • Co może napisać były szpieg co nie byłoby powszechnie znane? • Książka rozwlekła ma 416 stron. W wielu miejscach autor się powtarza. • Nie znalazłem w książce podstaw szpiegowskiego fachu. A zamieszczone w książce „rady dla początkujących szpiegów” są śmiechu warte, podobno na nich budowali swój kunszt szpiedzy. • Pomiędzy stronami 352 i 353 zamieszczono zdjęcia. Pod jednym z nich możemy przeczytać: • „W czasie konferencji Jałtańskiej 1945 roku Stalin z rozmachem i umiejętnie wykorzystał alkohol. Chciał zmusić Roosevelta i Churchilla do podpisania potrzebnych mu dokumentów. Do tego celu upijanie na wesoło pasowało jak ulał. …. Jednego dnia wzniesiono w sumie 45 toastów. Rzecz jasna towarzysz Stalin był w pracy i czasie konferencji był trzeźwy…. Podczas negocjacji zamiast wódki pił wodę, a zamiast koniaku – zimną herbatę w odpowiednim kolorze.”
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo