Nieco rozczarowująca książka. W porównaniu z innymi książkami tego autora, ta jest pozbawiona ciekawego wątku kryminalnego (zagadka w sumie nie jest zagadką w stylu dete­ktyw­isty­czny­m, jest to raczej sensacja), dodatkowo jest napisana dość trudnym językiem z niecodziennym budowaniem zdań i składnią.

Ogólnie książka dobra, jednak autor ma tendencję do przesycania książek zwrotami akcji, elementami nadnaturalnymi, wątkami wykluczającymi praw­dopo­dobi­eńst­wo takiej historii w prawdziwym świecie, co pozostawia mieszane uczucia. Na pewno książka trochę za długa, niektóre postacie i zachowania niezbyt wiarygodne.

Pierwszych 300 stron jest naprawdę ciekawych, książkę czyta się szybko, odczuwając przy tym lekki niepokój. Ogólnie pomysł na pewno interesujący – czy dziecko powracające po kilku latach jest tą samą osobą i czy można mu zaufać. Jednak pod koniec książka robi się ‘standardową’ sensacją, co nieco psuje efekt.

Pierwsze 2 rozdziały czyta się dosyć topornie, ciężko się skupić, nie do końca wiadomo, w jakim kierunku zmierza powieść. Natomiast od momentu ‘zamiany’ sobowtórów, książka robi się wciągająca. W sumie trudno wytłumaczyć, dlaczego, ponieważ dopiero pod koniec dochodzi do nieco sensacyjnego zwrotu akcji, natomiast książka napisana jest bardzo zręcznie, pisarka ma lekkie pióro, historia rodziny jest całkiem wciągająca.

3 historie, które łączą pszczoły i ‘coś jeszcze’ (nie Bede mówić co). W ostatnich latach podkreśla się, jak ważne dla naszej planet są pszczoły i jak realne jest zagrożenie, ze w nieodległej przyszłości już ich nie będzie, a co za tym idzie, nastąpi koniec planety jaką znamy. • Być może część opowiadająca o przyszłości nie jest dostatecznie drastyczna (wydaje się, ze o ile życie na Ziemi stało się ‘inne’, o tyle nie ma mowy o apokalipsie), lecz i tak daje do myślenia. • Ogólnie książkę czyta się płynnie, jest napisana przystępnym językiem, postacie są wiarygodne.