Dla fanów tej serii pozycja warta polecenia!

Bardzo dobra, jak zwykle w przypadku Jordana, bo po prostu należy polecić cały cykl.

Niezła porcja groteski i absurdu. Z przewagą absurdu :) Utrzymana w pozornie dostonjnym tonie, pisana z perspektywy kronikarza, opowiada o historii pewnej wojny między dwoma baśniowymi królestwami oraz o intrygach w królestwie, którego król na wojnę wyruszył. No i na obu frontach dzieją się rzeczy kompletnie pozbawione sensu i logiki, a porównanie humoru do mont­ypyt­hono­wski­ego jest jak najbardziej na miejscu.

Pozostaje się cieszyć, że tegoroczne wybory wygrał ktoś inny. Warto przeczytać, nawet jak jest się zwolennikiem dotychczasowego "obozu władzy". Opisane sprawy, metody działania służb i polityków, WSI, Pro Civili, tajemnicze śmierci i "cud niepamięci" prezydenta i innych świadków w ukartowanym raczej procesie Sumlińskiego, to prawdziwy obraz III RP, czy urojenia autora? Media starają się nam wmówić, że to drugie. Trochę mi to nie pasuje... • Styl książki jest trochę irytujący, bo pisany w pierwszej osobie z punku widzenia autora, pełen osobistych przemyśleń, które są odległe od raportu dzie­nnik­arsk­iego­. Bardziej to pasuje na częściową autobiografię opisaną w kontekście konkretnego śledztwa dzie­nnik­arsk­iego­. Zbyt wiele też powtórzeń, wielokrotnie powielanych figur retorycznych, porównań, autor nie jest jednak geniuszem pisarskim i ma ograniczony repertuar. • Historia jeszcze się nie skończyła, główni aktorzy wciąż są na scenie. Niestety.

Ta książka zaczęła się spinać w całość mniej więcej od połowy. Jeśli ktoś przerwał w połowie... to stracił :-)) Do połowy ciężko było się połapać o co w ogóle tutaj chodzi, dokąd ta opowieść zmierza. Masa paskudnych, antypatycznych bohaterów, z pedofilem na czele, może odstraszać. Mnóstwo naukowego "bełkotu" przyprawia o zawrót głowy. No ale taki już styl Petera Wattsa. Finalnie jednak niewiele nowego do fantastyki wprowadza autor. W pewien sposób jest to ugrany schemat, że ostatecznie inteligentna, ale pozbawiona emocji "istota" (inteligentny żel, mózgoser) stwierdza, że • [Spoiler] Choć trzeba oddać, że potrafił odnaleźć też obcych bez opuszczania Ziemi. Ale w tworzeniu "obcych" ten autor jest dobry, co udowadnia nie tylko tą książką. • Ja zapamiętam tą książkę za jeden, genialny cytat dotyczący demokracji. • "Rozgwiazda - oznajmia Acton - jest przykładem najwyższej formy demokracji. ... A tak się poruszają. Przemieszczają się na tych oto nóżkach ambulakralnych. Najosobliwsze w tym wszystkim jest to, że nie posiadają mózgu. W przypadku demokracji nie powinno to jednak nikogo dziwić. ... Nie ma więc niczego, co kierowałoby nóżkami; każda porusza się całkowicie samodzielnie. Na ogół nie stanowi to problemu, wszystkie zmierzają zazwyczaj w stronę pożywienia. Nierzadko zdarza się jednak tak, że jedna trzecia ciągnie resztę w zupełnie innym kierunku. Życie tego zwierzęcia można porównać do nieustających zawodów w przeciąganiu liny. Czasami jakaś szczególnie uparta nóżka nie chce ustąpić. Zostaje wtedy dosłownie wyrwana z korzeniami, podczas gdy pozostałe unoszą ciało tam, gdzie tamta iść nie chciała. Ale co zrobić; rządy większości, prawda?"