Poczytałem. Oczy z lekka czasem spocone. Były. Książka znakomita. Ale o ile o życiu Bohaterki książek kilka już było, w których wiele wątków się pojawiło, o tyle mię szczególnie przedstawienie postaci Zająca sprawiło dużą radość. Bo Karolak, wbrew powszechnemu mniemaniu • (a bo ja wiem, czy powszechnemu, tak mię się jakoś napisało, a że nie mam redaktorów, pod ręka ani nawet na podorędziu, więc nie ma komu się wtrącić, ergo : musi tak zostać.) nie był tylko mężem swojej żony. Bo jakim muzykiem był , niestety, o tym wiedzą nieliczni. A muzykiem był doskonałym. Kompozytorem zresztą tez. Dlaczego tak mię się spodobał ten akurat wątek? "To akurat dość proste jest. Niestety,"; jak powiedziałby, być może, Dobrowolski. Jerzy Dobrowolski. To pierwsza książka o Zajączkini w której Zając występuje, bo się liczył w jej życiu. Bardzo. • Ktoś już to napisał, ze świetnie wydana, szata graficzna tez nieludzko cudnej urody. No i tego co prześladuje i wkurza mię ostatnio czyli niedoróbek redaktorskich, nie stwierdziłem.

Warto przeczytać. Zamachowski w tej książce jest jak "Zawrócony". Bo taki jest. Zaprawdę, takiej dawki optymizmu dawno nie dostałem. Dostałem, bo za darmo. • Polecam.

Książka rewelacyjna. 387 stron cytatów z dzieł Witolda Gombrowicza. Zebranych/wybranych bardzo udatnie. Pomagających zrozumieć. Wiele wątków które w innych warunkach mogłyby się zagubić, tutaj znajduje swoje czytelne umiejscowienie. Długo czytałem. Bardzo żałuję, ze nie posiadam, a właśnie nadeszło pora zwrotu. Do biblioteki oczywiście. Trudno. Bardzo żałuję. zawsze jednak jest szansa na kolejne wypożyczenie.

W opiniach pojawiło się wiele pochlebnych ocen dotyczących edytorskich zalet tej pozycji. Dopisuję się do nich. Przecudnej urody książka. Napisana równie udanie. Tym razem powiedzenie: '..nie oceniaj książki po okładce.." nie ma żadnego uzasadnienia. Dowodem może chociażby fakt, że przeczytałem za jednym podejściem, nie czyniąc antraktów dla innych, czekających na nachkastliku, wydawnictw. I uczyniłem to ja, osoba bardzo oporna na oddziaływanie sztuk plastycznych. A o tejże, wbrew pozorom, jest tutaj bardzo dużo wiedzy, której mię brakowało. Równie wspaniale sprawdziła się forma opowieści. • Multibiografia pokolenia, a nawet, biorąc pod uwagę różnice wieku bohaterek, kilku pokoleń Polek na Montparnassie, zasługuje na ocenę bardzo wysoka. • Daję dziewięć gwiazdek. • I polecam. No. Raczej absolutnie.

Bardzo cenna książka. Tak się złożyło, zbiegło się, że kiedy książka dotarła do mnie, w czytaniu miałem: Masłowską, i M. V. Llosę. Chwilę temu skończyłem czytać książki kilkunastu, z blisko czterdziestu, autorów z którymi p. Nogaś przeprowadził wywiady. • Bardzo polecam. No. Raczej.