Napiszę tak: w kategorii służby specjalne; reportaż historyczny, jest to absolutna rewelacja. Pod każdym względem. • Dlatego tak dużo gwiazdek. Napiszę tak: w kategorii służby specjalne; reportaż historyczny, jest to absolutna rewelacja. Pod każdym względem. • Dlatego tak dużo gwiazdek.

Absolutnie rewelacyjna proza. Absolutnie fenomenalny monodram. Dla osób znających twórczość Twardocha konieczna. Dla tych nie znających znakomita "zajawka" i wgląd kapitalny, rodzaj fenomenalnie napisanego brygu, z twórczości autora "Pokory". Czyta się świetnie, polecam nawet tym, którzy dzieł scenicznych na papierze nie znoszą. • A co do odniesień i nawiązań do współczesności: poszukiwacze sensacji również znajda cos dla siebie. • Ergo: polecam. Absolutnie. z powodów powyższych, oraz kilku jeszcze, które pozostaną zakryte. Chętnie poczytam, jakie to powody. • No. Raczej.

Wiesław Myśliwski pisarzem wielkim jest. Kropka. Czytajac wywiady z autorem "Traktatu o łuskaniu fasoli", w których pytania kluczowe, jak podczas badania na wykrywaczu kłamstw, albo jak podczas "krzyżowego ognia pytań" podczas przesłuchania, powtarzają się, w różnych kontekstach, Myśliwski nigdy się nie myli w swoich "zeznaniach. Zawsze jest taki sam. Sobą jest. Po prostu. • Mię najbardziej interesowały te fragmenty w których opowiada jak powstają jego, nie bójmy się słów, dzieła. O tym, jak trudno jest znaleźć to pierwsze zdanie, że nie tworzy zawiłej mapy swoich powieści, że ona sama się rozwija. Także te fragmenty w których opisuje jak trudno jest • mu, po zakończeniu pracy, uwolnić się od napisanych zdań. • Zdanie, w mojej opinii, to słowo klucz. Myśliwski należy bowiem do grona pisarzy, niewielu, dla których jest ono kluczem do uzyskania satysfakcji z efektów swojej pracy. • A to, że dużo jest w tej książce powtórzeń wypowiedzi pisarza, wynika wyłącznie z faktu, że osoby odpytujące autora "Ucha igielnego", nie potrafiły znaleźć właściwego klucza do bramy "Pałacu". • Ale to tylko moja opinia. A książkę, z przecudnej urody okładką, • polecam. Asolutnie.

Nie ma co chwalić. Bo przechwalić się nie da. • Jan Englert postacią wybitną jest. • Wywiad z nim, przeprowadzony przez Kamilę Drecką książką arcy- ciekawą. Takoż. • Ergo: czytać!!! • A także, o ile to możliwe, a jest możliwe, obejrzeć film. Właściwie dwa , ale ten drugi, z 1994 w reż. Jana Łomnickiego, wg. mię, jakby bardziej. Współautorem scenariusza "Szczura" jest bowiem Jan Englert. • Polecam film i książkę.

Czytelnicy którzy przeczytali wcześniej ode mnie, i zamieścili opinie, wyczerpali, chyba i raczej, pełen zakres zachwytów. nie pozostaje nic innego jak tylko przyłączyć się do ich opinii. • Mogę jedynie dodać, że nawet ktoś nic niewiedzący o mechanice kwantowej i jej zawiłych losach w historii nauki, spokojnie da radę. Przeczytać i poznać losy człowieka którego portret wisi na ścianie w Cambridge zaraz obok portretu Einsteina. • Genialnie zapisane są postaci wszystkich którym zawdzięczamy podstawy wiedzy o budowie Wszechświata. To dodatkowa wartość biografii Paula Dirac'a. • A autor, Graham Farmelo sprawił, że blisko siedemset (z przypisami i bibliografią nawet więcej), czyta się jak sensację. • Opinia zamieszczona na LC.