Czytałam będąc w szkole podstawowej, jednak po latach postanowiła do nie powrócić i poczytać ją swojej córce. Tak jak w książce u nas starsza córeczka zazdrosna jest o młodszą przez co przechodzi bunt.Czytamy o tym w jaki sposób rodzice z tym wlaczą i jak próbują wyjśnić córce, że obie sa tak samo ważne. Polecam

Druga część domu nad rozlewiskiem także ujęła me serce. Czytając wczuwałam się w otoczenie jakbym sama uczestniczyła w życiu bohaterów. Książka pisana lekką ręką, szybko się czyta i zachęca do następnej części.

Trzecia część powieści nad rozlewiskiem okazała się zarówno tak samo ciekawa jak i pierwsza. Polecam wszystkie trzy części oraz obejrzenie ekra­niza­cjip­owie­ści

Osobiście lubię książki tego typu. Przenosząc się nad rozlewisko i piękne mazurskie jeziora odpływałam w marzeniach. Książka opisuje zwykłe rodziny z problemami dnia codziennego. Ich wzloty i upadki a zarazem jest lekka i przyjemna. Pochłonęła mnie bez reszty i chętnie sięgnęłam po kolejną część.

Poprzednie dwie części dotyczące życia Corinne Hofmann spotkały się z tak wielkim uznaniem, iż postanowiono zekranizować jej powieść. Tak więc autorka wybrała się wraz z reżyserami do Kenii, aby pokazać w jakich warunkach żyła. Wioski Afrykańskie zostały nieco zurbanizowane, dzięki czemu tamtejszym ludziom żyło się łatwiej. Corinne podczas podróży miała pewne obawy co do wyprawy, bała się jak zostanie odebrana i czy były mąż nie będzie rościł sobie żadnych praw do dziecka. • Spotkanie po latach okazało się bardzo ciekawym i miłym przeżyciem, było wiele śmiechu a także łzy wzruszeń. Bohaterka, nie żałuje lat tam spędzonych. Odwiedziny wywołały w niej wspomnienia zarówno dobre jak i te złe, jednak jak przyznaje czegoś ją nauczyły. Poznała piękną kulturę Masajów i wydała na świat córkę, w której płynie afrykańska krew. Corinne pewnego razu ponownie zamierza odwiedzić ten piękny kraj tym razem z córką.