"Dziewięć miesięcy czułego chaosu" • Autor: Lucy Knisley Moja ocena: 4/10 • "Dziewięć miesięcy czułego chaosu" to komiks auto­biog­rafi­czny­, w którym Lucy Knisley dzieli się swoimi osobistymi doświadczeniami związanymi z ciążą oraz okresem okołoporodowym. Publikacja wyróżnia się szczerością i bezpośrednim stylem, co z pewnością przypadnie do gustu osobom poszukującym autentycznych opowieści o macierzyństwie. Autorka ukazuje nie tylko fizyczne i emocjonalne wyzwania tego okresu, ale też społeczne konteksty i refleksje na temat ról płciowych. • Komiks niestety wpisuje się w współczesną tendencję przedstawiania mężczyzn w niekorzystnym świetle. Ojciec dziecka, czyli mąż autorki, pojawia się dopiero w 3/4 historii i jest praktycznie marginalizowany na tle opowieści o jej relacji z matką. O wiele więcej uwagi poświęca właśnie matce, z którą wspólnie mieszka, co może dawać wrażenie, że partnerzy w tego rodzaju sytuacjach są drugorzędni. Ta narracja zdaje się wzmacniać stereotypy o roli mężczyzn, co odbiera książce nieco równowagi w przedstawianiu współczesnego macierzyństwa. • Choć nie sposób zaprzeczyć, że ciąża jest wyjątkowym doświadczeniem dla kobiety, to jednak temat ten dotyczy również obojga rodziców, a komiks mógłby w bardziej zrównoważony sposób ukazać zaangażowanie ojca. Jest to aspekt, który wyraźnie zaniedbano w tej opowieści, co niektórym czytelnikom może wydać się rozczarowujące. • Pod względem graficznym, publikacja jest starannie wykonana, a rysunki są char­akte­ryst­yczn­e dla stylu Knisley – lekkie, ale jednocześnie oddające emocjonalną głębię i doświadczenia związane z ciążą. • Chociaż doceniam szczerość autorki i specyficzny humor, który przewija się przez cały komiks, to jednak wydźwięk całości sprawia, że mam mieszane uczucia wobec tej pozycji. Polecam ją głównie osobom, które szukają kobiecej, intymnej narracji o macierzyństwie, natomiast dla tych, którzy liczą na bardziej zrównoważone przedstawienie obojga rodziców, komiks ten może nie spełnić oczekiwań.

"Imperium mongolskie" • Autor: Stanisław Kałużyński • Moja ocena: 7/10. • "Imperium mongolskie" Stanisława Kałużyńskiego to zwięzłe, ale wartościowe opracowanie, które w przystępny sposób przybliża czytelnikom dzieje jednego z największych imperiów w historii świata. Temat jest fascynujący, a autor – mimo ogromnej wiedzy i doświadczenia – zdecydował się na dość skondensowaną formę, co niestety może pozostawiać czytelnika z pewnym niedosytem. Mimo to książka doskonale spełnia swoją rolę jako wprowadzenie do historii Mongolii, a dla tych, którzy pragną zgłębić temat bardziej szczegółowo, Kałużyński przygotował inne, bardziej rozbudowane prace na ten temat. • Jednym z najciekawszych aspektów tej książki jest sposób, w jaki autor ukazuje podejście mongolskich władców do kwestii religijnych na podbijanych terenach. Ich niezwykła tolerancja religijna i swoista wrażliwość wobec różnych wyznań są tu szczególnie interesujące, choć warto zauważyć, że często była to strategia polityczna, a nie tylko gest dobrej woli. Szczególnym zaskoczeniem była dla mnie informacja o obecności nestorian na ziemiach mongolskich, co stanowi ciekawy przykład religijnego pluralizmu w obrębie imperium – fakt, który wcześniej był mi zupełnie nieznany. Kałużyński świetnie ilustruje, jak polityczne i religijne decyzje mongolskich władców przenikały się nawzajem, kształtując wyjątkowy charakter ich imperium. • Lektura tej publikacji była dla mnie prawdziwie odkrywcza. Autor z powodzeniem ukazuje nie tylko militarne aspekty ekspansji Mongolii, ale także jej wpływ na politykę, kulturę i gospodarkę terenów podbitych przez mongolskich władców. Opisuje zarówno imponujące sukcesy militarne, jak i procesy administracyjne, które uczyniły z tego imperium potęgę o globalnym zasięgu. • Jeśli chodzi o samo wydanie, warto zauważyć, że książka ma już swoje lata – została opublikowana 54 lata temu, co widoczne jest zarówno w jakości druku, jak i w grafice. Ilustracje są dość przeciętne pod względem czytelności, co może nieco utrudniać odbiór dla współczesnego czytelnika. Jednak w dobie Internetu łatwo znaleźć ich bardziej przejrzyste wersje, co nie stanowi większej przeszkody w korzystaniu z książki. Warto też wspomnieć, że była to publikacja wydana w ramach "taniej książki", co częściowo tłumaczy jej jakość. • Mimo drobnych mankamentów wydawniczych, treść książki broni się znakomicie, oferując solidną dawkę wiedzy w kompaktowej formie. Stanisław Kałużyński, jak zawsze, imponuje erudycją i klarownością przekazu. Dla wszystkich zain­tere­sowa­nych­ historią Azji Środkowej i Mongolii, "Imperium mongolskie" to lektura warta uwagi. • Polecam tę książkę z pełnym przekonaniem.

"Wieczne państwo. Opowieść o Kazachstanie" • Autor: Wojciech Górecki • Moja ocena: 9/10. • Wojciech Górecki w swojej książce "Wieczne państwo. Opowieść o Kazachstanie" zabiera nas w fascynującą podróż po jednym z najbardziej tajemniczych i zróżnicowanych krajów Azji Środkowej. Autor kreśli obraz Kazachstanu z precyzją doświadczonego reportera, unikając przesadnych ubarwień, a jednocześnie przekazując żywe i autentyczne relacje o miejscach, ludziach i kulturze. • Książka prowadzi czytelnika przez różnorodne krajobrazy – od niekończących się stepów po tętniące życiem oazy. Górecki opowiada nie tylko o współczesnych miastach i zapomnianych wioskach, ale także o ich historii, często naznaczonej tragicznymi losami mieszkańców. Szczególnie interesujący jest wątek narodowościowy – autor z dużą wrażliwością opisuje losy Kazachów oraz innych grup narodowych, takich jak Polacy, Niemcy czy Litwini, które zostały przesiedlone na te tereny przez Związek Radziecki. • Opowieść o życiu w Kazachstanie nie ogranicza się jednak tylko do historii. Górecki wnika również w szczegóły dotyczące tradycji i kultury – od codziennego życia w jurtach, przez hodowlę koni, aż po język, religię i dylematy tożsamościowe współczesnych mieszkańców tego ogromnego kraju. Niezwykle ciekawe są także opisy wpływu "człowieka radzieckiego" na dzisiejszy Kazachstan, który wciąż zmaga się z dziedzictwem przeszłości. • Autor wnikliwie ukazuje również trudne relacje kazachsko-rosyjskie, pokazując, jak Rosja de facto skolonizowała Kazachstan i wykorzystywała ten kraj jako swoją kolonię. Górecki opisuje, jak Rosjanie czerpali korzyści z zasobów Kazachstanu, zarówno surowcowych, jak i ludzkich, co przez dziesięciolecia przyczyniało się do zmiany w tożsamości narodowej Kazachów. Ta perspektywa rzuca nowe światło na współczesne wyzwania, przed którymi stoi ten kraj, wciąż zmagający się z dziedzictwem imperialnej przeszłości. • Styl autora jest przystępny, a jednocześnie rzeczowy – doskonale łączy lekką narrację z bogactwem informacji, co sprawia, że książka wciąga od pierwszych stron. Górecki unika zbędnych upiększeń, dzięki czemu obraz Kazachstanu, jaki wyłania się z jego opowieści, wydaje się autentyczny i kompleksowy. • "Wieczne państwo" to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto pragnie lepiej zrozumieć tę część świata – kraj, który na pierwszy rzut oka może wydawać się odległy i egzotyczny, ale w rzeczywistości kryje wiele fascynujących i uniwersalnych historii. • Zdecydowanie polecam tę książkę.

"O Naśladowaniu Chrystusa" • Autorstwo przypisywane Tomaszowi a Kempis • Moja ocena: 7/10. • "O Naśladowaniu Chrystusa" to traktat ascetyczny, który składa się z czterech ksiąg. Jednakże księga czwarta wyraźnie różni się od pozostałych, zarówno pod względem stylu, jak i treści, co może wskazywać na jej późniejsze dołączenie do dzieła. • Czytałem tę książkę z dużym zain­tere­sowa­niem­, a szczególnie urzekły mnie głębokie, chrześcijańskie przemyślenia zawarte w pierwszych trzech księgach. Mają one uniwersalny charakter, odwołujący się do fundamentalnych wartości chrześcijaństwa, dzięki czemu mogą przemówić do szerokiego grona wierzących. Co istotne, choć dominują ogólne - chrześcijańskie refleksje, w treści pojawiają się jedynie dwie wzmianki o typowo katolickim koncepcie czyśćca, co nadaje dziełu delikatny rys teologii katolickiej, ale nie dominuje nad jego ogólnym przesłaniem. • Czwarta księga natomiast, skupiająca się na katolickim podejściu do Eucharystii, odstaje od reszty i koncentruje się głównie na sakramencie Komunii Świętej, ukazanym w sposób specyficzny dla rzym­skok­atol­icki­ej teologii. • Czym zatem jest to dzieło? Traktatem ascetycznym, modlitewnikiem, podręcznikiem mistycyzmu czy może po prostu zbiorem refleksji praktykowanych przez śred­niow­iecz­nych­ mnichów? Niezależnie od odpowiedzi, nie można umniejszać jego wkładu w duchowość i kulturę chrześcijańską. • Jest to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać, szczególnie dla tych, którzy szukają pogłębionej refleksji nad duchowością i życiem wewnętrznym.

"Księga i miecz. Zbrodnia i odkupienie. Wspomnienia byłego terrorysty" • Autor: Kamal Saleem • Moja ocena: 8/10. • Książka autorstwa Kamala Saleema to wyjątkowa pozycja reporterska, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Napisana w klarowny sposób, charakteryzuje się logicznym układem wydarzeń, odnosząc się zarówno do czasu, jak i miejsca, w którym się rozgrywają. Można zastanawiać się, czy książka ta jest bardziej reportażem, czy autobiografią, jednak obie te formy się tu przenikają, tworząc spójną i fascynującą całość. • Temat terroryzmu, choć istotny, wydaje się być raczej tłem dla głębszej refleksji. Książka w znacznej mierze skupia się na kulturze i codziennym życiu w świecie Islamu, ukazując, jak religia i tradycje kształtują codzienność, a także, jak wpływają na decyzje jednostek. Kluczowym elementem jest przemiana, jakiej doświadczył autor, odkrywając Żywego Boga, co stanowi centralny punkt tej historii. • To książka warta uwagi, nie tylko ze względu na tematykę, ale również na szczere i głębokie przesłanie o odkupieniu i wewnętrznej przemianie. • Polecam serdecznie.