Przepiękna saga rodzinna • Fabuła: Janka i Leszek marzyli o dziecku. Nieoczekiwanie po latach w ich życiu pojawia się Kasia. Gdy kobieta dorasta postanawia spisać dzieje swojej rodziny. Lata 70te i 80te w Polsce obfitują w wiele ważnych wydarzeń takich jak wybór Jana Pawła II czy lot na Księżyc. Wszystkie te wydarzenia przeplatają się z losami rodziny. Wszystko się zmienia. Kolejne pokolenia dorastają. Ustrój w Polsce się zmienia. Niezmienna jest tylko miłość Janki do Stokowa. Jej rodzinnej wioski. Janka jest niezwykle silną kobietą, która po wielu przejściach wreszcie może żyć spokojnie. Rodzinne historie najlepiej opowiada się przy nalewce. Jeżeli chcecie usłyszeć te historie to zapraszam do stołu. • Moja opinia: Przyznaje się na dzień dobry, że nie czytałam pierwszego tomu tej sagi. Jednakże nie przeszkadało mi to w zrozumieniu historii tej rodziny. Rodziny niezwykłej i zwykłej jednocześnie. Rodziny, która musi odnaleść się w nowym świecie jak każda inna w Polsce. Jednak jest również niezwykła ze względu na swoją historie i miłość. Podziwiam autorke, że odważyła się spisać sage rodzinną inspirowaną własną historią. Opisy przyrody sprawiają, że człowiek przenosi się na polską wieś. Bohaterowi są zwyczajni, nie przerysowani. Można się z nimi zżyć. Po przeczytaniu ogarneła mnie refleksja "Ile ja wiem o mojej rodzinie?" "Dlaczego teraz domy nie są tak otwarte dla przyjaciół?". Przez całe życie wpajano mi "Gość w dom, Bóg w dom" i tak właśnie staram się żyć. Taka ideologia panowała również w rodzinie opisanej przez Katarzyne Droge. Myśle, że dlatego też stała mi się taka bliska. Rozmiary książki mogą niektórych przerazić. Jednak nie ma czego się bać. Książke czyta się świetnie i szybko. • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl

Diabelsko dobra! • Opis z tyłu mówił: Ironiczne, inteligentne, dające do myślenia. Bóg nazywany "Nieprzyjacielem", Jezus zwykłym "Cieślą", a papież "oberklechą"? Autor w przewrotny sposób opisuje rzeczywistość, nazywając Polskę "nadwiślańskim krajem wariatów".Mnóstwo satyry, karykatury i błyskotliwego dowcipu z piekła rodem. Znasz "Listy starego diabła do młodego" C.S. Lewisa? Jeśli tak, musisz sięgnąć także po "Felietony diabelskie". Jeśli nie, już teraz poznaj demona Krętacza i jego szatańskie pomysły bezczelnie drwiące z człowieka zwanego "pacjentem". • Wszystko co jest w opisie odnalazłam w książce. Tytuł, który można czytać na różne sposoby. Składa się z wielu krótkich felietonów. Możemy dawkować sobie rozrywkę czytając po kilka dziennie lub pochłonąć wszystko razem. W moim przypadku skończyło się drugim sposobem. Najś­mies­znie­jsze­ było jak zaczełam się śmiać w tramwaju :) Felietony Marka Zająca są diabelsko dobre. Poruszają tematy polityczne oraz religijne. Niezwykła ironia nadaje pikanterii. Felietony to tak na prawdę listy dojrzałego diabła do młodego. Wuj poucza Młodego jak być lepszym diabłem. Autor zmusza nas do reflekcji. • Podchodząc do czytania bałam się, że felietony będą obrażać "pacjentów" czy ich wartości. Tak jednak się nie stało. Owszem znajdziemy tutaj ironie. Niezwykle wyrafinowaną ironie. • Książka, którą powinien przeczytać każdy. Niezależnie od tego w co wierzy i po czyjej stronie w polityce jest. • W skrócie. Subtelna. Ironiczna. Refleksyjna. Inteligentna. • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl

Jesteś zwycięzcą do czasu gdy walczysz. • Fabuła: Dominik Makowski, czyli autor oraz główny bohater książki. Dominik zachorował na chłoniaka. Jego walka z chorobą nie toczy się jednak tylko w gabinetach lekarskich. Wyobraźnia bohatera działa doskonale. Właśnie tam walczy na froncie. Wojna Dominik-Chłoniak trwa. Czasem bywa zabawnie. Czasem strasznie. Najważniejsze jednak by wciąż walczyć. Dopóki walczysz jesteś zwycięscą. Dominik nie jest jednak zwykłym mężczyzną, a osobą znaną. Iluzjonistą oraz pisarzem. Jego walka wciąż trwa. Dobrze mieć wspaniały arsenał broni. • Moja opinia: Nie do końca przekonała mnie ta książka do siebie. Mam szacunek do autora za jego walkę, szczerość oraz dystans do choroby i siebie. Język, którym pisze jest przystępny. Szybko i lekko się czyta. Mnie jednak nie ujeła. Brakuje mi w niej jakiejś głębi. Jest płaska. Książka nie wniosła nic do mojego życia. Dla mnie to książka, która trafi do szuflady "PRZECZYTANE. NIEZNACZĄCE." • Moja ocena: *** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • orginał: www.lottaczyta.blox.pl

Zwykłą historie najtrudniej napisać. • Fabuła: Anita jest trzy­dzie­stol­etni­ą matką oraz żoną. Mieszka w małym miasteczku. Dodatkowym jej atutem jest fakt, że jest książkoholiczką :) Na pierwszy rzut oka ma wszystko czego potrzebuje. Szkoda tylko, że Ten Mąż pracuje tak daleko. Bohaterce jednak czegoś brakuje. Jakiegoś celu. Anita nie jest do końca szczęśliwa. Na szczęście na jej drodze pojawia się Joanna. Aśka ma super pomysł, który kobiety szybko realizują. Życie głównej bohaterki staje się pełniejsze dzięki tej inicjatywie. Małżeństwo nawet wydaje się jakieś lepsze. Dobrze, że na córki nie można narzekać. Są jej sensem życia. Anita stopniowo spełnia się coraz bardziej. Jest coraz szczęśliwsza. Czy jednak będzie szczęśliwa? • Moja opinia: Bardzo podoba mi się fakt, że autorka podjeła się tak trudnego zadania jak napisanie zwykłej histori. W końcu najtrudniej opisać przeciętne życie. Zwykła historia życia codziennego. Bez żadnych ozdobników. Małe, zwyczajne miasteczko, zwykła rodzina, zwykłe problemy. Historia jaka rozgrywa się w wielu domach. Najważniejsze jest jednak to, że autorce się udało zrobić to fenomenalnie. Gratulacje. Nie jest to nudna historia. Czyta się bardzo dobrze. Lektura jest lekka, miła i przyjemna. Czytając ją człowiek oczuwa wszystko co bohaterka. Śmieje się wraz z Anitą i płacze wraz z nią. Oczarował mnie fakt, że główna bohaterka jest książkoholiczką <3 • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • recenzja pochodzi ze strony: www.lottaczyta.blox.pl

Nadzieja umiera ostatnia. • Fabuła: Kornelia od zawsze miała trudne życie. Dzieciństwo przepełnione terrorem ojca. Jednak światełkiem w tym mroku była matka. Bardzo szybko uciekła z rodzinnego domu w małżeństwo. Szukając szczęścia nie wiedziała, że wpada z deszczu pod rynne. Nie spodziewała się, że mąż będzie tym kim ojciec. Tkwiąc w piekle małżeńskim Kornelia musi zmagać się też z demonami dzieciństwa. Nie jest to jej jedyny demon. Z czasem dochodzi kolejny - strata dziecka. Bohaterka boryka się również z DDA czy Borderline. W pewnym momencie w jej życiu dzieje się coś co przelewa czare goryczy i postanawia odejść. Miejmy nadzieje, że uda jej się odnaleść szczęście. Nadzieja umiera ostatnia... • Moja opinia: Patrząc na okładkę tej książki można by się spodziewać lekkiej i przyjemniej lektury. Jakże mylne wrażenie. Książka Moniki Sawickiej zdecydowanie nie jest lekka. Jest to moja pierwsza książka Moniki jaką miałam okazję przeczytać. Trafiła do mnie kompletnie przez przypadek. Wziełam udział w konkursie, w którym brało udział bardzo wiele osób i nie myślałam, że mi się uda. Udało się jednak. Myśle, że to los chciał aby ta książka do mnie trafiła. Lektura ta porusza bardzo wiele trudnych tematów. Trudne dzieciństwo, przemoc domową, Borderline, DDA czy śmierć dziecka. Tak jak zawsze mówie: "Gdy kobiecie umiera dziecko, umiera i część niej samej." Jednak bohaterka cały czas stara się być silna. Książka przepełniona jest wieloma metaforami czy filozoficznymi myślami. Tak jak mówiłam nie jest to łatwa lektura i zdecydowanie nie dla każdego. W trakcie czytania trzeba myśleć, analizować. Podoba mi się też sposób napisania książki, który możemy podzielić na trzy. Narracja, listy oraz dziennik. Dodatkowego uroku lekturze nadają wiersze Kaji Kowalewskiej, które sięgają dna duszy każdego z nas. Podoba mi się też fakt, że autorke inspirują polscy piosenkarze. Ich piosenki również można znaleść w książce. Monika odwołuje się min. do takich artystów jak Maryla Rodowicz, Andrzej Piaseczny czy Edyty Gepert. Dodatkowym atutem na powno jest też fakt, że w lekturze można odnaleść informacje czym jest DDA czy toksyczny związek. Myśle, że takie informacje mogą być dla wielu osób przydatne. Podsumowując. Piękna okładka skrywająca "brzydką" historie, która napawa nadzieją na lepsze jutro. Książka nie dla każdego. Tylko wyrafinowany czytelnik szukający wymagającej i nieszablonowej książki odnajdzie w niej to co skrywa pięknego. Mnie urzekła. Zachwyciła. • Na koniec pragnę tylko powiedzieć do Moniki bez której ta książka by nie powstała DOBRZE, ŻE JESTEŚ! • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl