Przyjemna pozycja. • Ten wierszowany utwór o dobrej, wartkiej akcji, wyraźnym rytmie i humorystycznym zabarwieniu jest świetną bazą do czytelniczej zabawy z młodszym odbiorcą. • Pamiętałam ów wiersz z własnego dzieciństwa jak przez mgłę, czytanie książki było więc dla mnie jak spotkanie dawnego dobrego znajomego po latach. Nie zawiodłam się - dziecku też się spodobała.

Świetna książeczka z treściami przyrodniczymi dla młodych i najmłodszych czytelników. • Składa się z kilku cało­stro­nico­wych­ ilustracji przy­pomi­nają­cych­ kadry zdjęć, opatrzonych odrobiną tekstu utrzymanego w narracji trzecioosobowej lub w formie dialogów zwierząt. Z tych trzech, czterech zdań najmłodszy odbiorca dowie się kilku ciekawych faktów o preferowanym pokarmie, wyglądzie i sposobie życia zwierząt polarnych. • Krórtka forma przekazania informacji, poparta pięknymi, realistycznymi rysunkami wysyconymi kolorami, jest dla młodszego dziecka bardzo atrakcyjna. U dorosłego odbiorcy też wzbudza zadowolenie, tym bardziej więc polecam.

Króciutka, bardzo prosta w narracji i przekazie opowiastka dla najmłodszych. Czytana na głos ma harmonijne brzmienie, napięcie jest dozowane w sposób wyważony pod kątem młodszych odbiorców. Lektura nie traumatyzuje. Płynący z opowiastki morał jest adekwatny do poziomu rozwoju najmłodszego czytelnika: są sytuacje, gdy trzeba być głośno (wołanie o pomoc), a są takie, gdy trzeba być cicho (tu akurat to ochrona przed czyhającym zagrożeniem, ale można tę myśl samodzielnie rozwinąć i podać przykłady innych sytuacji z perspektywy ludzkiej, nie mysiej).

Trzymająca w napięciu opowieść dla dzieci oparta na prawdziwych wydarzeniach. Nie zawiera zbędnych ozdobników, fantazji i udziwnień, młody człowiek może widzieć w przedstawionym świecie odbicie wycinka znanej sobie rzeczywistości: nie wszyscy ludzie wykazują zainteresowanie i troskę o błąkające się zwierzę, nie każdy właściciel jest właścicielem odpowiedzialnym, nie każdy ma w sobie tyle empatii, by dobro zwierząt przedkładać nad zaspokojenie własnej potrzeby czystej rozrywki. Ale jest też mnóstwo właśnie takich ludzi, a chęć pomocy jednoczy i potrafi zdziałać cuda. Z lektury wyłania się obraz bez niepotrzebnego lukru, ale nie jest to przedstawienie przytłaczające i ponure. Pod tym względem książka jest naprawdę dobra. • Dobre są też ilustracje (choć zdarza się nieznaczny rozdźwięk pomiędzy tym, co na nich, a w tekście; wnikliwi mali czytelnicy mogą to wychwycić). Scenariusz tej historii napisało życie - nawet jeśli nie w całości, to w odbiorze brzmi to wszystko wiarygodnie. • Historia mogłaby się skończyć po uratowaniu psa, czyli wraz z najmocniejszym akcentem opowieści. Akcja toczy się jednak dalej, dowiadujemy się całkiem niemało o dalszym żywocie psa. Uprawdopodabnia to historię, ale najmłodszych czytelników już tak nie porwie. Dziecko powoli wytraca zainteresowanie lekturą. I nagle ożywa przy ostatniej stronie - gdy pies pokonuje ograniczający go lęk przed chodzeniem po schodach. • Pozyskany kolejny, niespodziewany dla nas uśmiech i entuzjazm dziecka, wywołany takim a nie innym zakończeniem, to miły prezent.

Kompletne dzieło. Wybitne wydanie z ilustracjami prze­dsta­wiaj­ącym­i obrazy Jakuba Różalskiego. Antologia pozornie skrajnie odmiennych opowiadań, zespolonych wspólną tematyką z obrazów malarza. Świetny sposób na poznanie stylu pisarskiego poszczególnych autorów. Opowiadania nierówne jakościowo, ale wszystkie stanowią pasujące do siebie elementy większej układanki kore­spon­dują­cych­ sztuk. Tytuł całości nie mógł być bardziej trafiony: to rzeczywiście Inne Światy. • Czytając łatwo zapomnieć, kto kim się inspirował. Całość jest tak harmonijna, jak gdyby artyści czytali sobie w myślach. Przyjemność stanowi już samo przeglądanie zawartości. Można całą tę niemałą pozycję pochłonąć na raz, nie czując przesytu, lub też czerpać z niej po trochu.