Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
61 62 63
...
78
  • [awatar]
    kkarwacka
    Lektura nieciekawa. Tytuł zwodniczy. Nie można jej potraktować jako wiarygodne źródło informacji, jest raczej obszernym zbiorem przedstawień przypadków wraz z próbą osadzenia ich w kontekście postawionej tezy (że za taki a nie inny przebieg schorzeń - lub za ich powstanie - w prezentowanych przypadkach odpowiadać mógł długotrwały stres). Nie jest to pozycja naukowa, co mogłoby być nawet zaletą książki, ale nie w takiej formule i takim ujęciu; czytanie lektury przypomina nurzanie się w ludzkich tragediach bez wyraźnego celu. Może ktoś poza autorem wyniesie z tej książki coś dla siebie, ale na pewno nie jest to lektura uniwersalna i może wzbudzać conajmniej mieszane odczucia.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Książkę odebrałam jako dobrze napisany lekki erotyk z akcją osadzoną w realiach wcze­snoś­redn­iowi­ecznych terenów Norwegii. Rys historyczny jest tu przedstawiony w sam raz dla laika; oczyma wyobraźni można zobaczyć niektóre aspekty życia wikingów, tak odmiennego od naszych słowiańskich korzeni. Subtelna w słowie erotyka przeplata się tu z wysmakowanymi opisami krajobrazów i elementów tamtejszej kultury; jedyne, czego brakuje temu utworowi, to nieco bardziej zrywnej i wciągającej akcji. Całość jest nieco zbyt melancholijna i eteryczna, by czytać ją z wypiekami na twarzy czy zapartym tchem.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Bardzo liczyłam na tę pozycję jako ciekawą pomoc utrwalającą dziecku nazewnictwo miesięcy naszego kalendarza. Mały Czytelnik okazał się nią jednak zupełnie niez­aint­eres­owan­y, mnie też niczym nie ujęła. Ilustracje są zbyt szczegółowe i "naćkane", a równocześnie niczym szczególnym się nie wyróżniają. Czytelnik automatycznie szukać zaczyna po chwili przeglądania jakiejś spokojniejszej plamy pośród tego nadmiaru graniczącego z chaosem. Może takie przedstawienie nie zrazi najwytrwalszych fanów wyszukiwanek, mi odechciało się nawet pobieżnego przeglądania po kolejnej stronie z miesiącem, w którym znów nie doszukałam się cech dla niego char­akte­ryst­yczn­ych.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Genialna książka dla całej rodziny. Czytałam ją z pasją na głos, mając za słuchaczy osobę dorosłą i małe dziecko. Napisana tak, że ciężko się od niej oderwać. Rosnący podziw dla wiedzy autora, a równocześnie umiejętności przyjęcia przez niego szerokiej perspektywy i wykazania bezsprzecznej szczerości wobec czytelnika i samego siebie (który historyk czy naukowiec ma odwagę mówić otwarcie "nie wiem", "nie wiemy tego", "nie wiemy na pewno"?) każe mi sięgnąć po więcej jego książek.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Książka jest zbiorem mniej lub bardziej znanych, wyse­lekc­jono­wany­ch utworów dziecięcych z dawnych lat - jakże jednak ponadczasowych! Nie dostrzegłam żadnego "klucza", wedle którego właśnie te poszczególne utwory zostały zawarte w pierwszym tomie z serii, nie przeszkadza to jednak w całościowym zapoznaniu się z książką lub wyborem tego, co nas konkretnie zainteresuje. • Szata graficzna książki - a właściwie zawarte w niej oryginalne ilustracje do wydań z dawnych lat - zasługują na docenienie. Każdy z dorosłych z nostalgią lub zachwytem może odkryć "na nowo" bliską mu kreskę tego czy innego ulubionego ilustratora utworów poznanych w dzieciństwie, a pokolenie najmłodszych odbiorców może być takimi odkryciami nie mniej zachwycone. Dopełnieniem dzieła jest staranne wykonanie i dobry jakościowo papier. • Ocalenie od zapomnienia dawnych utworów w takim wydaniu to piękny hołd złożony ich autorom oraz dziecięcym podwalinom naszej dorosłości.
Ostatnio ocenione
1
...
132 133 134 135 136
  • Sońka
    Karpowicz, Ignacy
  • Kucając
    Stasiuk, Andrzej
  • Papusza
    Kuźniak, Angelika
  • Cyganie w Polsce
    Ficowski, Jerzy
  • Kamień na kamieniu
    Myśliwski, Wiesław
  • Demony cudzego strachu
    Ficowski, Jerzy
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Nadzór pedagogiczny - biblioteki szkolne Poznań PBP
Ministerstwo Edukacji Narodowej opublikowało arkusz kontroli w zakresie prawidłowości organizacji i funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Informacje o kontroli: • Kontrola dotyczy sprawdzenia zgodności z przepisami prawa funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Kontrolę należy przeprowadzić w publicznych: szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych (z wyłączeniem szkół policealnych oraz szkół dla dorosłych). • Kontrolą należy objąć 25% wskazanych powyżej szkół, w okresie listopad 2016 r. – kwiecień 2017 r. • Kontrolą należy objąć rok szkolny 2016/2017. • Arkusz kontroli [Link]
Kultura wobec postępu i modernizacji Poznań PBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
Książka i wiedza
Niemy krzyk pokolenia Z
Fizjoterapia w uroginekologii
Terapia i edukacja z psem
Pan Kuleczka
Jak układać bajki terapeutyczne?
Edukacja przedszkolna w Polsce
foo