Czytałam poprzednie części „Dzienniczka…”, więc ucieszyłam się na widok najnowszych tomików. • Aśka – jak sama o sobie pisze – zakręcona jak słoik ogórków, opisuje każdy dzień po kolei. Co wydarzyło się ciekawego. Jak to w dzienniku. W tomie szóstym towarzyszymy jej od świąt Bożego Narodzenia do początku maja. Bohaterka chodzi do pierwszej gimnazjum. Weryfikuje swoje zachowanie z pierwszych miesięcy roku szkolnego w rozmowie z mamą i postanawia zaprzyjaźnić się z Maurą. • A w rodzinie… Coraz lepiej układa się z Ludwiką, starszą siostrą. Babcia od czasu do czasu przyjeżdża na dłuższy pobyt, razem też wyruszają zimą do leśniczówki pana Józefa. Rodzice dyskretnie czuwają nad córkami, a gdy trzeba, wkraczają do akcji. • Książka po prostu zwyczajna – a takie najbardziej lubię! • Miło spędza się z nią czas. Polecam.

Mocno melodramatyczna powieść osadzona pod koniec II wojny światowej. • Narrator, unieruchomiony na wózku po tragicznym wypadku (jechał na spotkanie miłości swego życia), staje się mimowolnym powiernikiem wszystkich spotykających go osób. Przeniósł się wraz z rodziną do St Loo w Kornwalii. (Bratowa właśnie odziedziczyła tam dom po ciotce). I, chcąc nie chcąc, staje się świadkiem najbardziej dramatycznych wydarzeń. A osobami dramatu są: stare matrony z zamku St Loo, ich wnuczka Isabella – zjawiskowo piękna i, zdawałoby się, oderwana od rzeczywistości, młody polityk – wywodzący się z gminu kandydat partii konserwatywnej do najbliższych wyborów, oraz kuzyn Isabelli – baron St Loo. • Moim zdaniem, kryminały jednak były żywiołem Agathy Christie. • Powieść raczej dla wytrwałych.

Pięknie ilustrowany przez Ilon Wikland zbiór trzech opowiadań Astrid Lindgren z Lottą w roli głównej: • Pewnie, że Lotta umie jeździć na rowerze, • Pewnie, że Lotta umie prawie wszystko, • Pewnie, że Lotta jest wesołym dzieckiem. • W pierwszym Lotta łobuzuje na starym rowerze cioci Berg. Kończy właśnie 5 lat i nie może już się doczekać własnego roweru. Uważa to za wielką nies­praw­iedl­iwoś­ć, że wszyscy mają rower oprócz niej. • W drugim jest akurat piękna zima, zbliża się Boże Narodzenie, a Lotta demonstruje wszystkim swoje umiejętności. Oj, jest z tym trochę kłopotu, ale i też trochę śmiechu. • W trzecim zbliża się Wielkanoc, a tu sprzedawca cukierków zwija sklep i wyprowadza się ze Szwecji. Co robić? Skąd Lotta weźmie słodycze? Jak pocieszyć smutnego sprzedawcę? Ale i na to rezolutna dziewczynka znajdzie sposób. • Świetna książka. • Jedyne czego brakuje – to tytułów poszczególnych opowiadań na stronie tytułowej lub chociażby spisu treści. Ale to już błąd wydawcy.

Pięknie opowiedziana, jak to u Barbary Wachowicz, historia Olgi i Andrzeja Małkowskich – twórców polskiego harcerstwa. • Niełatwe to było życie, ale zaprawione najpierw w sokolich drużynach, a później właśnie w harcerstwie. Poznali się we Lwowie w grudniu 1910 roku. Oboje mieli po 22 lata. A w lutym następnego roku na zebraniu „Sokoła – Macierzy” Andrzej Małkowski zabrał głos: „Kto wie, czy właśnie skauting nie jest siłą, która rozsadzi strupieszałą skorupę dzisiejszego świata? Jeślibym dostał lokal i jakie takie zaplecze mej pracy, to podejmuję się zorganizować drużyny skautowe tu we Lwowie i w całej Polsce” (s.60). • I tak to się zaczęło. Nie zapominajmy, że Polska wciąż jest pod zaborami. W Galicji wszystko mogło odbywać się jawnie, ale pod zaborem rosyjskim i pruskim harcerstwo tworzyło się w pełnej konspiracji i z narażeniem życia. Ale udało się. A już w najbliższej wojnie właśnie z szeregów harcerskich wywodzili się najdzielniejsi żołnierze. • Makowski, nie godząc się na walkę pod żadnym zaborczym sztandarem, wybrał tułaczkę po świecie. Bez powodzenia próbował stworzyć wojsko polskie w USA i Kanadzie. Ostatecznie zginął w katastrofie statku w styczniu 1919 roku. Płynął z rozkazami od gen. Hallera. Olga została sama z małym synkiem. Dalej poniosła przez długie życie wspólną ideę harcerstwa. Za cenę ogromnego trudu, wielu wyrzeczeń, ale z wielkim sukcesem. • Wspaniała gawęda, opatrzona zdjęciami. Pierwsza część pięciotomowego cyklu „Wierna rzeka harcerstwa”. • Polecam!

Bliźniaczki, Flora i Rose, w niemowlęctwie rozdzielone przez rodziców (każde wzięło jedną córkę i odeszło w swoją stronę), nie przeczuwają nawet istnienia swojej drugiej połowy, aż do pewnego dnia, kiedy to los przypadkowo je zetknął ze sobą. • Do Londynu Flora przyjechała w poszukiwaniu pracy, zaś Rose – bogata i nielubiąca zobowiązań – wpadła akurat po drodze ze Stanów do Grecji. I obie przyszły do tej samej włoskiej restauracji na kolację. • Rose wielkodusznie zaprasza siostrę do swojego mieszkania. Ale – jak się niebawem okazuje – nie tak znów bezinteresownie. Wkrótce pojawia się tam narzeczony, który obiecał rodzinie, że przywiezie Rose. Flora zgadza się odegrać rolę narzeczonej i pojechać z nim na weekend do Szkocji. Sprawy się dodatkowo komplikują, gdy okazuje się, że i tam bliźniaczka niegdyś nieźle narozrabiała. • Przyjemna, ciepła powieść dla kobiet. Jak to u Rosamunde Pilcher, jest tu i urokliwa Szkocja i Londyn, i nawet trochę Kornwalii.