„Ponad wszystko” według mnie jest jedną z ciekawszych współczesnych książek dla młodzieży. Niewątpliwie jest to powieść o różnych obliczach miłości. Główna bohaterka to Maddy. Z uwagi na chorobę „uwięziona” jest w swym jakże sterylnym domu, niczym księżniczka w wieży oczekująca na przybycie księcia. Takowy młodzieniec ku zaskoczeniu wszystkich wkrótce pojawia się w bliskim otoczeniu dziewczyny. Jest nim mieszkający po sąsiedzku Olivier. Początkowo ich relacja jest bardzo skomplikowana. Zaprzyjaźniają się bowiem ze sobą za pomocą poczty elektronicznej. Ich wzajemne stosunki bardzo szybko z formy przyjaźni przeradzają się w dość konkretne uczucie. Ogromna potrzeba poczucia bliskości oraz poprowadzenia normalnej rozmowy sprawia, że Oli ma możliwość spotkania się z Maddy. Odtąd akcja staje się znacznie bardziej wartka i nie powiem zaskakująca… Cóż nie mogę zdradzić niczego więcej, bo lektura straci smaczek. Z całą pewności poznanie się tych dwojga ludzi zmieniło ich życie na zawsze, a także doprowadziło do ujawnienia pewnego, okrutnego sekretu. Powieść „Ponad wszystko” opowiada również o trudnej, ale też bezgranicznej miłości matki do córki. Miłości, która staje się dla nich obu strasznym przekleństwem. Jest to opowieść o prawdziwym życiu, poczuciu strachu, ludzkich obawach i lękach, ale również kłamstwie oraz bólu zadawanym przez lata. Fascynuje, wzrusza, intryguje i daje do myślenia. Gorąco polecam.

„Żeby zło mogło triumfować, wystarczy, że sprawiedliwi nie będą nic robić”. • Każdy więzień w Auschwitz myślał tylko o jednym… Chciał wyrwać się, uciec z tego piekła na ziemi. ON natomiast usilnie pragnął się do tego piekła dostać, aby móc na własnej skórze przekonać się o całym jego okrucieństwie. • W pewnym momencie Denis Avey, brytyjski żołnierz będący jeńcem wojennym decyduje się zamienić swój mundur na pasiak i podszywając się pod jednego z więźniów wejść na teren obozu Auschwitz. By zostać naocznym świadkiem bestialskich wydarzeń jest gotów zrezygnować z przysługującej mu ochrony. Doświadczenie to jednak odciska na jego psychice nieodwracalne piętno. W swym nierozsądnym pomyśle udaje mu się, jak się z czasem okazuje, uratować życie pojedynczym jednostkom. Do Auschwitz wdziera się dwukrotnie i dwukrotnie bezpiecznie z niego wychodzi. Po ataku przez Armię Czerwoną przeżywa również tragiczny marsz śmierci. Po długiej wędrówce powraca do swej ojczyzny – Wielkiej Brytanii. Przez kolejne sześćdziesiąt lat od tych wydarzeń milczy… W końcu przełamuje barierę strachu i opowiada całą swoją porywającą, wzruszająca, a zarazem nieprawdopodobną historię. Historię człowieka o zdumiewającej odwadze, ogromnej chęci do życia oraz do walki o nie, za wszelką cenę. • „Człowiek, który wkradł się do Auschwitz” to książka, która przedstawia okrucieństwo II Wojny Światowej z zupełnie innego punktu widzenia. To ciekawa historia godna polecenia.

Jak na polski film o charakterze sensacyjnym muszę przyznać, że jest całkiem niezły. Bardzo wartka akcja, doskonale obsadzone role oraz świetna gra aktorska. Może tylko fabuła, jak na polskie realia zbyt mocno "amerykańska". Można przy czasie obejrzeć. Polecam.

"Dama w Vanie " to film, w którym mamy do czynienia z typowym angielskim czarnym humorem. Sama fabuła nie do końca urzeka z uwagi na to, że jest nieco monotonna i chaotyczna. Czy jest to film warty obejrzenia? Zdecydowanie tak. Rola tytułowej bohaterki odegrana przez Maggie Smith jest wprost nieoceniona. Polecam gorąco.

Zawiedziona…, bo okłamana już od pierwszej jej strony? Prawdą jest, że świetnie zaprojektowana i jakże wymowna okładka tej powieści oraz rekomendacje na niej zamieszczone intrygują nieco czytelnika i niewątpliwie zachęcają do jej przeczytania. Nawet łza spływająca po policzku marionetki sugerowałaby, że będą nami szargać niewiadomo jak wielkie emocje. Nic bardziej mylnego… Owszem zbrodnia jest, ale jedynie krótko wspomniana… Głównymi bohaterkami tej powieści są trzy siostry, które mimo przeżytej traumy prowadzą w małym szwedzkim miasteczku spokojne życie, w którym z ogromnym oddaniem realizują własne pasje. Trochę szumu w okolicy wywołuje pojawienie się w niej Amerykanina Amnona Goldsteina, który rzekomo chce napisać książkę związaną z przeszłością tego małego miasteczka. W tym jednak bajkowym krajobrazie dochodzi od czasu do czasu do pewnych incydentów, jednak sytuacje te rozwiązują się wkrótce same. Według mnie powieść Ernestam nie ma nawet najmniejszego związku z thrillerem. Psychologii w niej też raczej niewiele, a już z całą pewności nie trzyma ona w napięciu i to nawet najmniejszym. Nie będę doszukiwała się w niej jakiejś głębi, bo miał być to thriller, a wyszła z tego zwykła powieść obyczajowa, nic więcej… Jak z posłowia można wywnioskować autorka wykorzystując historię własnego dziadka miała ambicje na stworzenie książki o nieco historycznym charakterze, prze­dsta­wiaj­ącym­ sytuację Żydów znajdujących się na „emigracji”, ale okazuje się, że przerósł ją ten temat. O Żydzie owszem opowiedziała, ale bądźmy szczerzy, coś mało wymowna i ujmująca ta jej opowieść. Myślę, że książkę tę można sobie ot tak przeczytać, ale nie miejcie wobec niej niewiadomo jak wielkich wymagań… W wielu kwestiach wprowadza w błąd czytelnika.