Antek się źle czuje. Postanawia wybrać się do kurzolskiego mieszkanka pod jego łóżkiem. Chłopiec prosi Kurzola by ten wraz z nim udał się w głąb jego ciała, bo dzieje się w nim chyba coś niekoniecznie dobrego. I tak za pomocą magicznej klepki trafiają… W miejsce bardzo owłosione i o dość przykrym zapaszku. Wygląda na to, że zanosi się na sporą infekcję. Kto jest sprawdzą całego zamieszana w układzie odpornościowym Antka? Bakterie czy może wstrętne wirusy? Z pewnością kapitan Makary i jego brygada ze wszystkim sobie skutecznie poradzą. Przy okazji dowiadujemy się jaką nadzwyczajną moc w tym wszystkim odegrało tajemnicze znamię na ramieniu Antka. Udanej, brawurowej lekturki. Oczywiście z dużą tęsknotą czekam na kolejne, piąte już przygody Kurzola w ludzkim organizmie.

W kolejnej części przygód Kociej Szajki przez zupełny przypadek i za małą sprawą pewnej kociej miłości trafiamy do Wenecji. Miasta, gdzie ulice stanowią kanały, a zamiast samochodów stosuje się gondole. W Wenecji trwa karnawał, zatem koty się nie nudzą. Pewnego jednak wieczoru stają się świadkami dziwnego zdarzenia. Dwóch podejrzanych osobników za pomocą gondoli wywozi z pałacu del Monte drogocenne księgi. W jakim celu i dokąd? Szybko okazuje się, że była to zwykła kradzież. Szajka wkracza do akcji wraz z pomocą włoskich służb i z pewnością bardzo szybko trafi na ślad złoczyńcy. Zatem udanej lektury.

Przed nami niesamowita rowerowa przygoda. Wraz z szaloną, norweską rodziną udajemy się do Danii. Oj nie jest łatwo zorganizować taką wyprawę dla tak licznej grupy. Ale dla rezolutnego taty nie ma rzeczy niemożliwych. W końcu wszyscy razem lądują za upragnioną granicą. Jest wesoło, lecz i niezwykle wyczerpująco. Są nowe fantastyczne przygody, a także interesujący ludzie warci poznania. Jest też całe mnóstwo dobrego humoru, bo z bohaterami książek 8+2 nie da się nudzić. Zatem prędko zasiadajcie do lektury. Nie marnujcie czasu 😉 To doskonała rozrywka.

Zachwycona kryminałem „Wyznania” Kanae Minato postanowiłam sięgnąć również po „Wszystko dla N” i bardzo, oj bardzo tego żałuję. Cóż za stracony czas. Ale do rzeczy… • Na dzień dobry mamy morderstwo małżonków, mieszkających w apartamencie jednego z wieżowców. Świadków zdarzenia jest kilkoro. Każdy z nich składa zeznania i wszystko wskazuje na to, że sprawca jest tylko jeden i bardzo łatwo go wskazać. W sumie ekstra, tylko co dalej? Pomyślałam wówczas sobie, że teraz to czekam tylko na to wielkie łał, które musi mnie rzecz oczywista zaskoczyć. I tak brnę dalej w tekst. I okazuję się, że im dalej tym gorzej. Ponownie wracamy do tych samych bohaterów, ale tym razem zaglądamy nieco bardziej w meandry ich psychiki. Okazuje się, że każdy z nich skrywał jakąś tajemnicę, wiele rzeczy przemilczał, uknuł pewną intrygę. A wszystko to z miłości… Trudno jest jednak dociec czyjej konkretnie i do kogo. Nużący jest ten wywód autorki, związany z wędrówką po zakamarkach ludzkiej psychiki. W sumie niewiele z niego korzystnego dla fabuły wynika. Czytelnik jest nim znudzony, zmęczony i bardzo mocno rozczarowany jego końcowym rezultatem. Fabułę tą porównałabym do gwałtownie przebitego balonika, wypełnionego powietrzem. Krótkie bummm i zupełnie nic poza tym. Dlatego absolutnie nie polecam!!!

Najsłynniejszym cieszyńskim daniem są kanapeczki ze śledziem. Królują one także na corocznym bankiecie w ratuszu. Ale wygląda na to, że w tym roku ich zabraknie. Bo w sklepie na ulicy Gołębiej doszło do kradzieży. Ktoś wybił szybę wystawową i skradł wszystkie śledzie. Dziwna to sprawa, ale Walerka Koczy i komisarz Psota podejmują wyzwanie. Oczywiście do całej tej akcji włącza się także Kocia Szajka, która sama miała wcześniej ogromną chrapkę na te przepyszne śledziki… Komu tak zasmakowały śledzie tym razem? A może ich kradzież to zwykły podstęp? Jak będzie wyglądało przyjęcie w cieszyńskim ratuszu bez królewskich śledzi? Hmmm… Przekonajcie się najlepiej sami. Udanej lekturki 😉