Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
Iska

"Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła"
Wisława Szymborska

"Kto czyta książki, żyje podwójnie"
Umberto Eco

"Łatwiej niektórym książkę napisać, niż drugim ją przeczytać"
Alojzy Żółkiewski

"Z książkami jest tak, jak z ludźmi: bardzo niewielu ma dla nas ogromne znaczenie. Reszta po prostu ginie w tłumie"
Wolter

Najnowsze recenzje
1
...
105 106 107
...
122
  • [awatar]
    Iska
    Zachęcona pochlebnymi opiniami o "Służących" postanowiłam zapoznać się z tą zachwalaną lekturą. Będę szczera... Nie zrobiła ona na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia. Język jakim posługuje się w powieści autorka mnie bardzo drażnił. Rozumiem, że chciała podkreślić w ten sposób charakter pewnych jej bohaterów, ale bez przesady... Świetnie natomiast, że pomysł na przedstawienie sytuacji służących oraz sposobu ich traktowania autorka zaczerpnęła korzystając w dużej mierze z własnego doświadczenia i wieloletnich obserwacji. To z całą pewnością powieść ponadczasowa, która bardzo wiele mówi czytelnikowi o wyswobadzaniu się z ograniczeń. W sumie nic odkrywczego, aczkolwiek z dużą dozą dobrego humoru. Można ją przeczytać, ale za lekturę obowiązkową bym jej nie uznała.
  • [awatar]
    Iska
    Nie ma to jak kawałek naprawdę dobrej literatury i to na dodatek polskiej. Napisana doskonałą polszczyzna, pełną "zwiewnych" metafor historia Sońki z Podlasia urzeka, skłania do refleksji, wzrusza, fascynuje. Autor w sposób niezwykle "lekki", aczkolwiek nadzwyczaj inteligentny opowiedział o losach głównej bohaterki, obierając sobie za tło wydarzeń temat największej z wojen... "Sońka" sama otwiera się przed czytelnikiem i snuje swą pełną emocji opowieść o nieszczęśliwym życiu w małej wsi... Natomiast powieściowym odbiorcą całej tej historii jest pewien posłaniec, który zjawia się znikąd, aby wysłuchać opowieści jej życia. I tak poznajemy historię zakazanego uczucia, jakie żywiła Sońka do pewnego Niemca, z którego zrodził się Mikołaj. Ale także Miszę poświęcającego się dla niej bez końca. Prócz niepojętej miłości, przekraczającej wszelkie bariery na kartach tej książki spotykamy się również z niebywałym okrucieństwem, poniżeniem, nienawiścią oraz upokorzeniem. To powieść godna zaangażowania się w jej treść. Polecam zatem serdecznie.
  • [awatar]
    Iska
    Lubię książki Genovy. "Lewa strona życia" to naprawdę godna uwagi pozycja. Mimo trudnego tematu jaki podejmuje czyta się ją niezwykle lekko i szybko. Jak to w stylu autorki bywa cała akcja rozgrywa się wokół bohaterki, której historia związana jest z pewnym problemem natury neurologicznej. Mimo dramatu życiowego jakiego doświadczyła Sarah udaje jej się odnaleźć sens życia. To pełna miłości, ciepła obezwładniająca historia o tym, że wszystko jest możliwe. O tym, że zaledwie w ułamku jednej sekundy można stracić wszystko na czym nam w życiu zależy i również o tym, co dzięki tej jednej tragicznej sekundzie możemy zyskać. Świetnie skonstruowana powieść obyczajowa o niesłychanie niezłomnej kobiecie, która z ogromnym uporem walczy o odnalezienie swojego miejsca w nowym życiu po urazie doznanym w wyniku wypadku samochodowego. Niesłychane... Polecam gorąco. Wzrusza, zmusza do refleksji, zaskakuje!!!
  • [awatar]
    Iska
    I jest!!! Bez dwóch zdań najgorsza książka jaką w życiu swym miałam okazję przeczytać. Kryminał? Bez przesady!!! Pozycja ta jest tak beznadziejna, że wprost trudno mi jest to wyrazić za pomocą słów. Prostacka, bez stylu, kiepsko zarysowane postacie... No zwyczajnie żenująca... Szkoda lasu-drzewa-papieru na jej wydanie. Nie polecam!!! Tragizm literacki.
  • [awatar]
    Iska
    Jak na polski film historyczno-szpiegowski muszę przyznać, że jest nawet niezły. Przedstawia on losy pułkownika Ryszarda Kuklińskiego, który pod pseudonimem Jack Strong pracował jako szpieg dla amerykańskiego wywiadu. Współpracując z CIA zyskał wiele, ale też jeszcze więcej stracił - stracił tych co kochał. Mimo wszystko częściowo dzięki jego skutecznej działalności wywiadowczej nie doszło do wybuchy III Wojny Światowej. Dobrze zekranizowany kawałek polskiej historii.Polecam.
Ostatnio ocenione
1
...
12 13 14
...
102
  • Tato, kiedy przyjdzie Święty Mikołaj?
    Majaluoma, Markus
  • Drabina
    Kuzniecowa, Eugenia
  • Piąta kura u wozu
    Bednarek, Justyna
  • Bractwo-piractwo
    Usenko, Natalia
  • Kupa faktów o smrodzie, czyli Co i dlaczego ludziom cuchnie, trąci i zalatuje
    Kay, Edward
  • Królik i Misia
    Gough, Julian
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo