Przyszedł czas na bardzo szybką i zupełnie niespodziewaną przeprowadzkę. Rozpoczęły się wiosenne porządki, w wyniku których dla pająka Henryk i Bzyka muchy nie ma już miejsca w domowym zaciszu. Chłopaki razem przenoszą się do ogrodu. Oczywiście początkowo wcale nie jest im łatwo. Ogród to zupełnie inny klimat, dosłownie oraz w przenośni. W końcu jednak znajdują dla siebie w miarę bezpieczny azyl. W trakcie jego poszukiwań poznają mnóstwo mieszkańców zielonego zakątka. Są ogromnie przerażeni, zagubieni i zaskoczeni zachowaniem niektórych napotkanych owadów. Póki co ogród jest dla nich niczym dżungla pełna nieb­ezpi­ecze­ństw­, przed którymi muszą uciekać, by jakoś ujść z życiem. Z czasem jednak udaje im się jakoś zaaklimatyzować w nowym, zupełnie innym niż poprzednie, miejscu zamieszkania. Historia o musze i pająku jest zabawna, z wartką akcją i całą masą interesujących bohaterów. Nie jest to może jakaś wybitnie świetna opowieść fabularna, ale jak to się mówi „do przeczytania”, by zabić czas.

Nie przepadam za opowiadaniami z jednego prostego względu. Na dłuższą metę niestety słabo pamiętam, o czym była w nich mowa. Muszą być naprawdę łał, żeby na długo zagościć w mojej pamięci… Sięgnęłam po „Przez błękitne pola”, bo zauroczyły mnie wcześniej „Drobiazgi takie jak te” Claire Keegan. Tym razem autorka przedstawiła osiem różnych historii i każda z nich jest bardzo emocjonalna i na pewien sposób wyjątkowa. Bohaterami tych opowiadań są ludzie pochodzący z maleńkich miejscowości położonych gdzieś w Irlandii. I to właśnie Irlandia odgrywa w nich kluczową rolę, jest takim mianownikiem, który scala wszystkie te historie w jedną spójną całość. Postacie te łączą także pewne cechy wspólne, takie jak nieufność wobec obcych i temu, co nowe. Wielu z nich towarzyszy poczucie pustki oraz dojmująca samotność. Często także dochodzi u nich do wypierania uczuć. Jednak każdy z nich próbuje coś w swym dotychczasowym życiu zmienić. Nie wszystkim natomiast się to skutecznie udaje. Jedyne co nie ulega u nich nigdy zmianie to to, że są bardzo przywiązaniu do miejsc, z których się wywodzą. Są to oczywiście bardzo urokliwe i w sposób niepowtarzalny piękne strony. Środowisko to również bardzo głęboko oddziałuje na ich emocje, a także podejmowane prze nich decyzje i działania. Ogromną role odgrywa tu także tradycja, tożsamość kulturowa, a także religia. • Opowiadania Keegan mają swój urok. Są napisane w bardzo przejrzysty sposób, który sprawia, że mimo tematów skomplikowanych, których często dotykają, czyta się je niesamowicie płynnie. Jest to proza, która ma w sobie to magiczne coś. Myślę, że nie może się nie spodobać.

Upalny dzień w sam raz na lody. Klara i Pola mają ochotę zjeść ich dziś całą masę. Rodzi się jednak pewien problem. Babcia Bożenka Śmietanka zamiast lodów jest zmuszona sprzedawać zupę lodową, ponieważ coś stało się z jej zamrażarką i wszystkie lody się rozpłynęły. Dziewczynkom nie pozostaje nic innego jak, w drodze olbrzymiego wyjątku, pójść do konkurencji. Udają się więc do Bruna Gelato, który produkuje gęste i bardzo kremowe lody włoskie. Okazuje się, że Bruno również nie ma im nic do zaoferowania swoim klientom, ponieważ jego lody są niesamowicie słone. Ktoś najwyraźniej podmienił Brunowi worki i zamiast cukru podłożył sól… Chyba z wielkiego Dnia Lodów nici. U pozostałych lodziarzy wcale sytuacja lepiej się nie prezentuje. Każdego z nich spotkało jakieś nieszczęście. Kto uwziął się na sprzedawców lodów i jaki ma w tym interes? Wygląda na to, że Klara i Pola muszą nieco bliżej przyjrzeć się tej tajemniczej sprawie. Być może wraz z komisarzem Rożkiem uda im się odkryć tożsamość tego „lodopsuja”. • Przyłączcie się do bohaterów i wspólnie pobawcie się z nimi w detektywów. Zachowajcie czujność. Bacznie przyglądajcie się każdej z postaci, a być może prędzej niż Klara i Pola zorientujecie się, który podejrzany jest rzeczywistym sprawcą całego tego galimatiasu 😉

Rzecz dzieje się w małym, samoobsługowym sklepie spożywczym. I jak to w sklepach wszystkich bywa na półkach „kusicielkach” stoją produkty wszelkiej maści – te zdrowe i te zupełnie niekoniecznie. Walenty Węglowodan i jego spółka robią wszystko, by zachęcać klientów to ich zakupu. Są władcami wszystkiego, co niekoniecznie pomaga konsumentom w utrzymaniu swego organizmu w dobrej kondycji. Po drugiej stronie „barykady” znajduje się Krzyś uwielbiający słodycze, kolorowe gazowane napoje i solone przekąski. To właśnie takich kupujących wprost ubóstwia Walenty. Ulubioną koleżanką Krzysia jest Kasia. Kasia wraz ze swoją rodziną zdrowo się odżywia. Nie korzysta z gotowych dań ani półproduktów. Z rozmysłem i tylko sporadycznie objada się cukrem. W pewnym momencie zupełnie niespodziewanie w sklepie pojawia się tajemniczy jegomość w czarnym uniformie i zaczyna badać składy poszczególnych produktów. Oj nie wróży to dobrze Walentemu i jego ekipie. Do jakich wniosków dojdzie Detektyw Dietetyczny? Czy łatwo będzie Walentemu i reszcie brygady dostosować się do zaleceń pokontrolnych? • Książka Oworuszko jest doskonałą propozycją dla dzieciaków, które mają problem z prawidłowym, to znaczy ze zrównoważonym odżywianiem się. Niewątpliwie ma ona walor edukacyjny w tym zakresie, który może skutecznie przemówić do rozsądku małym pożeraczom cukru i ich opiekunom 😉

Nastaje dzień, w którym Królik budzi się w paszczy Wilka. I tylko cudem uchodzi z życiem. W rezultacie Królikowi udaje się wypędzić Wilka do Wilczego Lasu… Raczej bezpowrotnie. Jednak chwilę później w Dolinie pojawia się kolejny nieproszony gość. Tym razem jest nim ogromny niedźwiedź polarny, który sieje postrach wśród wszystkich mieszkańców. Żąda wybudowania dla siebie wielkiego pałacu, bo to on jest przecież tutaj potężnym królem. Zwierzęta zachodzą w głowę w jaki sposób pozbyć się groźnego i nieobliczalnego misia. Początkowo nic nie przychodzi im jednak do głowy. Wspólnie dochodzą do wniosku, że jest tylko jedno zwierzę w lesie, które do tej pory u wielu budziło grozę. A tym zwierzęciem jest niestety wypędzony przed momentem Wilk… I cóż teraz począć? Czy Wilk zechciałby im pomóc w kłopocie? Królik zdobywa się na odwagę i wyrusza wprost to przerażającego Wilczego Lasu po posiłki. Czy uda mu się porozumieć z Wilkiem, zanim ten go zwyczajnie zje? Hmmm… Być może nie jest to zła koncepcja. Grunt, żeby w Dolinie na nowo nastał spokój. Przekonajcie się sami czy zwierzęta z Doliny będą na tyle odważne, by przeciwstawić się niedźwiedziowi polarnemu. Polecam gorąco ta przezabawną lekturę.