Autor: Jojo Moyes • Tytuł: Srebrna Zatoka • Tytuł oryginalny: Silver Bay • Wydawnictwo: Znak Literanova • Liczba stron: 512 • Mike przyjeżdża nad malowniczą Srebrną Zatokę z zadaniem zbadania, czy w tym miejscu może powstać piękna inwestycja dla turystów. Widzi tylko plusy – miejsca pracy dla miejscowych, rozwój gospodarczy, ożywienie mieścinki. Lisa, młoda kobieta, samotna matka, którą poznaje na miejscu, jest całkowicie przeciwna tego typu planom, ponieważ zaburzą one ekosystem i wystraszą morskie stworzenia, których przybycie jest dla miejscowych corocznym wydarzeniem. Czy ta dwójka, z pozoru tak bardzo różna, o różnych spojrzeniach na świat, ma szansę się dogadać i… zakochać? • Srebrna Zatoka Jojo Moyes to powieść, w której poznajemy dwójkę głównych bohaterów. Z jednej strony mamy Mike’a – przebojowego pracownika dużej korporacji, który pragnie osiągnąć sukces zawodowy. Z drugiej strony jest Lisa, która przeprowadziła się nad Srebrną Zatokę, uciekając przed nowoczesnością i przepychem, szukała spokoju i stabilizacji. Już na pierwszy rzut oka widać, że ta dwójka różni się od siebie. A jednak coś ich do siebie zbliża. • Fabuła skupia się na dwóch wątkach. Jeden dotyczy zderzenia dwóch środowisk i ich opinii. Bohaterowie mają swoje racje i próbują do nich przekonać drugą stronę. Nie przemawiają do nich argumenty oponenta. Mike chce zbudować w okolicach Srebrnej Zatoki nowoczesny ośrodek, nie baczy jednak na to, że zaburzy to środowisko naturalne miejscowości. Lisa natomiast próbuje przekonać mężczyznę do tego, że życie w tak spokojnym miejscu jest wspaniałe, a oglądanie delfinów i nie tylko może przynieść wiele radości. Poza tym kobieta czuje się tu bezpiecznie właśnie ze względu na spokój Srebrnej Zatoki. • Drugi wątek to oczywiście wątek miłosny. Bohaterowie mają się ku sobie, jednak oboje posiadają też pewne doświadczenia, które ich blokują. Muszą się przed sobą otworzyć, zaufać, by móc coś budować. Oboje powinni też zamknąć pewien etap, by móc wejść w nowy związek. Uczucie, które się między nimi rodzi, jest nieśmiałe, ostrożne i delikatne. Nie jest to wybuch namiętności, to skomplikowana relacja. Autorka dobrze zaprezentowała ten wątek, nie jest on sztuczny. • Jak zawsze u Moyes nie brakuje emocji. Lektura porusza ważne tematy, to nie jest kolejne pospolite romansidło. Autorka zaprezentowała walkę o środowisko naturalne, związek człowieka z przyrodą. Bohaterowie muszą przewartościować swoje życie, by móc zaznać szczęścia. Pokazała też troskę Lisy o jej córkę, bycie samotną matką, a także ucieczkę przed problemami, którą podjęła kobieta, sądząc, że to najlepsze rozwiązanie. • Srebrna Zatoka to świetna lektura na lato. Akcja przenosi nas do pięknego miejsca, a sugestywne opisy sprawiają, że niemal możemy poczuć kropelki wody na twarzy i usłyszeć radosne piski delfinów. Czytało mi się ją z ogromną przyjemnością. To kolejna książka Moyes, która mnie zachwyciła. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, ale wartościowego na wakacje, Srebrna Zatoka będzie w sam raz.

Autor: Ele Fountain • Tytuł: Uciekinier • Tytuł oryginalny: Refugee 87 • Wydawnictwo: Akapit Press • Liczba stron: 207 • Shif to młody chłopak, który chodzi do szkoły, lubi matematykę, grę w szachy. Przyjaźni się z sąsiadem, nastoletnim Binim. Jednak w miejscu, w którym żyją, nie jest bezpiecznie. Kraj ogarnia wojna, a chłopcy mają zostać żołnierzami, mimo że mają zaledwie po czternaście lat. Uciekają z domu, jednak nie dane im jest życie na wolności – trafiają na handlarzy ludźmi, którzy zamykają ich w małym kontenerze z innymi więźniami. A to dopiero początek ich przygód… • Uciekinier Ele Fountain to powieść z gatunku literatury młodzieżowej. Głównym bohaterem jest czternastoletni Shif. To miły chłopak, który lubi się uczyć. Nastolatek szybko jednak musi dojrzeć, bo zmusza go do tego sytuacja. • Powieść pokazuje dwa plany czasowe. Poznajemy głównego bohatera, gdy mieszka jeszcze z rodziną. Widzimy – jego dziecięcymi oczami – że sytuacja w kraju jest nieciekawa. Bliscy są w niebezpieczeństwie, ich los jest niepewny, codziennie muszą stawiać czoła nowym przeciwnościom. Śledzimy też wydarzenia w niewoli. Chłopiec jest przerażony, ale ciągle ma nadzieję na lepsze dni. Jednak nie jest mu łatwo zachować chociaż cień optymizmu, ponieważ warunki, w jakich jest przetrzymywany, są nieludzkie. • Shif jest ciekawym bohaterem, którego wykreowano bardzo dobrze. Ma uczucia i nie boi się ich okazywać. Nie wszystko rozumie, ale to wypada bardzo na plus – jest w swojej niewiedzy i niepewności bardzo prawdziwy. Shif szybko musi dojrzeć, tego wymaga od niego sytuacja. W bardzo młodym wieku musi opuścić rodzinę i zacząć dbać sam o siebie. Zostaje wrzucony na głęboką wodę, ale jakoś daje radę. Z jednej strony Shif musi zająć się sobą, lecz także pamiętać o koledze. Chce też zachować resztki godności w nowych okolicznościach, co jest raczej niemożliwe. Każde wydarzenie uczy go czegoś nowego, lecz to tylko nastolatek, który tęskni za rodziną i boi się każdego dnia w niewoli. • Uciekinier to trudna powieść. Poruszono w niej tematy uchodźstwa i wojny, wcielania młodych ludzi w szeregi wojsk, siłą odbieranie ich rodzinom. Główny bohater jest młody, dzięki czemu czytelnik może zastanowić się nad tym, jak wygląda życie dzieci w miejscu, w którym trwają walki. Temat niewolnictwa również jest bardzo poruszający. Warunki, które panują w kontenerze, są uwłaczające, ludzi traktuje się jak zwierzęta. Jest też motyw rozłąki z rodziną, która dla tak młodego chłopca jest bardzo trudna. Każdy wątek, który tu przedstawiono, zmusza do refleksji. • Uciekinier to powieść młodzieżowa, ale wymagająca skupienia i uwagi, a także pewnej wrażliwości czytelnika. Temat jest trudny i przejmujący. Myślę, że po książkę mogą też sięgnąć dojrzalsi czytelnicy i nie będą rozczarowani. To piękna, porywająca opowieść, w której nie brakuje trudnych tematów. Zdecydowanie warto poświęcić jej czas.

Autor: Evzen Bocek • Tytuł: Arystokratka i fala przestępstw na zamku Kostka • Tytuł oryginalny: Aristokratka a vlna zločinnosti na zámku Kostka • Wydawnictwo: Stara Szkoła • Liczba stron: 178 • Zamek Kostka nie jest miejscem cichym i spokojnym, a już szczególnie nie jest taki w momencie najazdów turystycznych, co część mieszkańców zamku cieszy ze względu na potencjalny zarobek, a innych smuci, bo wolą lenistwo. Jest natomiast pełen oryginalnych obrazów, cennych przedmiotów i pożądanych artefaktów. I tak pewnego dnia dwie amatorskie grupy przestępcze postanawiają udać się do zamku i zrabować to, co według nich wartościowe. Jak potoczą się ich losy? Czy uda im się zrealizować plan? I jak poradzą sobie w zderzeniu z mieszkańcami posiadłości? • Arystokratka i fala przestępstw na zamku Kostka Evzena Bocka to czwarty tom z serii o arystokratycznej czeskiej rodzinie, która ledwo wiąże koniec z końcem. Tym razem Maria, która jest narratorką każdej powieści, nie jest bezpośrednim uczestnikiem wydarzeń, relacjonuje jednak ich przebieg. • Fabuła skupia się na dwóch grupach, które postanawiają obrabować zamek. Obie są amatorskie, ale ich działania są naprawdę szczegółowo zaplanowane. Złodzieje nie wiedzieli jednak, że przyjedzie im się zmierzyć z arystokracją i ich służbą. To i inne wydarzenia mają wpływ na niepowodzenie obu akcji. Maria, jako narratorka, pokazuje nie tylko sam szturm na zamek, lecz także przygotowania obu grup. Relacjonuje to, co udało się ustalić policji i rodzinie. Jest rzeczowa i dokładna, a sytuacje, które opisuje, w dużej mierze rozgrywają się poza Kostką. • W powieści nie brakuje humoru. Bocek znany jest z tego, że jego książki pełne są zabawnych scen, które często wydają się czytelnikowi nieprawdopodobne. Taki jest właśnie jego styl – komizm osiągany jest przez gagi, wyolbrzymienia, stereotypy, przerysowania, wpadki niczym z kabaretu czy dawnych filmów komediowych. Nieporadność bohaterów jest ujmująca, czasem żenująca, ale nie można się nie uśmiechnąć pod nosem podczas lektury. Mam jednak wrażenie, że najlepsza pod tym względem była pierwsza część cyklu. Tam można się było śmiać w głos, tu zostaje już tylko dygnięcie kącika ust. • Bohaterowie, którzy pojawiają się w tej części, są zbieraniną kilku typów charakterów. Mamy chytrych ludzi, którzy chcą się szybko wzbogacić, mamy kombinatorów i nieogarniętych amatorów, którzy nie potrafią zapamiętać najprostszych wskazówek. Wszystko to, dość ciekawie przedstawione, tworzy główną oś fabuły, ponieważ to działania tych postaci będą kluczowe dla powieści. • Arystokratka i fala przestępstw na zamku Kostka to powieść, którą czyta się całkiem dobrze. jest króciutka, można połknąć ją w jeden wieczór. Akcji nie brakuje, gagów również. To lektura rozrywkowa, by się rozluźnić. Jeśli szukacie czegoś takiego, polecam wam całą serię.

Autor: Araminta Hall • Tytuł: Okrutne pragnienie • Tytuł oryginalny: Our Kind of Cruelty • Wydawnictwo: W.A.B. • Liczba stron: 352 • Mike i Verity byli dość nietypową parą. Mężczyzna znajdował się pod silnym wpływem ukochanej, która lubiła grać w niezwykłą grę. Umawiali się w miejscu publicznym i udawali nieznajomych, którzy za chwilę mieli uprawiać ze sobą namiętny seks. Ich rozstanie nie zakończyło tej rozgrywki – Mike otrzymuje od Verity zaproszenie na ślub z innym mężczyzną i uważa, że to próba wciągnięcia go w kolejną część zabawy. Czy ma rację? • Okrutne pragnienie Aramity Hall to thriller psychologiczny. Głównym bohaterem jest Mike, jest on też narratorem powieści. Dzięki pierwszoosobowej narracji możemy lepiej poznać tę postać i zobaczyć, co naprawdę myśli. To wyjątkowo cenne ze względu na to, że powieść pokazuje głównie wyobrażenia mężczyzny. • Głównym wątkiem powieści jest próba odzyskania Verity przez Mike’a. Mężczyzna jest przekonany, że zaproszenie na ślub było pretekstem do zejścia się. Wyobrażenia Mike’a przedstawiane są z duża dozą pewności. Wie on, co lubi jego była dziewczyna, jest pewny, że właśnie wciąga go w ponową rozgrywkę. I te „starania” o zejście się z nią są zaprezentowane w powieści. • Podczas czytania trudno ocenić, co z wypowiadanych przez głównego bohatera sądów to prawda, a co jego wyobrażenie. Spotkania z byłą dziewczyną dowodzić mogą, że nie chce ona wracać do Mike’a, jednak pamiętając ich namiętną grę, można zastanawiać się, czy ze strony Verity nie jest to tylko udawanie dla podkręcenia atmosfery. Mike jest przekonujący, gdy przedstawia swoją wersję wydarzeń. Czytelnik natomiast jest zagubiony. Widząc reakcje Verity, ma się wrażenie, że mężczyzna uroił sobie coś w głowie. Potem jednak jego tłumaczenia tych sytuacji sprawiają, że zaczynamy wątpić, czy to na pewno jego interpretacja jest błędna. • Ta toksyczna relacja przedstawiona została bardzo dobrze. Postacie odpychają się i przyciągają jednocześnie. Widzimy, że zachowanie mężczyzny nie jest normalne. Wyolbrzymia on wiele rzeczy i nadinterpretuje, a przy tym jest tak pewny, że aż mamy ciarki podczas czytania. Jego myśli bywają niebezpieczne, wizje, które sobie tworzy, czasem nijak mają się do rzeczywistości. Na dodatek opowiada o swoim idealnym życiu z Verity, jakby była ona tuż obok, a przecież nie ma jej w jego życiu. Ta skomplikowana gra, którą snuje w głowie Mike, jest wielowarstwowa i bardzo zagmatwana. • Powieść ma wyjątkowy klimat. Jest niepokojąca, a zachowanie głównego bohatera przyprawia o dreszcz. Na dodatek tak naprawdę nie mamy pewności, czy cała ta sytuacja jest wymysłem chorego umysłu, czy to kolejny, bardziej wyrafinowany etap rozgrywki, którą prowadzą dawni kochankowie. Właśnie ta niepewność podkręca atmosferę i sprawia, że nie można się oderwać od czytania. • Okrutne pragnienie to książka z ciekawym pomysłem fabularnym, całkiem sprawnie napisana, wciągająca i ciekawa. Akcja nie jest zbyt wartka, jednak brak pewności co do faktycznego stanu między głównym bohaterem a jego byłą dziewczyną rekompensuje wszystkie ewentualne niedociągnięcia. Myślę, że to książka dla fanów thrillerów psychologicznych, którzy lubią grę z czytelnikiem. Mnie się podobała, to była przyjemna lektura.

Autor: Kathleen Barber • Tytuł: Czy już zasnęłaś • Tytuł oryginalny: Are You Sleeping • Wydawnictwo: Znak Literanova • Liczba stron: 352 • Josie przez lata próbowała odciąć się od rodzinnej historii, która była dla niej bardzo bolesna. Jej ojca zamordowano w domu, a bohaterka i jej siostra były wtedy obecne w domu, piętro wyżej, tuż nad miejscem zbrodni. Jakiś czas później dzieci zostały porzucone przez matkę, a z biegiem lat także siostra odsunęła się od Josie. Dziewczyna próbowała zapomnieć o tym koszmarze, jednak śmierć matki i jej pogrzeb, a także podcast na temat morderstwa jej ojca wywracają jej życie do góry nogami. Josie wraca do rodzinnej miejscowości i stawia czoła wszystkim problemom. • Czy już zasnęłaś Kathleen Barber to thriller, w którym główną bohaterką jest Josie. To młoda dziewczyna, doświadczona przez wydarzenia z dzieciństwa. Zataiła swoją przeszłość przed chłopakiem, odcięła się od dawnego życia. Jedyny kontakt miała z ciotką i kuzynką, lecz śmierć matki wymusiła na niej ponowne zmierzenie się z morderstwem ojca i relacją z siostrą. • Fabuła to kilka wątków, które następują po sobie. Najpierw przedstawia się zmagania Josie ze śmiercią matki. Mimo że ta od lat nie odzywała się do córek, Josie jest przejęta jej brakiem. Potem dziewczyna musi spróbować poradzić sobie z ponowną obecnością siostry w swoim życiu. Dopuszcza ją do siebie, chociaż nie jest pewna, czy nie popełnia błędu – w końcu to siostra ją zraniła, a nawet zaczęła umawiać się z jej dawną miłością. Zostaje jeszcze sprawa morderstwa ojca. Pewna reporterka postanowiła odgrzebać tę zbrodnię, nagrała podcast z nowinkami na jej temat. Przez na rodzinę bohaterki ściągnięta zostaje ponownie uwaga mediów i sąsiadów, a w sieci pojawiają się wiele komentarzy na ich temat. Każdy zdaje się ekspertem w sprawie tego morderstwa, a działania dziennikarki są obrzydliwe – nie ma skrupułów i nie cofnie się przed niczym, byle zdobyć rozgłos. • Książka pokazuje trudne relacje rodzinne, które rzutują na dorosłe życie głównej bohaterki. Po pierwsze piętno odcisnęła na niej zbrodnia, którą dokonano w domu rodzinnym. Kolejnym ciosem było zniknięcie matki i całkowite odcięcie się od dzieci. Na tym nie koniec – relacje z siostrą też się zepsuły. Dorosła Josie nie ma łatwo, ciągle ciągnie się za nią historia z dzieciństwa, a sekrety mogą zniszczyć jej związek. Skomplikowane relacje rodzinne wpływają na bohaterkę i mimo że chciałaby zacząć od nowa, inni się nie zmieniają, co powoduje kolejne problemy w życiu Josie. • Temat kryminalny, związany z morderstwem, jest ciekawy, ale chyba nie został on wyeksponowany tak, jak powinien. Najciekawsze są fragmenty podcastów, sposoby przedstawienia historii, docieranie do świadków, rozmowy z nimi, teorie reporterki. Samo rozwiązanie zeszło trochę na drugi plan, przysłonięte sprawami rodzinnymi Josie. • Powieść czyta się szybko i lekko. Jest napisana przyzwoicie, nie jest skomplikowana. Ot, dobra książka do poduszki. Nie jest wybitna i przeładowana wątkami, postaci jest niedużo, a najbardziej na plus wypada postać reporterki – niesamowicie charakterna. Czy już zasnęłaś to pozycja w sam raz na wieczór. Zdarzają się fragmenty trzymające w napięciu, ale nie jest to klasyczny thriller, w którym każda strona kazałaby obgryzać paznokcie ze stresu. Niemniej – dla zabicia czasu, polecam.