Bankiet na pokładzie statku kosmicznego Ikar. Major Tarver zauważa w tłumie piękną dziewczynę, która wstawia się za mężczyzną, który ją zaczepiał, a którego straż zamierzała wyprowadzić z sali i ukarać. Chłopak podchodzi do rudowłosej i zaczyna rozmowę. Dziewczyna czeka na przyjaciółki. Dziwi ją, że major jej nie rozpoznał – jest przecież córką najsłynniejszego na świecie człowieka. Lilac, bo tak jej na imię, musi jednak zostawić towarzysza. Wie, że nie są z tej samej klasy społecznej. Mimo że Tarver wsławił się na polu bitwy i jest przystojny, nigdy nie pozwolono by im spędzać czas razem. Jednak gdy statek się psuje, a pasażerowie zmuszeni są do opuszczenia pokładu, Lilac i Tarver spotykają się znowu – chłopak ratuje ją przed upadkiem z wysokości, a potem razem wsiadają do kapsuły ratunkowej i cudem uchodzą z życiem. Lądują na dziwnej planecie, na której istnieje życie, są rośliny i zwierzęta, jednak nie widać ani śladu ludzi. • W ramionach gwiazd autorstwa Amie Kaufman i Meagan Spooner to pierwsza część trylogii Starbound. Książka swoją premierę w Polsce ma na początku marca, jednak już wcześniej było o niej głośno, głównie ze względu na przepiękną okładkę. • Książka opowiada historię dwójki młodych bohaterów. Przypadek sprawia, że lądują razem na planecie i muszą zadbać o swoje bezpieczeństwo. Są z innych klas społecznych i z innych światów. Tarver to wojskowy, stanowczy, silny i pewny swego. Jest też przystojny. Jego towarzyszka, Lilac, to panna z dobrego domu, której głównymi problemami były kolory sukienek i nowe plotki. Ta para przeżyje ze sobą wiele przygód. • W powieści poruszono kilka wątków. Po pierwsze sprawa kolonizacji planet, o której mowa na początku historii. Bohaterowie podziwiają stan miejsca, w którym wylądowali. Po drugie porusza się tu temat różnic klasowych, który jest obecny niemal na każdym kroku. Kolejnym wątkiem jest sprawa nauki i technologii, które zawładnęły życiem niektórych osób i sprowadziły na nie nieszczęście. Do tego mamy całą gamę zmian, jakie zachodzą w bohaterach podczas pobytu na planecie. Jest niebezpieczeństwo, zwroty akcji, uczucia... są też zjawiska nadprzyrodzone i tajemnica. • W ramionach gwiazd to powieść młodzieżowa z nutką fantastyki, uczuciami i przygodą. Historia jest unikalna, ponieważ rozgrywa się w przyszłości, gdzieś w kosmosie, a mimo to zachowania bohaterów są jak z dawnych epok – Lilac boi się skandalu, plotek o tym, że straciła cnotę z jakimś obcym mężczyzną, na dodatek para zwraca się do siebie per „pan” i „panna”, mimo że są sami na planecie i nikt ich nie może usłyszeć. To zabawne, gdy czyta się o zdobyczach techniki – kolonizacji planet chociażby – i zestawia to ze sposobem wysławiania się postaci. Prześmieszne jest też to, że w tak trudnych warunkach, w których się znaleźli, Lilac nie zamierza zdejmować szpilek ani balowej sukni. Jest uparta i dumna, co czytelnik może ledwo znieść. Potem jednak dziewczyna przechodzi metamorfozę i zyskuje naszą sympatię. • Ogólnie trzeba przyznać, że książka jest zaskakująca. Jest ciekawa, dobrze napisana i ma interesującą historię. Podoba mi się, że narracja podzielona jest na trzy – Lilac i Tarver dostali swoje rozdziały, prowadzone wymiennie, a na dodatek mamy krótkie wstępy z przesłuchania majora. • Polecam fanom powieści młodzieżowych. Spodoba wam się klimat tej książki, zmiany, jakie zaszły w bohaterach, fabuła z wątkiem fantastycznym i sposób wysławiania się bohaterów. To interesująca powieść, która wciąga. Warto poznać, bo pod tą piękną okładką kryje się ciekawa historia.

Digory mieszka ze swoją schorowaną mamą, wujem i ciotką w Londynie. Chłopiec przyjaźni się z Polą, dziewczynką w swoim wieku. Dzieci podczas jednej z zabaw zostają podstępem zmuszone do opuszczenia kraju i udania się w dziwną podróż. Wuj Andrzej jest bowiem czarodziejem, który posiada magiczne pierścienie. Po założeniu ich dzieci przenoszą się do tajemniczej krainy. Powrót jest możliwy, jeśli tylko włożą odpowiedni kolor pierścienia. Jednak nowy świat kusi ich i ciekawi, dlatego zanim wrócą do Londynu, udają się na kolejną wycieczkę bez wiedzy wuja. • Siostrzeniec czarodzieja to szósta część Opowieści z Narnii. Książka jest przedostatnim tomem cyklu, jeśli liczyć je w kolejności pisania. Jeśli chodzi o chronologię, jest to pierwsza część cyklu. • W tym tomie opowieść dotyczy tego, co stało się przed trafieniem rodzeństwa Pevensie do Narnii. Cofamy się więc w czasie, do momentu, w którym kraina ta dopiero powstawała. Autor dostarczył nam opis tego, jak Aslan tworzył swój kraj. Widzimy, jak powstają rośliny i zwierzęta, dowiadujemy się, kto jako pierwszy zasiadał na tronie i jak czarownica trafiła do Narnii. Jest jeszcze więcej smaczków, które wyjaśnią nam to, co dzieje się w dalszych częściach serii, ale nie będę zdradzać tej historii. • Jeśli chodzi o opis tworzenia Narnii, to faktycznie jest on bardzo biblijny. Nawiązaniem jest chociażby to, jak Aslan powołuje do życia kolejne rzeczy. Jest tu też nawiązanie do grzechu pierwszych ludzi, kuszenia, wystawiania na próby wierności ludzi. To wszystko tworzy pewien specyficzny klimat tej opowieści – mistyczny, niezwykły i pełen tajemnic. • Jednak Lewis połączył opis biblijny z innym charakterystycznym opisem powstawania świata. Mam tu na myśli Silmarillion Tolkiena, a dokładnie motyw muzyki, która odegrała w roli stworzenia świata wielką rolę. • Jeśli chodzi o historię zawartą w powieści, to najważniejszym jej tematem jest stworzenie świata i wyjaśnienie, jak powstała Narnia. Dzięki temu wiele zagadek z innych części się wyjaśnia. Do tego mamy przygody Digory’ego i Poli, które są niezwykłe i mają wpływ na to, co potem stanie się z tym światem. Nie brakuje też magicznych stworzeń – jak mówiących zwierząt, boginek, faunów i tak dalej. • Siostrzeńca czarodzieja poznałam w wersji audio. Audiobooka czytają Jerzy Zelnik i Agnieszka Greinert. Ta para doskonale się uzupełnia, ich głosy łączą się w harmonijną całość. Oboje starają się zmieniać tonacje, by każda z postaci mogła mówić swoim unikalnym głosem. Dzielą się nie tylko postaciami według płci, lecz także narracją. Podoba mi się ta para i przyznam, że to oni sprawili, że tak chętnie poznałam historię Narnii. • Ogólnie uważam, że ta część jest ciekawa, ale zupełnie inna niż poprzednie, których słuchałam. Podoba mi się temat, który tu poruszono, bo jest interesujący i wiele wyjaśnia. Jednak brakowało mi nieco akcji, którą tak ceniłam w reszcie serii. To nie tak, że nic tu się nie dzieje – są sceny pełne zaskakujących momentów, są ucieczki i niebezpieczne momenty. Jednak akcent zdecydowanie został położony na to, jak powstawała Narnia i stąd ta pozycja jest taka nietypowa. • Jeśli jeszcze nie mieliście okazji czytać tej części, zachęcam. To świetny początek opowieści o Narnii, ale możecie jej słuchać także pod koniec serii, nie na początku. Audiobook jest dobrze nagrany, para lektorów doskonale interpretuje tekst, który spodoba się nie tylko dzieciom, lecz także rodzicom.

Ewa, młoda księgowa, żyje jak samotniczka. Nie ma znajomych, jest daleko od rodziny, uwielbia zamykać się w świecie książek. W końcu postanawia, że adoptuje psa, który od pierwszej chwili podbija jej serce. Spacery z czworonogiem są doskonałą okazją do poznawania ludzi. Ewa lubi odwiedzać bibliotekę, spędza też czas w małej kawiarni, w której pracują wolontariusze. Powoli Ewa zaczyna przekonywać się do innych, chociaż uważa, że najlepiej rozmawia jej się z bohaterami powieści dla dzieci. Kobieta skrywa pewien sekret – przeżyła coś, co zmieniło jej życie. Wyprowadziła się od rodziców, zamieszkała w obcym miejscu, przestała oglądać telewizję i czytać gazety. Co sprawiło, że Ewa tak się zamknęła? Czemu w pewnych momentach pochłania ją ciemność? Czy ktoś będzie w stanie do niej dotrzeć? • Samulka Kingi Facon to powieść wydana ma początku marca przez Otwarte. Książka opowiada o losach Ewy – samotnej kobiety, o życiu której przesądziło jedno wydarzenie z przeszłości. • Ewa to sympatyczna bohaterka. Jest otwarta, szczera i ma wielką wyobraźnię. Nie zataja przed czytelnikiem swoich słabostek. Jest narratorką powieści i naszą znajomą – powoli ujawnia fakty ze swojego życia, jakby opowiadała nam o sobie przy poznawaniu się. Nie brakuje w jej życiu tajemnic, które wolno odsłania przed czytelnikiem. • Podoba mi się, że Ewa jest normalną, zwyczajną kobietą. Owszem, ma problemy, ale powoli sobie z nimi radzi. Uwielbia kawę, ciastka, ma słabość do pięknych kwiatów. Znajdziemy też w niej pewne dziwactwa – nie czyta na przykład nowości książkowych, woli to, co sprawdzone. • Powieść porusza kilka tematów. Po pierwsze dziwne zachowanie Ewy ma podłoże w jej psychicznym stanie. Z czasem dowiadujemy się, czym ono jest spowodowane. Reakcje innych ludzi na to są kolejnym tematem, który poruszono w książce. Mamy relacje ze znajomymi, które powoli się rozwijają, opisano także stosunki między panią a psem. Do tego przyjaźń, miłość, wybaczenie, wiara i masa literatury. Pokazano też przełamywanie pewnych słabości, które są w ludziach. I oczywiście – zmianę, dojrzewanie do pewnych rzeczy i przekonywanie się do nowych spraw i ludzi. • Co ciekawe, autorka pokusiła się też o poruszenie tematu wiary. Ewa nie jest do końca pewna, czy Bóg istnieje. Ten temat w książce opisano w książce w sposób nienachlany. Czytelnik nie czuje się zmuszany do uwierzenia w Boga, ale widzi ważność religii w życiu innych ludzi. • Samulka to naprawdę piękna powieść. Ma uniwersalnych bohaterów i porusza normalne tematy. Każdy może się identyfikować z postaciami i ich problemami. To książka dla tych, którzy czują się samotni i zagubieni, nie widzą sensu w tym, co robią. Powieść pokazuje, że to nie są jednostkowe problemy. Daje nadzieję i przekonuje, że życie może nas jeszcze zaskoczyć.

Po stał się smoczym wojownikiem i pomaga mieszkańcom wioski, w której dorastał. Okazje się jednak, że inni mistrzowie kung fu mają problemy – do Jadeitowego Pałacu docierają informacje o pokonanych silnych i dzielnych wojownikach. Stoi za tym paw, który chce władzy. Przed laty przepowiedziano mu, że pokona go wojownik odziany w biel i czerń, dlatego Shen zabił wszystkie pandy... z wyjątkiem Po, którego uchroniła matka. Jednak smoczy wojownik nie pamięta swojego dzieciństwa, nie wie, że przyjdzie mu zmierzyć się z zabójcą rodziców. • Drugą część przygód Po oglądałam już dawno, byłam bowiem na premierze tego filmu. Teraz odnowiłam go sobie, ponieważ w święta był w telewizji. • W tej części mamy wiele akcji, bójek i walki. Kung fu aż wylewa się z ekranu. Do tego zaserwowano nam historię Po, która doskonale uzupełnia i tłumaczy pewne kwestie. Wprowadzenie na scenę Shena sprawia, że film znowu kręci się wokół walki dobra ze złem, co jest typowym schematem, który jednak się nie nudzi. • Genialnie ogląda się Po. To puszysta kuleczka, która rozbraja widzów swoimi tekstami. Humor to podstawa tego filmu. Są sceny, które wyglądają niemal jak z komedii – na przykład, gdy Po bije się z przeciwnikami, podrzucając jednocześnie grającego na gitarze królika. • Podsumowując, uważam, że Kung Fu Panda 2 to film dla całej rodziny. Ogląda się go świetnie, nie brakuje mu niczego. Pokazuje również, że nie można spocząć na laurach, gdy już się coś osiągnęło, że przeszłość jest ważna, ale najważniejsza jest przyszłość i to jej trzeba ufać.

Miałam już kiedyś okazję oglądać ten film... do połowy. Ponieważ i tym razem nie udało mi się go skończyć w telewizji, postanowiłam zrobić sobie seans na własną rękę. • Życie Pi to opowieść o chłopcu, który po zatonięciu statku ląduje na małej łódce ze zwierzętami. Zna je, ponieważ jego rodzina prowadziła zoo, w którym były główną atrakcją. Najgroźniejszym z nich jest Richard Parker – tygrys. Ta dziwna para musi się ze sobą dogadać, by przeżyć. • Nie wiem, co myśleć o tym filmie. Z jednej strony niektóre sceny na oceanie były genialne, bo pokazywały radzenie sobie w trudnej sytuacji, pomysłowość chłopaka i jego emocje. Z drugiej – scena na wyspie była dla mnie dziwna. Taki sam problem mam z ocenieniem, jak odbieram efekty specjalne. Mam tu na myśli głównie kadry, które pokazywały barwną wodę. Z jednej strony wygląda to pięknie, z drugiej było zbyt baśniowe. • Podsumowując – film był niezły, cieszę się, że go dokończyłam, ale wątpię, bym miała po niego sięgnąć znowu.