Rachel jest młodą żoną Aszera – zamożnego Żyda. Jego marzeniem jest posiadanie syna, jednak Rachel nie może zajść w ciążę. Jego bratu się udało – Chorszid urodziła syna i jest bardzo dumna z tego powodu. Rachel nie może znieść jej szczęścia i pogardy w oczach męża, który nadal nie ma potomka. Dziewczyna modli się gorliwie o syna, robi wszystko, o co jest proszona, wypełnia swoje obowiązki żony. Jednak to nie wystarcza. Jak skończy się ta sprawa? • Dziewczyna z ogrodu Parnaz Foroutan to powieść rozgrywająca się w dwóch planach czasowych. Historię opowiada nam Mahbube – starsza kobieta, która wspomina swoje dzieciństwo. Narracja trzecioosobowa pozwala autorce wyjść od retrospekcji do jeszcze wcześniejszych wydarzeń, których Mahbube nie może znać, bo nie było jej na świecie. • Mahbube pochodzi z żydowskiej rodziny, tej samej co Rachel i Chorszid. Dlatego zna kilka rodzinnych opowieści i może o nich wspominać. Dalej stery przejmuje narrator i płynnie przechodzi do historii, których bohaterka nie zna. Dlatego granice między opowieściami trudno wychwycić, czasem jedno zdanie mówi jeszcze o czasach młodości Rachel, a za chwilę już czytamy o codziennym życiu Muhbube. • Historia przenosi nas do Iranu początków XX wieku. Poznajemy rodzinę Aszera i jej codzienne problemy – z interesami, miłością i prowadzeniem domu. Bardzo interesujący jest motyw rywalizacji dwóch żon w domostwie – Rachel i Chorszid. Nie jest to jasno zarysowany konflikt, widać, że to Rachel ma ambicje, by być tą lepszą. Niestety, to Chorszid ma dziecko, a Rachel nie. Dlatego możemy czytać o drobnych złośliwościach i docinkach. • Ciekawy jest też temat wielożeństwa. Jak zareaguje pierwsza żona na pojawienie się drugiej? Czy się dogadają? Komu mąż poświęci więcej czasu? W wielu kwestiach z życia tej rodziny czytelnik zadaje sobie pytanie: czy dla dobra rodziny można pozwolić cierpieć innym? • W powieści pojawia się wiele wtrąceń obcojęzycznych. Są one wyjaśnione w przypisach. Dzięki nim klimat książki jest jeszcze bardziej podkreślony, możemy też nauczyć się nowych rzeczy, poznać lepiej kulturę tego kraju. • Dziewczyna z ogrodu to powieść niełatwa, ale warta przeczytania. Tematy w niej poruszane mogą nam być obce, bo w naszej kulturze ich nie odczuwamy, ale tym bardziej powinniśmy się z nimi zapoznać. To piękna opowieść o życiu kobiet, które mimo dobrego małżeństwa nie są szczęśliwe. Pokazano tu, że nawet w rodzinie można się czuć źle i obco. Czasem tylko można się nieco pogubić w dwóch płaszczyznach opowieści, ale obie są godne uwagi, bo uzupełniają się i zaskakują.

Charley trafia na studia do Edynburga i już na samym początku wyjazdu wybiera się z przyjaciółką na imprezę do nowo poznanego chłopaka. Tam czeka ją niemiła niespodzianka – wśród gości jest Jake, jej były, z nową dziewczyną. Charley jest wściekła, gdy go widzi – ich rozstanie kilka lat wcześniej sprawiło, że dziewczyna zamknęła się w sobie, była załamana i nie umiała sobie poradzić z brakiem Jake’a w swoim życiu. A teraz jest na niego skazana przez rok studiów. Chłopak stara się z nią porozmawiać, lecz Charley nie za bardzo ma na to ochotę. Wciąż coś do niego czuje, nie chce jednak słuchać wymówek chłopaka, który ją tak bardzo zranił. Jest jednak na niego skazana, bo Jake przyjaźni się z paczką, z którą Charley i jej przyjaciółka zaczynają spędzać coraz więcej czasu... • Żyj szybko, kocha głęboko Samanthy Young to pierwszy tom cyklu Into the Deep. Główną bohaterką i narratorką jest Charley, młoda studentka, która nie bardzo potrafi się pozbierać po rozstaniu ze swoim chłopakiem. I choć minęło już sporo czasu, dziewczyna ciągle czuje się zdradzona i odepchnięta. Gdy spotyka Jake’a na imprezie, nie może uwierzyć, że to właśnie on. I to z nową dziewczyną. • Charley to dziewczyna, która podoba się wszystkim mężczyznom. Chodzący ideał. Piękna, mądra, zabawna, ale też potrzebująca męskiego wsparcia. Nie dziwi więc, że poza Jakiem ma też innych adoratorów. Choć może dziwi, bo część z nich przyjaźni się z jej eks i widzi, że sprawa między nimi nie jest do końca rozwiązana. Na dodatek Charley bez problemu flirtuje z kim popadnie, przytula się do swoich kolegów i pozwala im na czułe gesty. A potem patrzy, czy Jake to widział. • Głównym tematem w książce jest miłość, ale nie taka pełna uniesień i łatwa. To powieść o trudach rozstania i uczuciu, które zdarza się raz w życiu i nie przemija. Pokazuje, że kochać mogą nawet nastolatkowie, a ich uczucie nie jest chwilowym kaprysem spowodowanym burzą hormonów. Żyj szybko, kocha głęboko to książka, która pokazuje, że nawet osiem miesięcy związku może związać ludzi ze sobą tak bardzo, że rozstanie będzie dla nich niszczące. • Książka pokazuje też inną, bardzo ważną rzecz – radzenie sobie z obecnością byłego w życiu. Charley gubi się w tej sytuacji. Z jednej strony wie, że Jake zna ją na wylot, co ją drażni i koi jednocześnie. Z drugiej zmieniła się po rozstaniu z nim i on także nie jest tym samym chłopakiem, co kilka lat wcześniej. Dziewczyna ma mętlik w głowie. Wie, że coś jeszcze czuje do swojego byłego, ale wie także, że nie chce psuć jego szczęścia w nowym związku. I choć patrzenie na niego z nową dziewczyną jest dla niej bolesne, nie odcina się od niego. Spędza z nim dużo czasu, oszukując samą siebie, że potrafi utrzymać tę znajomość na stopie koleżeństwa. Tak się nie da – wspomnienia wspólnych chwil wracają w najmniej spodziewanych momentach. • I chociaż Charley bywa momentami zołzą, to powieść czyta się z ogromną przyjemnością. Jest bardzo uniwersalna i życiowa, wiele młodych dziewczyn będzie potrafiło odnaleźć część siebie w tej sytuacji. I chyba to jest jej najmocniejszym punktem – fakt, że sytuacja opisana w powieści to słodko-gorzka opowieść zaczerpnięta z życia. • Jeśli lubicie powieści o młodzieńczej miłości, powinniście poznać historię Charley i Jake’a. To przyjemnie napisana książka, która pokazuje, jak trudno żyć obok kogoś, kto był dla nas całym światem, ale też jak bardzo zależy nam na szczęściu tej osoby właśnie dlatego, że ją nadal kochamy.

Londyn – stolica Wielkiej Brytanii, miasto wielu kultur, nauki i rozwoju. Jak wyglądał na przełomie XIX i XX wieku? Jacy ludzie do niego ściągali? Jak Londyn radził sobie z nowinkami technicznymi? Tego dowiemy się z książki Krystyny Kaplan Londyn w czasach Sherlocka Holmesa. • W książce znajdziemy informacje na temat postępu, mieszkańców miasta, artystów, zakupów czy rozrywki. Autorka postawiła na lekką narrację, w której przemyca wiele ciekawych informacji. Korzysta też z innych dzieł, cytując je. Zazwyczaj są to dzieła z tamtego okresu, dzięki czemu mamy przekaz z „pierwszej ręki”. Każdy z rozdziałów składa się z kilkunastu części, niedługich, które zarysowują problem. • Tekstu nie jest dużo, uzupełniają go zdjęcia. Tych jest naprawdę wiele, ładnie dopełniają całości. Każde z nich zostało opisane, nie ma bałaganu, ale jest bardzo klimatycznie. Niektóre fotografie zajmują nawet dwie strony. Bardzo różnorodne zdjęcia sprawiają, że książka jest niesamowicie atrakcyjna wizualnie. • Dobrze, że w książce nie zabrakło polskich akcentów. W rozdziałach pokazano m.in. sylwetkę Heleny Modrzejewskiej czy Fryderyka Chopina. Uwielbiam, gdy pozycje prezentują takie perełki. Nie można zaprzeczać, że te postacie były związane w jakiś sposób z Londynem, dlatego dobrze, że o nich wspominano. • Trochę brakło mi za to tytułowego Sherlocka Holmesa. Owszem, mamy rozdział poświęcony temu bohaterowi, z bardzo ciekawą opowieścią na temat tego, jak autor tworzył opowiadania z najsłynniejszym detektywem. Jednak to trochę za mało, jak na książkę, która ma w tytule Holmesa. • Świetnie, że książka jest taka różnorodna. Tematów jest wiele, ale są jedynie zarysowane, nie są przegadane. Nie jesteśmy atakowani zbyt dużą ilością informacji. Jest też dobrze wykonana, a zdjęcia dodają jej naprawdę świetnego charakteru. Wygląda trochę jak encyklopedia, trochę jak przewodnik. Napisana jest lekko i bardzo dobrze się ją czyta. Czego chcieć więcej? • Londyn w czasach Sherlocka Holmesa to lektura, którą można przeczytać w jeden wieczór. Naprawdę ciekawa, dająca obraz stolicy Anglii z przełomu XIX i XX wieku. Możemy porównać ją z obecnym stanem, zobaczyć, jak wiele się zmieniło, ale też dostrzec specyfikę tego miejsca w porównaniu z innymi miastami europejskimi. • Jeśli lubicie pozycje dotyczące miast i ich historii – Londyn w czasach Sherlocka Holmesa jest dla was. Ale nie jest to tylko książka podróżnicza czy przewodnik. To raczej kompendium wiedzy na temat tego, jak wyglądał Londyn dawniej, jacy byli jego mieszkańcy, co przyciągało ludzi do tego miasta. Bardzo ciekawy zbiór informacji i piękne zdjęcia. Warto zajrzeć.

Orchan wraca do domu na pogrzeb dziadka. Okazuje się, że dostał od niego w spadku rodzinną firmę. Zaskoczeniem jest jednak to, że dziadek zapisał dom rodzinny nieznanej kobiecie. Orchan postanawia dowiedzieć się, kim ona jest. Gdy znajduje staruszkę w domu opieki w Los Angeles i prosi ją, by zrzekła się domu, nie wie jeszcze, że kobieta opowie mu wzruszającą historię swojego życia i życia Ormian w trudnych czasach wojny. Czy opowieść ta pozwoli odpowiedzieć na pytania, kim Seda była dla dziadka Orchana? I czemu zapisał jej dom? • Dziedzictwo Orchana Aline Ohanesian to powieść, w której współczesność miesza się z przeszłością. Czytelnik otrzymuje dwie historie – tę z 1990 roku, w której głównym bohaterem jest Orchan, oraz tę z 1915, która pokazuje życie Sedy i jej rodziny. Każda biegnie swoim torem, lecz to ta związana z dawnymi czasami jest ciekawsza. • W czasie I wojny światowej doszło do ludobójstwa Ormian. Tę historię przekazuje nam autorka – widzianą oczami młodej dziewczyny, która usiłowała przeżyć w tych ciężkich czasach. Zabójstwa, gwałty, śmierć w trakcie podróży były na porządku dziennym. I chociaż otrzymujemy kilka scen pokazujących te brutalne działania, reszta dociera do nas raczej jako tło edzystencji Sedy. Dziewczyna nie miała łatwego życia – z dnia na dzień musiała porzucić miejsce, w którym dorastała, była też świadkiem rozpadu rodziny – zabrano lub oddzielono ją od jej najbliższych. • Lata 90. XX wieku to opowieść Orchana, który nie dogaduje się z rodziną, ponieważ miał problemy z prawem. Chciał robić coś, co nie przyniosło mu żadnych dobrych efektów. Teraz musi radzić sobie z łatką, którą mu przypięto, i z informacjami, które otrzymuje po śmierci dziadka. • Poza wątkiem wojny mamy też inne, poboczne, które mogą zainteresować czytelnika. Jest wątek miłosny, który jest jedynie delikatnie zarysowany, bardzo naturalnie wypada. Do tego pokazano trudne życie w kraju ogarniętym wojną, a szczególnie losy kobiet w tych czasach. Hańbione, poniżane, oddające swe ciało za pieniądze, dokonujące trudnych wyborów. To jeden z najbardziej wstrząsających wątków tej pozycji. Poza samym tematem także sposób jego prezentacji sprawia, że czytelnik nie może przejść obok niego obojętnie – nie znajdziemy tu zbędnej sensacji, co samo w sobie jest zaskakujące. • Temat książki nie należy do łatwych i raczej nie spotkałam się z nim do tej pory. Życie kobiet w czasach wojny nigdy nie było łatwe, ale czytanie relacji młodej dziewczyny z tego, co widziała, jak się czuła i co musiała robić, naprawdę bywa szokujące. Mimo to lektura Dziedzictwa Orchana była dobrym pomysłem. Lubię, gdy książka każe mi się zastanowić nad własnym życiem, pokazuje, że to, co dla mnie jest problemem, jest niczym w porównaniu z tym, co przechodzą inne kobiety. To pozycja, która zaskakuje i pozostaje na długo w sercu i myślach.

Do Sherlocka Holmesa i jego przyjaciela Johna Watsona przybywa nowa klientka, która dostaje dziwne prezenty. Od jakiegoś czasu ktoś wysyła jej kosztowne perły. Kobieta opowiada detektywowi o swoim ojcu, który kilka lat wcześniej przepadł bez śladu. Pokazuje też list, który dostała od nieznanego adresata. Proszoną ją w nim o spotkanie. Panna Morstan mogła zabrać na nie dwóch przyjaciół, dlatego udała się do słynnego detektywa i jego przyjaciela z prośbą o pomoc w rozwiązaniu sprawy dziwnych przesyłek i towarzyszenie jej na miejsce wymienione w liście. Kto przesyła kobiecie kosztowne prezenty? I co się stało z jej ojcem? • Znak czterech to powieść kryminalna Arthura Conan Doyle’a o Sherlocku Holmesie. Najsłynniejszy detektyw świata jest tu głównym bohaterem, ale opowieść poznajemy dzięki narracji Watsona i to jemu ciągle towarzyszymy podczas akcji w książce. Zdarza się, że o tym, co działo się, gdy nie było go obok Sherlocka, dowiadujemy się dużo później, z opowieści detektywa, a w tym czasie poznajemy lepiej doktora. • Główną osią akcji jest sprawa, z którą do mężczyzn przychodzi Mary Morstan. Kobieta chce dowiedzieć się, kto przysyła jej prezenty i co to ma wspólnego z jej ojcem. Sprawa nie jest jednak prosta, okazuje się, że w grę wchodzą większe kosztowności niż te, które kobieta do tej pory dostawała. Co takiego wydarzyło się w przeszłości, że teraz młoda dama jest tak wynagradzana? Tego muszą dowiedzieć się Holmes i Watson. • Poza wątkiem detektywistycznym mamy też całkiem interesujące wątki prywatne w tym nałóg narkotyczny Holmesa i uczucia Watsona. Możemy też dowiedzieć się nieco o rodzinie tego drugiego i metodach pracy detektywa. Nacisk jest jednak położony głównie na sprawę, którą zajmują się przyjaciele. • Mocnym punktem książki są kwestie z życia prywatnego bohaterów. To podobało mi się najbardziej. Trochę naciągane były jednak sceny związane z Watsonem i jego uczuciami – za szybko, zbyt gwałtownie. Jeśli zaś chodzi o wątek kryminalny to był skonstruowany według schematu, który chyba jest wszystkim znany – nakreślenie sprawy, szukanie śladów i dowodów, niepowodzenie, nowy trop i tak dalej. Nic nadzwyczajnego, chociaż podobał mi się moment zaskoczenia pod koniec, gdy Watson dostał zadanie spotkania się z klientką. • Lektorem audiobooka jest Janusz Zadura, którego przyjemny głos miałam już okazję poznać wcześniej. Jego interpretacja tekstu jest ciekawa, w odpowiednich momentach słychać w jego głosie drwinę czy przejęcie. Potrafi dopasować się do sytuacji, którą ma zagrać. Jego postaci mają swoje charaktery, co ułatwia rozróżnienie konkretnych osób podczas słuchania. • Ogólnie Znak czterech nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia. To dobra lektura, ale nie nadzwyczajna. Najciekawszy był wątek miłosny Watsona, ale reszta mnie nie porwała. Owszem, były ciekawe dyskusje, akcja, nieprzewidziane rozwiązania, ale jednak zabrakło mi tego „czegoś”. Jeśli jednak lubicie opowieści o sprawach najs­łynn­iejs­zego­ detektywa świata, zachęcam. Audiobook jest dobrze zrobiony, lektor ma przyjemny głos i dobrze się tego słucha.