Matka Quinn umiera i mimo że dziewczyna wspomina ją raczej chłodno, wybiera się na jej pogrzeb, gdzie spotyka... swoją siostrę bliźniaczkę. Quinn nie wiedziała o Piper. Dziewczyny postanawiają, że poznają się lepiej i dowiedzą się, czemu matka im o sobie nie powiedziała. Chcą też uzyskać informację o tym, dlaczego zostały rozdzielone. Quinn żyła do tej pory w odosobnieniu, pośród wrzosowisk, a Piper miała wszystko – rodziców, przyjaciół, dom, świetne ubrania i najlepszego chłopaka pod słońcem. Dlaczego o sobie nie wiedziały? I dlaczego Piper żyła jak księżniczka, podczas gdy Quinn musiała pracować i żyć z dala od rodziny? • Księga kłamstw Teri Terry ma dwie wymienne narracje pierwszoosobowe. Quinn i Piper mają szansę opowiadać historię ze swojej perspektywy, często się uzupełniając, ale też pokazując inne spojrzenia na to samo wydarzenie. Bliźniaczki są różne jak woda i ogień – Quinn wychowywana była w odosobnieniu, ma żal, że to Piper zgarnęła to, co najlepsze. Quinn jest skryta, wycofana, ale chce tego, co ma jej siostra. Piper natomiast jest podekscytowana posiadaniem bliźniaczki, chce dowiedzieć się o niej więcej, jest spontaniczna i otwarta. • Głównym tematem jest odkrywanie przez siostry swojej przeszłości i tożsamości. Okazuje się, że prawie nikt nie wiedział o istnieniu bliźniaczek. Sprawa jest jednak bardzo tajemnicza – Quinn traktowana była przez matkę chłodno, nie z braku miłości, lecz przez przepowiednię, która dotyczyła sióstr. Dziewczyny nie są bowiem zwykłymi nastolatkami – ciąży nad nimi mroczna klątwa, która sprawiła, że zostały rozdzielone w dzieciństwie i o sobie nie wiedziały. Siostrzana krew przyciągnęła je jednak do siebie. • W tle widzimy jeszcze inne wątki. Po pierwsze oczywiście chodzi o odkrycie rodzinnej tajemnicy i przepowiedni, która mówi o przyszłości dziewczyn. Oprócz tego mamy też relacje rodzinne, które nie są typowe – już sam fakt, że siostry o sobie nie wiedziały, jest zadziwiający. Po drugie mamy też skomplikowane relacje między bliźniaczkami – nie znają się, są siebie ciekawe, lecz różnią się znacznie i nie wiedzą, jak się do siebie zbliżyć. Dodajmy do tego kwestię zaufania, podmianki w roli jednej bądź drugiej siostry, pomyłki w rozróżnieniu ich i zazdrość, która w obu ujawnia się w jakimś stopniu – Quinn zazdrościła siostrze domu, relacji z rodzicami, normalności, Piper możliwości mieszkania z babcią – i tworzy się wielowątkowa fabuła, która nie jest jednak przesadnie rozbudowana i przeładowana treścią. • Książka jest nietypowa. Początkowo wygląda jak thriller pełen tajemnic, niepewności i niewiadomych. Z czasem dochodzi o tego wątek paranormalny, który udziwnia historię. Jest ciekawy i przemyślany, ale wprowadzony zostaje dość nagle, choć wcześniej mogliśmy zauważyć pewne przesłanki sugerujące jego pojawienie się. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw i byłam zdziwiona podczas lektury. • Zaskakuje też kreacja postaci – na początku czytelnik przez zachowanie bliźniaczek może określić, którą z nich lubi bardziej, a która mniej przypadła mu do gustu, potem jednak wszystko się zmienia. To świetne posunięcie, które sprawia, że zupełnie inaczej traktujemy bohaterki. Podoba mi się to też dlatego, że autorka pokazała, jak błędne może być pierwsze wrażenie. • Księga kłamstw to niezła powieść młodzieżowa z domieszką thrillera i fantasy. Wielkim plusem tej pozycji są narracja i kreacja bohaterów. Nie brakuje mrocznych scen, które dodają całej sprawie tajemniczości i niesamowitego klimatu. Trochę zdziwiło mnie wprowadzenie elementów paranormalnych do fabuły, która i tak była już intrygująca. Całość wypada jednak dobrze, wciąga i sprawia, że nie można doczekać się rozwiązania. To lektura dla młodych fanów thrillerów. Znajdziecie tu niebanalne bohaterki i historię, która może was zaskoczyć.

Falcio, Kest i Brasti są strażnikami szlachcica, który im nie płaci. To niewdzięczne zadanie nie przystoi dawnym obrońcom króla, Wielkim Płaszczom. Niestety, król nie żyje, a jego byli strażnicy okryli się hańbą, dlatego teraz muszą zarabiać na chleb, pilnując pomniejszych możnych. Gdy podczas ich służby dochodzi do morderstwa, a kobieta, która się go dopuściła, kradnie też kosztowności i zwala całą winę na Wielkie Płaszcze, mężczyźni muszą się ratować i tak trafiają na nową chlebodawczynię. Zmierzają wraz z nią do miasta, w którym odkryją spisek koronacyjny i będą musieli zdecydować, czy pomóc niewinnym, czy zająć się swoimi sprawami... • Ostrze zdrajcy Sebastiana de Casello to pierwszy tom cyklu Wielkie Płaszcze. Głównym bohaterem i narratorem jest Falcio, który był obrońcą króla i jego przyjacielem. W książce opowiada on nie tylko to, co dzieje się obecnie, lecz także wraca wspomnieniami do czasów, gdy nie był jeszcze Wielkim Płaszczem. Z retrospekcji dowiadujemy się, jak zawiązano grupę rycerzy, jak doszło do tego, że król nie żyje i jakie zadania mają jego obrońcy po jego śmierci. • Falcio jest postacią ciekawą. Z jednej strony to marzyciel, który od dziecka chciał należeć do Wielkich Płaszczy. Z drugiej twardo stąpa po ziemi, dba o sprawiedliwość, liczy się dla niego honor, przejmuje się losem innych. Nie pozwala obrażać swojego króla, mimo że ten od dawna nie żyje i mimo wszystko stara się wykonać jego polecenia. Jest odważny, doskonale wyszkolony, nie jest pyszny i dumny, nie rwie się za wszelką cenę do mordowania. Potrafi poświęcić się dla innych. • Tematów poruszanych w Ostrzu zdrajcy jest kilka. Po pierwsze ważne jest zadanie, które Wielkim Płaszczom powierzył król, a także dalsza obrona jego dobrego imienia. Bohaterowie starają się nie dopuścić do władzy książąt, dla których nie liczy się dobro, zadowala ich jedynie tyrania. Dużo uwagi poświęca się też ratowaniu pewnej dziewczynki, która staje się celem podczas krwawego tygodnia Ganath Kalila. Falcio za wszelką cenę chce ją uchronić i w sumie na tym skupia się znaczna część fabuły. Dodajmy do tego jeszcze kwestię spisku koronacyjnego i otrzymamy naprawdę świetną lekturę. • W Ostrzu zdrajcy nie brakuje akcji. Tempo ani na chwilę nie zwalnia, cały czas dając nam nowe przygody i zaskakujące wydarzenia. W powieści aż roi się od walki i zwrotów akcji, dzięki czemu nie możemy ani przez chwilę narzekać na nudę. • Muszę przyznać, że Ostrze zdrajcy bardzo mi się podobało. Autor osadził powieść w świecie, w którym walczy się rapierem, wędruje długie tygodnie, a bitwy o władze są na porządku dziennym. Dodatkowo bohaterami są rycerze, których nie da się nie lubić. Pomysł na kreację Wielkich Płaszczy i fabuła sprawiają, że książka wciąga i zaciekawia od pierwszej strony. • Myślę, że to książka, która wciągnie was na kilka wieczorów i sprawi, że przeniesiecie się do świata rozdartego między walkę o władzę a walkę o dobre imię zmarłego króla, w którym głównymi bohaterami są pogardzani przez wszystkich rycerze i w którym nie brakuje intryg. Jeśli lubicie powieści z wartką akcją, dobrze wykreowanym światem przedstawionym i ciekawymi bohaterami powinniście sięgnąć po tę pozycję. Spodoba się zapewne osobom, które lubią fantastykę i fanom powieści przygodowych, ale i wielbiciele sensacji znajdą tu coś dla siebie.

Gdy Alex była mała, postanowiła, że spełni prośbę homarów w jednym ze sklepów i wypuści je z akwarium. Pomagał jej w tym błękitnooki chłopiec. Po latach okazało się, że Alex cierpi na schizofrenię i nie wszystko, co widzi, jest zgodne z prawdą. Po incydencie w poprzedniej szkole Alex zmienia liceum i tam spotyka chłopaka, który wygląda jak ten z dzieciństwa. Czy to aby nie kolejny wytwór jej wyobraźni? Dziewczyna sprawdza rzeczywistość, robiąc zdjęcia i oceniając, czy to, co widziała, zostało uwiecznione. Czy Miles jest prawdziwy? • Wymyśliłam cię Franceski Zappia to powieść młodzieżowa, w której główną bohaterką i narratorką jest nastoletnia Alex. Dziewczyna cierpi na chorobę psychiczną, dlatego jej opowieść pełna jest rzeczy, co do których nie mamy pewności, że faktycznie są prawdziwe. • Jednak nie na chorobie skupia się książka, a raczej na próbach prowadzenia normalnego życia. Alex przenosi się do nowej szkoły, gdzie zaprzyjaźnia się z rówieśnikami, przedrzeźnia z Milesem, odrabia stosy prac domowych i stara się odkryć tajemnicę jednej z uczennic i dyrektora. Dziewczyna miewa lepsze i gorsze dni, czasem halucynacje są niesamowicie nieznośne, powodują, że nastolatka zachowuje się dziwnie. Nikt nie wie o jej chorobie, dlatego Alex nie zawsze wie, czy to, co widzi, jest prawdą i powinna o tym rozmawiać ze znajomymi. • W tle mamy też tajemniczą historię, która związana jest z dyrektorem, jedną z uczennic i jej matką, a także... tablicą wyników. Przyjaciel Alex opowiada jej o plotkach, które rozchodzą się po szkole, i oboje postanawiają sprawdzić, jak ta historia się rozpoczęła. Wątek ten jest tajemniczy, a zrozumienie go wymaga pogrzebania w przeszłości. • Jeśli chodzi o chorobę Alex, to opisana jest w intrygujący sposób. Dla czytelnika jasne jest, że niektóre z rzeczy nie mogą mieć miejsca w rzeczywistości, jednak dla dziewczyny nic nie jest pewne. Innym razem okazuje się, że to, co Alex przekazywała nam jako pewnik, nie istnieje, to tylko wytwór jej wyobraźni. Podczas czytania zdajemy sobie sprawę, że nie jesteśmy w stanie określić, co jest prawdą, a co nie. Jest to spowodowane nie tylko pierwszoosobową narracją, którą przekazuje nam pod pewnymi względami kompletnie niewiarygodna dziewczyna, lecz także dlatego, że jej umysł pracuje inaczej, tworząc iluzje, w które sama wierzy. • To, co bardzo podobało mi się w powieści, to głównie pokazanie, że nawet dziewczyna z problemami jak Alex ma normalne życie – owszem, były osoby, które ją dręczyły z powodu schizofrenii, jednak byli i tacy, dla których jej choroba nie była absolutnie żadną przeszkodą w przyjaźnieniu się. Dziewczyna zaczęła chodzić na imprezy, spotykać się z chłopakiem, miała nowych znajomych, pracę. Mimo że momentami było jej trudno – choćby dlatego, że postanowiła ukrywać swoją chorobę przed kolegami, nie wiedziała, co jest wytworem jej wyobraźni, a co prawdą – Alex dawała sobie jakoś radę ze wszystkim. • Minusem jest natomiast kompletnie nieprzekonująca mnie historia z pogranicza kryminału dotycząca dyrektora. Bez niej książka byłaby równie wciągająca i kompletna, nie trzeba jej było jeszcze dodatkowo udziwniać. Być może dla innych ten wątek będzie ciekawy, mnie nie porwał. • Wymyśliłam cię to kolejna pozycja młodzieżowa, w której porusza się zagadnienie chorób psychicznych wśród młodych ludzi. Powoli przestaje to być temat tabu, coraz głośniej mówi się o depresji, samobójstwach, presji ze strony otoczenia, o wszystkim tym, z czym często muszą radzić sobie młodzi ludzie. Bardzo mnie cieszy, że takie książki powstają i pokazują, jak takie osoby żyją, z czym się zmagają. Uważam, że warto sięgać po tego typu lektury, dlatego jeśli szukacie czegoś w takiej tematyce, możecie przeczytać Wymyśliłam cię. Znajdziecie tu nie tylko temat choroby psychicznej – który przedstawiony jest nie kontrowersyjnie, lecz powiedziałabym dość łagodnie – lecz także wszystko to, co mogą zaoferować powieści młodzieżowe – temat przyjaźni, miłość, relacje rodzinne i dojrzewanie do pewnych decyzji, które będą mieć duże znaczenie dla przyszłości bohaterów.

Mare jest drobną złodziejką, dzięki czemu może pomóc rodzinie. Jej starsi bracia zostali wysłani na wojnę, ją też to czeka, ponieważ nie ma pracy. Taki właśnie jest los Czerwonych – jeśli nie są użyteczni, powinni walczyć przeciwko wrogom ich i Srebrnych. Gdy przyjaciel Mare traci pracę i oznajmia, że to tylko kwestia czasu, nim trafi na wojnę, dziewczyna postanawia do tego nie dopuścić. Chce uciec, ale potrzebuje pieniędzy. Niestety jej plan nie wypala, ponieważ dochodzi do zamieszek, za którymi stoi Szkarłatna Gwardia. Czerwoni pokazują, że nie godzą się na ucisk, ale to Srebrni są niczym bogowie – z mocami, wysoką pozycją społeczną i władzą. Czy Mare uda się przetrwać? • Czerwona królowa Victorii Aveyard to pierwszy tom młodzieżowego cyklu pod tym samym tytułem. Główną bohaterką i narratorką powieści jest młoda dziewczyna, która pochodzi z Czerwonych. Mare jest sprytna, odważna i zdeterminowana – liczy się dla niej jedynie dobro jej bliskich i zrobi wszystko, by im je zapewnić. Dziewczyna trafia na dwór Srebrnych, gdzie przez przypadek dowiaduje się, że jest inna, niż do tej pory myślała. Od teraz zaczyna udawać Srebrną i całkiem nieźle jej to wychodzi. Mare jest inteligentna, przekonująca i szybko uczy się zasad nowego świata, w którym przyszło jej żyć. • W książce znajdziemy dwie grupy, które są sobie przeciwstawione. Czerwoni są traktowani jak niewolnicy – giną na wojnie, żyją w biedzie, gdy nie mają pracy i nie mogą być użyteczni w żaden sposób, po prostu wysyła się ich na front. Władzę sprawują Srebrni, którzy posiadają przeróżne moce. Potrafią na przykład władać wodą czy ogniem, uzdrawiać, myślami zmusić kogoś do zrobienia pewnych rzeczy. Są silni i momentami naprawdę przerażający. Jednak i w ich grupie nie każdy dochodzi do władzy, czasem dostają oni mniej znaczące role. Świetnie, że to pokazano, bo widać, że autorka przemyślała podział społeczeństwa – przecież nie każdy Srebrny może pławić się w luksusach, a nie każdy Czerwony przymierać głodem – są i tacy, którzy mają dobrą pracę i żyją w całkiem niezłych warunkach, na przykład służąc na dworze. • W powieści pokazano wątek ucisku i próby wyzwolenia się spod niego. Czerwoni zaczynają się buntować, dochodzi do ataków. Srebrni, mimo że silniejsi, nie są w stanie im zapobiec, ale próbują je tuszować. Na dodatek okazuje się, że istnieją osoby, które posiadają niecodzienne umiejętności, a nie są Srebrnymi. Wygląda na to, że świat wcale nie jest taki prosty, jak do tej pory uważali bohaterowie. • Czerwona królowa to powieść, w której wiele jest intryg. Mare, główna bohaterka, gra na dwa fronty, udaje kogoś, kim nie jest, ale nie tylko ona się tak zachowuje. Na królewskim dworze nikomu nie można w pełni ufać, tym bardziej gdy pochodzi się z innego świata. Pod nosem Srebrnych spiskują Czerwoni, igrając z ogniem. Zdrady, kłamstwa, spiski są na porządku dziennym. To świat, w którym nie można liczyć na nic pewnego, bo wszyscy udają. • Powieść można wysłuchać w formie audiobooka, którego lektorką jest Weronika Nockowska. Czyta ona tekst w sposób płynny, nie interpretuje go nadmiernie, więc wypada on naturalnie, nie jest przekombinowany. Dobrze się jej słucha. Co ciekawe, tylko pierwszy tom serii został nagrany, dlatego jeśli chcemy poznać dalsze losy Mare, musimy sięgnąć po papierowe wydanie. • Niestety muszę przyznać, że Czerwona królowa była dla mnie mało zaskakująca. Może jest to spowodowane tym, że mam za sobą wiele powieści młodzieżowych z elementami fantastyki. Wiedziałam, że niektóre kwestie nie będą rozwiązane tak prosto, jak mogłoby się wydawać, a każda decyzja będzie miała potem swoje bolesne konsekwencje. Czułam, że sprawa jest skomplikowana, mimo że momentami tak nie wyglądała. Nie mogę jednak powiedzieć, że była to zła lektura. Plusem jest na pewno podział społeczności na dwie całkiem odmienne kategorie i danie Srebrnym mocy. Ciekawy jest też wątek buntu oraz sama postać Mare, które wcale nie jest zwykłą Czerwoną. Jeśli lubicie tego typu lektury, a nie macie ich zbyt wiele na koncie, na pewno Czerwona królowa się wam spodoba. Dla „starych wyjadaczy” gatunku może być mało odkrywcza.

Bilkis po śmierci matki nie może dojść do porozumienia z macochą. Nowa żona ojca oskarża ją o wszystkie nieszczęścia i chce wydać za swojego brata, który znęca się nad młodą dziewczyną. W końcu Bilkis zostaje odesłana z dworu, jednak nigdy nie zapomina, kim naprawdę jest. Gdy po latach zjawiają się u niej posłańcy z wieścią, że ojciec nie żyje, a oni z przyjemnością poprą jej roszczenia do tronu, dziewczyna decyduje się na powrót do ojczyzny. Bilkis wie, że robią to nie tylko dlatego, by lud Saby nadal mógł cieszyć się dobrobytem, lecz także dlatego, że liczą na małżeństwo z królową... • Królowa Saby Toski Lee wydana została w serii Na osi czasu wydawnictwa Święty Wojciech. Pozycja ma zarówno papierową wersję, jak i nagranie audio. Lektorką audiobooka jest Dorota Landowska, która nie udziwnia tekstu, czyta płynnie, choć na początku nie mogłam przyzwyczaić się do pauz, które skracała do minimum. W nagraniu pojawia się też gościnnie Krzysztof Gosztyła. • Główną bohaterką i narratorką powieści jest sama Bilkis. To młoda kobieta, władczyni, która pokazuje, że nie potrzeba jej męża, by sobie radzić na tronie. Jest zdecydowana, zdeterminowana i uparta, nie rzuca słów na wiatr. Dba o dobro swojego ludu, ale chce władać sama. Nie potrzeba jej mężczyzny, który odbierze jej panowanie. Choć jej postawa i decyzje często nie podobają się doradcom, Bilkis jest nieugięta. • W książce wyróżniają się trzy tematy. Pierwszy, o którym wspomniałam wyżej, dotyczy panowania i niezależności kobiety. Główna bohaterka pokazała, że potrafi zadbać nie tylko o siebie, lecz także o swój lud. Do tego wątku dochodzą chociażby pertraktacje z Salomonem w sprawie handlu. Drugim tematem jest wiara. Bilkis jest oddana swojemu bogu, jednak ciekawi ją także wyznanie Salomona i jego bóg. Potrafi wytknąć niekonsekwencję w działaniu i myśleniu króla, który opowiada jej o Jahwe. Trzecim tematem jest temat miłości. Bilkis i Salomon na długo przed spotkaniem zaczynają do siebie pisać, ale ich relacja nie opiera się jedynie na przymierzu dwóch państw. Autorka snuje historię ich związku, który od początku pełny jest napięć i igraszek słownych, wzajemnego przyciągania i odpychania. To fascynująca opowieść. • Minusem książki może być język. Czasem brakowało mi większej liczby obcojęzycznych wtrąceń czy archaizmów, miałam wrażenie, że narracja i dialogi są mocno uwspółcześnione. Trochę nie przystawało to do czasów, w jakich rozgrywa się akcja powieści. Myślę jednak, że wiele osób nawet nie zwróci na to nawet uwagi podczas czytania czy słuchania. • Królowa Saby to książka oparta na faktach. Autorka zbierała informacje na temat głównej bohaterki i czasów, w których żyła. Powieść powstała w oparciu o źródła historyczne. Pokazano tu nie tylko ciekawych bohaterów, lecz także intrygującą epokę historyczną, w której przedstawiono m.in. wielotygodniowe podróże, różne wierzenia, odmienne spojrzenie na pozycje społeczne, tradycję i obrzędy. To pozycja wciągająca, choć nie spodziewajcie się tu wartkiej akcji i ciągłych zaskoczeń. Polecam, jeśli lubicie powieści historyczne i chcecie dowiedzieć się czegoś więcej na temat autentycznych postaci z przeszłości.