Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
dorotm
Najnowsze recenzje
  • [awatar]
    dorotm
    Wspaniałe napisana biografia.
  • [awatar]
    dorotm
    Baczyński? Biografia? Przecież wszystko już napisano! • Poeta, żołnierz, epigon romantyzmu… Pomnik niczym wieszczowie romantyczni. • Katarzyna Zyskowska ze wszystkiego, co kojarzymy z Janem Bugajem (pseudonim poety), zostawiła jedno – ów romantyzm właśnie, a więc uczucia, które w fabularyzowanym życiorysie składają się w nie zawsze zgodny trójgłos. Z jednej strony skoncentrowana na ukochanym synu matka – Jadwiga, z drugiej coup de foudre – Basia, żona. • Okupacja, powstanie to tło wydarzeń. Widzimy więc Krzycha dołączającego do konspiracji, mimo wątłego zdrowia, jesteśmy świadkami częstych wojennych przeprowadzek. Razem z młodym mężem zastanawiamy się, komu najpierw przeczytać nowy wiersz – matce czy żonie? Obie bliskie, kochane i kochające. • Zyskowska nie staje w swym portretowaniu Krzysztofa Kamila po stronie żadnej z nich. Zresztą Krzycha kochają nie tylko one – i o tym też są „Szklane ptaki”. • Baczyński nazwany przez historyka literatury S. Pigonia diamentem, którym my, Polacy, strzelamy do wroga, to przecież mężczyzna, człowiek z krwi i kości. Zyskowska nie pierwszy raz odbrązawia tego posągowego Kolumba. Czujemy jego determinację, kiedy oświadcza się po kilku dniach znajomości, czy niepokój, gdy, nie wiedząc i nie umiejąc nic, przystępuje do kursu w podchorążówce. • „Szklane ptaki” to opowieść o pięknym umyśle w trudnych czasach, o wrażliwym sercu bijącym w rytmie wystrzałów karabinu. • „Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało wielkie sprawy głupią miłością” – pisał Baczyński. Poeta to barwny ptak – Zyskowska opowiada o nim w niezwykły sposób.
  • [awatar]
    dorotm
    Rzetelna porcja wiedzy i Śląsku. Dobrze się czyta.
W trakcie czytania
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo