Pozycja ta to zbiór kilku całkiem niezłych reportaży... ale czemu taki tytuł??? Nie ma on nic wspólnego z treścią...

Czytam te książki z serii cyklu nowohuckiego, bo akcja dzieje się w Hucie. I właściwie tylko dlatego. Książka to lekkie czytadło. Autorka wkłada tu wszystko - największe dramaty ludzkie i miłości od pierwszego wejrzenia, język jest prosty, żeby nie powiedzieć banalny, wobec tego czyta się lekko... można co pół strony ;)

Mam nadzieję, że to wypadek przy pracy! Uwielbiam książki Fielding, ale ta wygląda jakby zleciła komuś innemu jej napisanie. Mordercę wytypowałam od razu to raz, a w poprzednich jej książkach nie było to takie oczywiste kto jest winny. Długaśny, nudnawy wstęp do głównej akcji, no nic, kompletnie nic się nie dzieje - to dwa. Denerwująca, zakompleksiona pani psycholog jako główny bohater - to trzy. No i przeważające dialogi, które wielokrotnie są o niczym - to cztery. Jestem zawiedziona.

Nie zachwyciłam się tą książką. No nie, mimo moich szczerych chęci. Nie wiem kto tu zawinił - autorka, czy tłumacz, ale ja nie mogłam tego czytać. Miałam wrażenie, że zdanie ma trzy słowa, podmiot, orzeczenie, kropka i tak w kółko, styl języka mi przeszkadzał. Przebrnęłam do końca, choć nie powiem, fragmenty z Krainy Lalek były całkiem ok. Główna fabuła dla mnie zbyt banalna, przewidywalna, lakoniczna i niestety nie trzymająca się tzw. "kupy". Porównanie tej książki do "Złodziejki książek" jest bardzo mocnym nadużyciem. Złodziejka to piękna historia, ta.... cóż... niestety ...

Temat ciekawy, dobrze się czyta, ale ... W ostatnim rozdziale dowiaduję się, że żadnego pamiętnika nie było i nie ma .... a ja nie lubię zmyślonych historii.